به گزارش روز دوشنبه ایرنا، تیم ملی پارادومیدانی دانش‌آموزان کشورمان اخیرا در مسابقات پارالمپیک دانش آموزی صربستان موفق شد با کسب ۲ مدال طلا و چهار مدال برنز، عنوان نایب‌قهرمانی جهان را از آن خود کند بر این اساس با «سیما موتاب وطنی»، مربی تیم ملی پارادومیدانی دانش‌آموزی و ۲ مدال‌آور شایسته این رقابت‌ها، سارای رحیمی و آیشن قنبری از آذربایجان شرقی گفت‌وگو کردیم.
مربی تیم ملی، از تجربه حضور در این رقابت‌ها، دشواری‌ها و امیدهای پیش رو و مدیری که او را مجبور کرد بین معلمی و مربیگری انتخاب کند، می‌گوید و ۲ ورزشکار دختر توان یاب نیز از موفقیتی که تنها با ۹ ماه تمرین به دست آوردند، صحبت می‌کنند که در ادامه، متن این گفت‌وگو را می‌خوانید:
خانم مربی ریاضی‌دان
ایرنا: خانم موتاب وطنی، از سابقه فعالیت خود در حوزه پارادومیدانی بفرمایید.
حدود ۹ سال است که در هیأت جانبازان و توان یابان استان فعالیت دارم، در حال حاضر مربی تیم ملی پارادومیدانی دانش‌آموزان هستم و همچنین در گذشته در المپیاد ریاضی کشور نفر دوم شدم و جزو نخبگان برتر کشوری محسوب می‌شوم.
ایرنا: از نحوه حضور در مسابقات صربستان و نتایج کسب‌شده بگویید.
در مهرماه سال گذشته، با سه ورزشکار از استان آذربایجان شرقی در مسابقات قهرمانی کشور شرکت کردیم که مرحله انتخابی برای مسابقات پاراآسیایی بود خوشبختانه هر سه نفر به تیم ملی راه یافتند و پس از حدود ۶ ماه تمرین در مسابقات جهانی صربستان شرکت کردند در این مسابقات با تیمی متشکل از دختران جوان و کم‌تجربه اما با اراده، موفق به کسب ۲ مدال طلا و چهار برنز شدیم و به مقام دوم تیمی پس از برزیل رسیدیم که افتخار بزرگی برای ما بود.
ایرنا: ترکیب تیم اعزامی به صربستان چگونه بود؟
ما با ۶ ورزشکار دختر از استان‌های آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، خوزستان و بوشهر در مسابقات شرکت کردیم و ۲ طلا و چهار برنز به دست آوردیم که ۲ نفر از بچه‌ها، سارای رحیمی و آیشن قنبری از استان آذربایجان شرقی بودند و هر ۲ موفق به کسب مدال برنز شدند.
در کنار موفقیت‌ها، چالش خاصی در روند آماده‌سازی داشتید؟
یکی از مهمترین چالش‌ها، تغییر مقررات در زمان برگزاری مسابقات بود، ابتدا بچه‌ها فقط اجازه شرکت در یک ماده را داشتند اما در جلسه فنی اعلام شد که می‌توان در سه ماده نیز رقابت کرد، بنابراین پرتاب وزنه، دیسک و نیزه را همزمان تمرین دادیم و در مدت هشت ماه، این بچه‌ها سه ماده تخصصی دوومیدانی را آموختند و در سطح جهانی به نتیجه رساندند.
چالش همزمانی مربیگری و تدریس؛ یک انتخاب سخت میان ۲ عشق
شما سابقه تدریس هم داشتید، چگونه این ۲ مسیر را همزمان پیش بردید؟
بله، آموزگار ابتدایی و نیروی غیررسمی آموزش و پرورش در مدرسه غیر انتفاعی بودم، از آذرماه سال گذشته، وارد اردوی تیم ملی شدیم و مکاتباتی بین وزارت ورزش و آموزش‌وپرورش و سپس ابلاغیه به مدرسه محل تدریس بنده جهت مرخصی برای حضور در اردوی بچه‌ها انجام گرفت اما مدیر مدرسه گفت که نمی‌توانند با مربیگری بنده کنار بیایند و باید بین ورزش و تدریس، یکی ار انتخاب کنم از آنجا که عشق به دختران ورزشکار توانیاب را در خودم دیدم، ترجیح دادم از تدریس کناره‌گیری کنم تا تمرکزم بر تیم باشد.
