مدل‌های درآمدی سرویس‌های پرداخت اعتباری، هزینه‌ای که کسبوکارها بابت رشد می‌پردازند
در سال‌های اخیر، با توجه به شرایط اقتصادی و رشد تقاضا برای روش‌های پرداخت ، سرویس‌های پرداخت اعتباری به یکی از ابزارهای کلیدی در توسعه بازار کسبوکارها تبدیل شده‌اند. این سرویس‌ها با فراهم کردن امکان خرید اقساطی و پرداخت در آینده، نه‌تنها به افزایش نرخ تبدیل و فروش کمک می‌کنند، بلکه باعث ایجاد نقاط تماس جدید با مصرف‌کنندگان نهایی نیز می‌شوند.
اقتصادآنلاین، محمد مومنی، کارشناس توسعه کسب‌وکار: با وجود مزایای فراوان، یکی از چالش‌های رایج برای کسب‌وکار‌هایی که از این سرویس‌ها استفاده می‌کنند، شفاف نبودن ساختار هزینه و کمیسیون‌هایی است که باید پرداخت شود. در واقع، بسیاری از پذیرندگان سرویس‌های اعتباری با این دغدغه مواجه‌اند که سهم پرداختی آنها چگونه محاسبه می‌شود و پشت این مدل مالی چه منطقی وجود دارد.
بررسی دقیق مدل درآمدی این سرویس‌ها نشان می‌دهد که هزینه ارائه خدمات پرداخت اعتباری صرفاً به‌صورت درصدی از فروش تعریف نمی‌شود، بلکه اجزای متعددی در تعیین کمیسیون نهایی پذیرنده نقش دارند.
نخستین بخش از این هزینه، تأمین مالی است؛ به این معنا که پس از خرید مشتری، سرویس‌دهنده موظف است مبلغ مورد نظر را در بازه‌ای کوتاه با پذیرنده تسویه کند، در حالی که پرداخت اقساط توسط مشتری ممکن است ماه‌ها به طول انجامد. این شکاف زمانی، بار مالی قابل توجهی ایجاد می‌کند. در واقع اختلاف زمانی تسویه پذیرنده با تسویه مشتری هزینه تامین مالی را برای سرویس دهندگان ایجاد می‌نماید.
دومین عامل، هزینه نکول یا عدم پرداخت اقساط توسط بخشی از مشتریان است. سرویس‌های اعتباری برای جبران این ریسک، درصدی از کمیسیون را به این بخش اختصاص می‌دهند که در دسته‌بندی‌های مختلف فروشگاهی نیز متفاوت است.
سوم، هزینه زیرساخت فنی شامل پردازش، امنیت، احراز هویت، پشتیبانی و دیگر نیاز‌های عملیاتی است که متناسب با حجم تراکنش‌ها افزایش می‌یابد.
در کنار این موارد، هزینه‌های غیرمستقیم مانند منابع انسانی، بازاریابی، توسعه محصول و پشتیبانی نیز از محل سود ناخالص این سرویس‌ها تأمین می‌شوند.
در نهایت، مدل کلی کمیسیون در این خدمات به‌صورت زیر قابل تبیین است:
کمیسیون پذیرنده = هزینه تأمین مالی + هزینه نکول + هزینه زیرساخت + سود سرویس مورد نظر
در نتیجه، هزینه‌ای که کسبوکارها در قالب کمیسیون پرداخت می‌کنند، صرفاً یک مبلغ ثابت یا درصدی ساده نیست، بلکه بازتابی از ساختاری پیچیده و چندلایه در ارائه خدمات مالی است. درک صحیح از اجزای این مدل درآمدی می‌تواند به تصمیم‌گیری دقیق‌تر پذیرندگان برای انتخاب شریک اعتباری و تنظیم استراتژی قیمت‌گذاری و سوددهی کمک کند.
این شناخت نه‌تنها به افزایش شفافیت در روابط تجاری کمک می‌کند، بلکه به کسبوکارها این امکان را می‌دهد تا با دیدی واقعی‌تر نسبت به هزینه‌ها و مزایای استفاده از پرداخت اعتباری، مسیر رشد خود را هوشمندانه‌تر طراحی کنند.
