زیبایی بی پایان غزل مشترک فروغی بسطامی و ناصرالدین شاه قاجار/ عجب طبع لطیف و شاعرانه‌ای داشته ناصرالدین شاه!
ساعد نیوز: کی رفته ای ز دل که تمنا کنم تو را، کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را ... این یکی از زیباترین اشعار فروغی بسطامی است که داستان جالبی هم دارد. با ما همراه باشید.
به گزارش سرویس فرهنگ و هنر ساعد نیوز، میرزا عباس فروغی بسطامی غزلسرای بزرگ دوران قاجار در سال 1213 هجری قمری در کربلا زاده شد. بعد از فوت پدر به ایران آمد و نزد عموی خود دوستعلیخان به مازندران رفت. او ابتدا «مسکین» تخلص میکرد ولی پس از ورود به دستگاه شجاع‌السلطنه، تخلص خود را به نام فروغ‌الدوله از فرزندان او به «فروغی» تغییر داد. در غزلسرایی شیوهٔ سعدی را درپیش گرفت و الحق به خوبی از عهده برآمد. وی با قاآنی شیرازی معاشر و مصاحب بوده است. فروغی در 25 محرم 1274 هجری قمری در تهران درگذشت.
فروغی در شرایطی این شعر رو سرود که نزد ناصرالدین شاه بود و ناصر یک بیت از این شعر رو میگه و فروغی ادامه اش رو بداهه میگه ، گرچه این شعر اینقدر زیباست که از شاه قجری گذر کرده ولی دو بیت پایانی یادی از شاه کرده که باید میکرد .