آیا حمایتی از سوی مسئولان برای رفع این تعارض صورت گرفت؟
نه در حدی که دغدغه‌ها برطرف شود، امیدوارم در سال تحصیلی جدید، شرایط به گونه‌ای باشد که مربیانی مثل من با دغدغه مرخصی و ناهماهنگی مواجه نشوند. پس از کنار گذاشتن تدریس، از نظر مالی و روحی اذیت شدم چون نمی‌خواهم از مدرسه دور شوم. در این راستا از مسئولان درخواست دارم تا برای استخدام در یک ارگان پس از سال‌ها تلاش در عرصه تربیت ورزشکاران و کسب رتبه دوم المپیاد ریاضی به من کمک کنند.
خانم وطنی، برنامه آینده تیم چیست؟
در حال حاضر در هفتمین مرحله اردو هستیم و این اردو تا ۳۰ اردیبهشت ادامه دارد. هدف اصلی ما آماده‌سازی تیم برای حضور در مسابقات پاراآسیایی دبی در آذرماه سال جاری است، دختران ما آینده‌ساز ورزش کشور هستند.
سخن پایانی؟
درخواست داریم از خانواده‌های دارای دختران توانیاب ۱۰ سال به بالا که فرزندان خود را برای تمرین و ورزش به هیات جانبازان و توانیابان واقع در خیابان منظریه، جنب استخر پارالمپیک تبریز معرفی کنند. تمام تمرینات برای این دختران عزیز رایگان است و تنها هزینه ایاب و ذهاب بر عهده خانواده‌ها است، همچنین درخواست دارم که جشنواره استعدادیابی برای دختران دارای معلولیت برگزار شود زیرا که استعدادهای فراوانی بین این دختران که بیشتر آنها حتی از خانه بیرون نمی‌روند، دارند و می‌توان این استعدادها را پرورش داد و به اوج رساند و به همه نشان داد که معلولیت، محدودیت نیست، بچه‌های ما لطف الهی هستند و باید دیده شوند. هدف اول ما سلامتی، نشاط و شادابی آنها است.
از خانواده‌های ورزشکاران دختر توان یاب قدردانی می‌کنم که همیشه در کنار فرزند خود برای افتخار آفرینی بوده‌اند و از پدرم، پیشکسوت ورزش دوومیدانی و مادر خودم تشکر می‌کنم که همیشه مثل سایر خانواده‌های بچه‌ها همراه و حامی بوده و جلوتر از ما همیشه برای استقبال و بدرقه پیشقدم بوده اند.
۲ دختر برنزی تیم ملی
سارای رحیمی و آیشن قنبری، ۲ دختر شایسته و با اراده آذربایجان شرقی با وجود محدودیت‌های جسمی، تنها پس از ۹ ماه تمرین توانستند در سطوح بین‌المللی خوش بدرخشند و مدال‌های برنز جهانی را به خانه آوردند.
سارای رحیمی: معلولیت محدودیت نیست؛ هدفم پارالمپیک است
چند سال است ورزش می کنید و در چه رشته‌ای موفق به مدال شدید؟
کلاس نهم هستم و در رشته‌های پرتاب وزنه، دیسک و نیزه فعالیت دارم. در مسابقات پارالمپیک دانش آموزی صربستان در ماده پرتاب نیزه، مقام سوم و مدال برنز را کسب کردم، حدود ۹ ماه است وارد رشته پارادومیدانی شده‌ام.
پیش از این در چه رشته‌هایی فعالیت می‌کردید؟
چند سال شناگر بودم، اما به رشته دوومیدانی مثل ماده پرتاب نیزه و دیسک علاقه داشتم، پیگیری کردم که چطور می‌توانم در این رشته به‌عنوان ورزشکار توانیاب فعالیت داشته باشم، که شماره خانم سیما موتاب وطنی را به من دادند و از آن روز، زندگی من به این رشته گره خورد.
