شبکه‌سازی دلال‌های فوتبال ایران/ حالا وقت قلع‌وقمع مفت‌خورهاست!
کاوه علی‌اسماعیلی - جولان دلال‌ها در فوتبال ایران و شبکه‌سازی آنها برای قلع‌وقمع فوتبال به شکل فزاینده‌ای رقم خورده و آسیب‌های جبران ناپذیری به جامعه زده است.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، در این وضعیت سخت اقتصادی، فوتبال شبیه به یک «غول پول‌خوار» شده و مربیان و بازیکنان به شکل ناباورانه و افسونگری از زندگی عادی مردم فاصله گرفته‌اند.
لیگ سرد و بی‌رمق ایران حالا به جولانگاه چاپ اسکناس برای بازیکنان و مربیان ناکام و یا کم‌استعداد بدل شده و آنها بدون نیاز به تمرین یا آموزش بیشتر، ترس از رقابت با همتایان قدرتمند، نگرانی بابت تحول علمی در جهان و احتمال کاهش منابع مالی داخلی، مشغول لذت بردن از این ثروت نامتناهی هستند. اتفاقاً افرادی را به عنوان حامیان خود می‌بینند که زندگیِ کمتر از حد معمول دارند، اما برای بالا رفتن رقم قرارداد بازیکنان، یقه پاره می‌کنند.
حالا بگوییم، چون فوتبال یک ورزش فیزیکی است و نیاز به اندامی ورزیده، ذهنی آماده و روحیه مبارزه طلبانه دارد، هر فوتبالیستی در مسیر رشد خود هر رقمی به دست می‌آورد نوش جانش. به فرض که ایجنت‌های واقعی، مشغول خدمت به فوتبال هستند و با استفاده از تحصیل، تجربه و تخصص حقوقی خود، با جابجایی صحیح بازیکنان بین باشگاه‌ها، به رونق فوتبال کمک می‌کنند؛ با دلال‌ها باید چه کار کرد؟
دلال‌ها چه هنری غیر از مفسده و ایجاد تفرقه و نفرت در جامعه دارند؟ همان‌ها که از هیچ کاری «ابا» ندارند و به خاطر دریافت سهم بیشتر، حاضرند یک جامعه را به‌هم بریزند. آنها به خوبی شبکه‌سازی کرده‌اند و در لیست‌شان از بوقچی، ساقی، دادزن، جیب‌بُر، حبس‌کشیده، جادوگر، دعانویس گرفته تا پیشکسوت، مربی، مدیر و نزدیکان به اعضای شورای شهر و نمایندگان مجلس دیده می‌شود. بساطی دارند که در این سال‌ها، همواره باعث ترس و شرمندگی اهالی فوتبال شده است.
همه می‌دانند که اکثر اتفاقات تلخ زیر پوست فوتبال، توسط همین دلال‌ها رقم می‌خورد، اما دریغ از یک برخورد کوچک، دریغ از یک بازخواست به موقع، نظارت بر قرارداد‌ها و بازرسی اسناد. شاید هم بوده، اما آن قدر بی‌سروصدا و بی‌نتیجه که به گوش مردم نرسیده است.
کار به جایی رسیده که شایعه شده دست این دلال‌ها با تصمیم‌سازان فوتبال در یک کاسه است که کسی نسبت به اعمال و رفتارشان اعتراض نمی‌کند وگرنه با وجود این حجم از تخلفات و شایعات، تا به حال باید یک پاکسازی عمیق و اساسی شکل می‌گرفت. البته وظیفه خبرنگاران و رسانه‌ها نیست که آنها را حذف کنند، بلکه نیاز به ورود سازمان‌های متخصص دارد. اگر نهادی به نجات فوتبال فکر می‌کند، همین روز‌ها وقت قلع‌وقمع دلال‌ها و شیتیل‌بگیرهاست!
انتظار زیادی نیست اگر بگوییم: «کاش همین روز‌ها که بازار نقل و انتقالات داغ و سوزان است و هر روز، خبرهای عجیب‌تری از حیف و میل هزاران میلیارد تومان می‌شنویم، یک نفر شفاف‌سازی کند که این حجم از فرو کردن پول در دل فوتبال، چه عایدی برای مردم دارد و چند درصد از این پول بی‌زبانِ بیت‌المال، مستقیماً به جیب دلال‌ها می‌رود؟»
