فاطمه . ب: شریف‌تر از کار غسالی ندیده‌ام

  آزاده شاهچراغی‌: تنهایی؛ این پایان زندگی انسان است

  زهرا کریم: از پشت شیشه تا سنگ غسال‌خانه

  سمانه پورهاشمی: سوال اولشان این بود که آیا از غسالی نمی‌ترسم؟

  مرضیه خسروی: یک هفته پس از شهادت پسرم تطهیر اموات را آغاز کردم

  زینب خلیلی‌خو: فقط مادرم می‌دانست که تطهیرکننده‌ام

  نسیم ذکی‌خانی: من نسیم هستم؛ یک مرده‌شور!

  نسیم زکی‌خانی: من نسیم هستم؛ یک مرده‌شور!

  جمیله فراهانی: به همه چیز فکر می‌کردم به‌جز شست‌وشوی اموات!

  سادات: به نظرم هر کس باید دستکم یک بار پایش را توی غسالخانه بگذارد

  سادات: به‌نظرم هر کس باید دست‌کم یک‌ بار پایش را در غسالخانه بگذارد

  آمنه.ف: خانواده باورشان نمی‌شد به غسالخانه می‌روم

  مهسا اسماعیل‌زاده: آمده بودیم که کاری انجام دهیم

  مریم رحمتی: یک روز بالاخره خودم را لو می‌دهم

  بانوی داوطلب: هیچ‌کس نمی‌دانست در غسال‌خانه کار می‌کنم

  فاطمه آقاجان‌زاده: غسال‌خانه یک پله تا ته دنیا فاصله دارد/ به بچه‌ها گفتم نمادین کفنم کنند

  مرضیه رضاپور: در روزهای غسل کرونایی‌ها نامزد کردم

  زینب معینی: در میانه تطهیر کرونایی‌ها فرزند چهارمم را باردار شدم

  زینب معینی: به‌دلیل ترس عمومی از واگیردار بودن کرونا فعالیت خود را از دیگران پنهان کردم

  پسرانم از من جلوتر بودند، من بعد از آن‌ها جهادی شدم

  فاطمه بابایی: پسرانم از من جلوتر بودند، من بعد از آن‌ها جهادی شدم

  قسمت دختر، قبر خریداری‌ شده پدر بود