پرش‌های بی‌نقص و بدون رانت ریحانه مبینی؛ از دندانپزشکی تا طلای آسیا
او حدود چهار سال پیش و در حالی که موفق به شکستن رکورد ملی بعد از ۴۵ سال شده بود، در مصاحبه با یکی از رسانه‌ها تأکید کرد که تمرکزش را روی داشته‌هایش گذاشته، نه محدودیت‌ها.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، تنها سه روز پس از جنجال علیرضا بیرانوند در مصاحبه تلویزیونی‌اش که ناخواسته از نوعی رانت و سؤاستفاده از شهرت و البته سیستم معیوب آموزش عالی کشور پرده برداشت، اتفاقی معنادار و قابل‌توجه افتاد.
اتفاقی که آنقدر بزرگ و مهم بود که بتوان تا مدت‌ها درباره آن صحبت کرد و نوشت؛ ریحانه مبینی به نخستین زن تاریخ ایران تبدیل شد که در رقابت‌های قهرمانی دوومیدانی آسیا، به مدال طلا دست‌یافت. در واقع، بیست‌وششمین دوره رقابت‌های دوومیدانی قهرمانی آسیا به میزبانی کره‌جنوبی به خاستگاه نمایش توانمندی و استعداد دختری تبدیل شد که سال‌هاست در سکوت خبری تلاشی خستگی‌ناپذیر داشته و در کمین روزی بوده که نام خود را بر سر زبان‌ها بیندازد.
ریحانه مبینی پدیده پرش طول ایران و عضو تیم ملی دوومیدانی زنان، با شکستن رکوردهای ملی نام خود را به عنوان یکی از استعدادهای این رشته مطرح کرد. او که در سه رده نوجوانان، جوانان و بزرگسالان رکورددار این ماده است، موفق شده در مسابقات قهرمانی آسیا با پرشی به طول ۶ متر و ۴۰ سانتی‌متر، مدال طلا و مقام قهرمانی آسیا را در رشته پرش طول از آن خود کند.
طلاکوبی ریحانه در آسیا در حالی رقم خورد که معمولاً «اولین‌ها» مورد توجه بسیاری قرار می‌گیرند و الهام‌بخش بسیاری از افراد جامعه می‌شوند که دوست دارند مسیر مورد علاقه‌شان را با موفقیت طی کنند؛ حالا هم مبینی به عنوان نخستین زن طلایی تاریخ ایران در رقابت‌های قهرمانی دوومیدانی آسیا، صاحبت چنین جایگاه و اعتباری است.
با تمام این اوصاف، موضوع معناداری که به ورزشکارانی چون علیرضا بیرانوند و مبینا نعمت‌زاده، پهلو می‌زند، این است که او در رشته دندانپزشکی تحصیل می‌کند؛ آن هم وقتی بدون رانت، سهمیه و توقع از مسئولان برای در اختیار داشتن سهل و ساده صندلی دانشگاه، موفق به انجام این مهم شده است. سایت دانشگاه علوم پزشکی استان اصفهان با اشاره به قهرمانی این دوومیدانی‌کار نوشت: «ریحانه مبینی نه‌تنها ورزشکاری توانمند در عرصه بین‌المللی است، بلکه در مسیر تحصیل نیز استوار گام برداشته و دانشجوی رشته دندانپزشکی است. دکتر پزشکیان رئیس محترم جمهور و دکتر کرمانپور رئیس محترم مرکز روابط عمومی وزارت بهداشت در توییت های خود، این پیروزی را به ریحانه، خانواده‌اش، جامعه پزشکی و همه مردم ایران به‌ویژه بانوان این سرزمین تبریک گفتند. ریحانه مبینی پیش‌تر در مصاحبه‌ای اعلام کرده بود که ورزش برای او در اولویت است، اما به دلیل علاقه عمیق به دندانپزشکی و تلاشی که طی یک دهه برای این مسیر کرده، قصد ندارد آن را رها کند.»
ریحانه مبینی با نام کامل ریحانه مبینی آرانی متولد ۳۰ آبان ۱۳۷۹ در شهرستان آران و بیدگل است. او حدود چهار سال پیش و در حالی که موفق به شکستن رکورد ملی بعد از ۴۵ سال شده بود، در مصاحبه با یکی از رسانه‌ها تأکید کرد که تمرکزش را روی داشته‌هایش گذاشته، نه محدودیت‌ها. شاید یکی از مهم‌ترین رموز موفقیت او در دو عرصه تحصیل و ورزش قهرمانی را بتوان همین نگاه و اراده مثال‌زدنی دانست.
مبینی در بخشی از مصاحبه خود که شاید لازم است توجه بیشتری روی آن داشته باشیم گفته بود: «من بیشتر از اینکه نگران پاداش باشم، نگران شرایط تمرینم هستم و دلم می‌خواهد امکانات تمرینی خوبی داشته باشم و فرصت اردوی خارج از کشور برایم فراهم شود. پیستی که در آن تمرین می‌کنم، تارتان نیست و آرزوی من این است که روی تارتان تمرین کنم. واقعاً تمرین روی پیست خاکی و مسابقه روی پیست استاندارد، کار را سخت می‌کند. رکوردها هم متفاوت است. بین رکوردی که در پیست خاکی ثبت می‌کنم با پیست استاندارد، حداقل ۷۰ سانتی‌متر تفاوت وجود دارد. ساعت تمرینی هم که به من اختصاص دارد، ساعت مناسبی نیست. می‌گویند پیست در اختیار آقایان است و من باید ساعت ۹ تا ۱۱ شب تمرین کنم که این ساعت تمرین از جهات مختلف من را اذیت می‌کند. مربی من مرد است و می‌گویند اگر ساعت دیگری تمرین کنم، برایم دردسر درست می‌شود. در شرایطی تمرین می‌کنم که پروژکتورهای ورزشگاه را هم خاموش می‌کنند و فقط یک لامپ روشن است.»
حالا ریحانه مبینی بیش از پیش مورد توجه مردم و رسانه‌ها قرار خواهد گرفت؛ او نخستین زن ایرانی قهرمان آسیا در رشته پرش طول دوومیدانی است و تنها می‌توان امیدوار بود مسئولان هم به خواسته‌های حداقلی چنین ورزشکاران و استعدادهایی که می‌توانند سال‌ها افتخارآفرینی کنند، توجه بیشتری داشته باشند. ریحانه تنها یک نمونه است و مطمئناً در هر گوشه از ایران‌مان، استعدادهایی ناشناخته هستند که با امکانات و توجه بیشتر، می‌توانند به آنچه آنچه علاقه و توانایی‌شان است، جامه‌عمل بپوشانند.
در پایان اینکه ای‌کاش ریحانه مبینی به‌تنهایی این توانایی را هم داشت که سال‌ها بعد و پس از پایان تحصیلاتش، دندان‌های لق و کِرم‌خورده و فاسد ورزش ایران را که با دکترای جعلی و قلابی، یکی از آفت‌های ورزش و حتی جامعه‌مان محسوب می‌شوند را جراحی کند و دور بیندازد!