شرایط مسابقات پارالمپیک دانش آموزی صربستان چگونه بود؟
سطح رقابت‌ها بسیار بالا بود. رقیبان ما از کشورهای برزیل و دیگر کشورها بسیار قوی بودند. یک مسئله مهم این بود که کلاس‌های معلولیت در این مسابقات ادغام شد، مثلاً من که معلولیتم جسمی و کلاس اف ۴۴ است، باید با کسی رقابت می‌کردم که فقط اختلال ذهنی دارد. این موضوع را تازه در محل مسابقه فهمیدیم. اگر کلاس‌بندی‌ها مجزا بود، بدون شک تعداد مدال‌های تیم ما بیشتر می‌شد.
کلاس F۴۴ هستم. از زانو به پایین پای راستم مصنوعی است. این موضوع هنگام پرتاب و سر خوردن باعث مشکل می‌شود، چون پای مصنوعی‌ام تکیه‌گاه اصلی‌ام است.
چه انتظاری از مسئولان دارید؟
انتظار داریم که از نظر مالی، روانی و امکانات تمرینی حمایت شویم، در حال حاضر در ورزشگاه باغشمال تبریز، زیر نور مستقیم آفتاب تمرین می‌کنیم. امیدواریم سالن دائمی و استانداردی در اختیارمان قرار بگیرد، فقط رفت‌وآمد به محل تمرین برای من حدود ۲۰۰ هزار تومان هزینه دارد.
چطور بین درس و ورزش تعادل برقرار می‌کنید؟
مدرسه‌ام شیفتی است و بعد از تمرین، زمان را برای مطالعه اختصاص می‌دهم. نظم برای من خیلی مهم است، از خانم تقی‌پور، مدیر مدرسه‌ام، بابت همکاری و درک شرایط تشکر می‌کنم. حتی خانم موتاب وطنی در درس ریاضی هم به ما کمک می‌کنند. هر روز حدود ۲ ساعت تمرین می‌کنم.
هدفتان برای آینده چیست؟
هدف نهایی من شرکت در پارالمپیک است. امیدوارم در سه تا چهار سال آینده در این رقابت بزرگ، روی سکوی نخست قرار بگیرم.
پیامی برای دختران توانیاب دارید؟
توصیه‌ام این است که معلولیت را محدودیت نبینند ورزش برای ما فرصت دیده شدن و شکوفا شدن است. روزهای اردو برای من شادترین روزهاست و ورزش انرژی زیادی به من می‌دهد.
آیشن قنبری: با انگیزه تمرین می‌کنم تا در پارالمپیک بدرخشم
ورزشکار دوم، در چه رشته ای فعالیت دارید؟
۱۵ سال دارم و در مسابقات صربستان، در رشته پرتاب دیسک موفق به کسب مدال برنز شدم. حدود هشت ماه است که وارد رشته پارادومیدانی شده‌ام.
پیش از این هم در ورزش فعال بودید؟
بله، قبلاً در شنا، ژیمناستیک، والیبال و بسکتبال فعالیت داشتم. اما وقتی با فضای رشته دوومیدانی آشنا شدم و زیر نظر خانم موتاب وطنی تمرین کردم، بیشتر جذب این رشته شدم.
تجربه مسابقه جهانی چگونه بود؟
هیچ وقت فکر نمی‌کردم روزی بتوانم در مسابقات جهانی مدال بگیرم. وقتی روی سکو رفتم، به خودم افتخار کردم که با وجود توانیاب بودن، توانستم موفق شوم. رقیبان ما از برزیل و یونان بسیار قوی بودند، اما با لطف خدا نتیجه خوبی گرفتیم. من در کلاس F۴۶ هستم. مربیان بسیار با حوصله و دلسوز هستند و واقعا در این مدت تا پای سکوی مدال، کمک زیادی به ما کردند.
برنامه‌تان برای آینده چیست؟
در حال حاضر تمرکز اصلی‌ام حضور موفق در مسابقات پاراآسیایی دبی است که در ماه‌های آینده برگزار می‌شود اما هدف اصلی‌ام شرکت در پارالمپیک و کسب مدال است این رشته را ادامه خواهم داد و برای آن انگیزه زیادی دارم.
چه انتظاری از مسئولان دارید؟
رشته‌های پارا معمولاً مدال‌آورتر هستند، اگر حمایت بیشتری شود، به طور قطع می‌توانیم در میادین بین‌المللی بدرخشیم، از نظر معنوی، سر زدن مسئولان به تمرین‌های ما خیلی قوت قلب است، امیدوارم توجه بیشتری به ما شود.
