آزاده شاهچراغی: تنهایی؛ این پایان زندگی انسان است
آزاده شاهچراغی در گفت‌و‌گو با خبرنگار برنا، با یادآوری روز‌های بحران کرونا گفت: آن موقع کسی جرات نمی‌کرد از خانه‌اش خارج شود. ترس افتاده بود در دل مردم. در بهشت زهرا هم قبل از آن‌که امکان تغسیل فراهم شود اموات کرونایی را تیمم می‌دادند.
این بانوی داوطلب اضافه کرد:، اما پس از این‌که حضرت آقا تاکید کردند که باید برای جنازه‌ها غسل انجام شود و اعلام شد که هر کس توان و شرایط دارد برای کمک به غسال‌خانه بهشت زهرا (س) برود، من که خیلی علاقه‌مند بودم، از طریق یکی از دوستانم وارد این مجموعه شدم و شروع به کار کردم.
وی ادامه داد: به‌جز همسرم هیچ‌کس از رفت‌وآمد‌های من به غسال‌خانه مطلع نبود. حتی خانواده‌ام هنوز هم نمی‌دانند. آن ایام هم روز‌های سختی بود و هم روز‌های قشنگی؛ تصاویری از آن روز‌ها در ذهنم مانده که هرگز فراموش نمی‌شود.
این بانوی جهادگر با اشاره به تجربه شستن پیکر کودکان اظهار داشت: آن زمان من هنوز مادر نشده بودم، اما تغسیل کودکان کوچک دو، سه ساله برایم بسیار سخت بود و هنوز هم آن حس بد را به یاد دارم، مخصوصا کودکی که آن‌قدر وضعیت جسمی بدی داشت که کسی جرات نمی‌کرد به او نزدیک شود.
آزاده شاهچراغی همچنین افزود: برخی میت‌ها ناشناس بودند. ظاهرا از جا‌هایی پیدایشان می‌کردند. یا مثلا افرادی که یک هفته از فوتشان گذشته بود و بدنشان بوبی تعفن گرفته بوده، هیچ آشنایی نداشتند و حتی نماز میت‌شان را بچه‌های خود ما همان‌جا روی سنگ می‌خواندند و به‌صورت ناشناس دفن می‌شدند. برایم بسیار دردناک بود که چرا باید پایان زندگی یک انسان چنین باشد.
این بانوی داوطلب و جهادی در پایان درخصوص یک از خاطرات شیرین خود گفت: در یکی از روز‌هایی که به غسال‌خانه نرفته بودم، شب خواب حضرت آقا را دیدم که در جمع بچه‌های تغسیل، به من هدیه‌ای دادند. فردای آن روز که به غسال‌خانه رفتم، گفتند که از طرف ایشان برای بچه‌ها چادر‌هایی فرستاده شده بود. در کمال ناباوری، با وجود این‌که هدایا مخصوص کسانی بود که آن روز در محل بودند، یک چادر برای من کنار گذاشته بودند. این اتفاق برایم معنای خاصی داشت.
گفتنی است رویداد کرونا به همت سازمان بهشت زهرا (س) و همراهی خبرگزاری برنا، انجمن سینمای جوانان ایران، مجموعه پزشکی سانیک و موسسه رسانه‌ای صبا، با هدف تقدیر از فداکاری‌های پرسنل این سازمان و همچنین نیرو‌های جهادی و داوطلبی و ثبت و جمع آوری آثار تصویری، قلمی و فیلم‌های تولید شده در آن برهه زمانی در نیمه دوم خردادماه برگزار می‌شود.
