به گزارش همشهری آنلاین، آجیل‌مراد اگرچه مواد آشنایی چون خرما، پسته، فندق، نخودچی، بادام و شکرپنیر داشت، یک آجیل معمولی نبود. رسم بود وقتی بیست‌وهفتمین روز ماه مبارک رمضان از راه می‌رسید، مردم روزه‌دار، آجیل‌ها را از افرادی که نامشان محمد، علی و فاطمه است، می‌گرفتند و به‌عنوان شب‌چره پیش از سحر می‌خوردند. علاوه بر تهیه آجیل‌مراد، در این روز افرادی که حاجتی در دل داشتند از مغازه پارچه‌فروشی پارچه تهیه می‌کردند. رسم بر این بود که افراد حاجتمند تکه‌های پارچه را برای دوخت پیراهن مراد از ۴۰نفر که نامشان محمد، علی و فاطمه است، درخواست کنند. حاجتمندان پارچه‌ها را می‌دوختند و بین ۲نماز ظهر و عصر روز بیست‌وهفتم در مساجد معروف تهران قدیم، ازجمله مسجد سپهسالار و مسجد جامع بازار، به تن صاحبان حاجت می‌کردند.
آجیل مراد طهرانی‌ها چه بود؟
ماه رمضان برای اهالی تهران قدیم با رسم دیرین آجیل‌مراد پیوند خورده بود. تهرانی‌ها روز بیست‌و هفتم ماه مبارک رمضان «آجیل‌مراد» می‌خوردند که تهیه آن آداب و رسوم خاص خود را داشت.
