به گزارش ایرنا، در جهانی که شاهد افزایش خشونت و تجاوز به حاکمیت ملت‌ها هستیم، نقش ورزش به‌عنوان نماد صلح و همبستگی بیش از پیش اهمیت یافته است.
در پی حمله نظامی اخیر رژیم صهیونیستی به خاک ایران، که منجر به شهادت تعدادی از هوطنان و نقض آشکار حقوق بین‌الملل شد، انتظار می‌رود نهادهای ورزشی بین‌المللی واکنشی شایسته و اخلاقی داشته باشند.
در چنین شرایطی، وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک و فدراسیون‌های ورزشی ایران با نگارش و ارسال اعتراض‌های رسمی به کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) و فدراسیون‌های جهانی، تلاش می‌کنند صدای اعتراض جامعه ورزش ایران را به گوش جهانیان برسانند.
بر اساس منشور المپیک، ورزش باید از سیاست‌زدگی، خشونت و تبعیض دور باشد. با این حال، چگونه می‌توان در برابر تجاوز آشکار به سرزمینی مستقل سکوت اختیار کرد، آن‌هم در حالی‌که منشور المپیک بر احترام، صلح و همبستگی جهانی تأکید دارد؟
پیش از این در جنگ‌ها و تجاوزهایی که به کشورهای مختلف شد، واکنش نهادهای ورزشی توانسته بود ابزار مهمی برای فشار بین‌المللی در برابر خشونت باشد. ورزشکاران تحت پرچم این رژیم کودک‌کش، نباید اجازه داشته باشند در میادین بین‌المللی همچون مسابقات قاره‌ای، جهانی و حتی المپیک شرکت کنند. حضور در رقابت‌ها، ظلم مضاعفی در حق قربانیان جنگ‌ها و ملت‌های آسیب‌دیده است.
در این راستا، افزایش فشار بر IOC، فدراسیون‌های جهانی و نهادهای قاره‌ای برای بررسی تعلیق حضور نمایندگان رسمی رژیم‌های متجاوز، می‌تواند گامی مؤثر در دفاع از اصول المپیزم و عدالت جهانی باشد.اقداماتی نظیر صدور بیانیه‌های رسمی محکومیت، بررسی محدودیت مشارکت ورزشکاران تحت حمایت نهادهای نظامی، حمایت از ورزشکاران قربانی خشونت، و مستندسازی تأثیرات حمله بر جامعه ورزش ایران، می‌تواند به انزوای بیشتر این رژیم منحوس و خشونت‌طلب کمک کند.
جامعه ورزش جهانی اکنون در برابر آزمونی بزرگ قرار دارد. آیا نهادهای بین‌المللی تنها در زمان صلح از اصول خود دفاع می‌کنند، یا در تلاطم بحران نیز صدای عدالت خواهند بود؟ وظیفه ماست که از طریق ابزار دیپلماتیک، حقوق بشر و ارزش‌های انسانی را در قالب ورزش پاس بداریم.
