حجت‌الاسلام والمسلمین سید احمد میرعمادی، استاد حوزه علمیه قم در کفتگو با خبرنگار مهر، در تبیین ابعاد عرفانی و حماسی نهضت عاشورا با اشاره به تقارن «محراب» و «حرب» در سیره امام حسین (ع)، تاکید کرد: عبادت و شجاعت، دو جلوه از یک حقیقت در کربلا هستند که در عالی‌ترین سطح در شخصیت سیدالشهدا (ع) و یاران وفادارش تجلی یافته‌اند.
وی با بیان اینکه عرفان در عبادت و حماسه در میدان نبرد، دو چهره مکمل از حرکت امام حسین (ع) هستند، تصریح کرد: امام در روز عاشورا، در سخت‌ترین شرایط جسمی و روحی، در برابر دشمن ایستاد و در عین حال لحظه‌ای از عبادت و بندگی غافل نشد.
حجت الاسلام میرعمادی با اشاره به بینش بلند امام حسین (ع) درباره عبادت گفت: از نگاه امام، عبادت تنها یک عمل فردی و عبادی نیست، بلکه راهی برای رهایی از سلطه قدرت‌طلبان و زراندوزان است و ایشان در کلامی می‌فرماید «اِنَّ الله عزوجل ما خَلَقَ العباد اِلّا لِیَعرِفوه، فإذا عَرَفوه عَبَدوه، فإذا عَبَدوه استَغنَوا عن عبادةِ ما سواه» (بحارالأنوار، ج ۵، ص ۳۱۲).
وی افزود: امام حسین (ع) عبادت را راهی برای نیل به آزادی می‌دانست‌و بر این اساس، بندگی خدا به معنای نفی بندگی طاغوت و قدرت‌های ظاهری است؛ از همین رو قیام عاشورا نیز در بستر این نگرش عرفانی و توحیدی به عبادت شکل گرفت.
استاد حوزه علمیه قم در ادامه به دسته‌بندی امام حسین (ع) از انواع عبادت اشاره کرد و گفت: ایشان عبادت انسان‌ها را در سه گروه طبقه‌بندی می‌کند، عبادت تاجران به انگیزه پاداش، عبادت بردگان از روی ترس و عبادت آزادگان به شکرانه شناخت و محبت خداوند.
و در کلامی از ایشان آمده است «إِنَّ قَوماً عَبَدُوا الله رَغْبَةً فَتِلْکَ عِبَادَةُ التُّجَّار، وَ إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا الله رَهْبَةً فَتِلْکَ عِبَادَةُ الْعَبِید، وَ إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا الله شُکْراً فَتِلْکَ عِبَادَةُ الْأَحْرَار وَ هِیَ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ» (تحف العقول، ص ۲۷۹).
حجت الاسلام میرعمادی تصریح کرد: امام حسین (ع) خود در زمره آزادگان بود و عبادتش نیز عبادت آزادگان بود؛ عبادتی عاشقانه، آگاهانه و الهام‌بخش که بُعد اجتماعی و سیاسی نیز داشت.
حجت‌الاسلام میرعمادی، عبادت تنها وسیله تقرب به خدا نیست، بلکه منبع نیرو، مقاومت و حماسه نیز هست.
وی با استناد به فرمایش امام حسین (ع) گفت: «مَن عَبَدَ الله حَقَّ عِبادَتِه آتاهُ اللهُ فَوقَ أمانیِهِ و کِفایَتِه» (بحارالأنوار، ج ۶۸، ص ۱۸۴) و بر این اساس، کسی که عبادت را با تمام وجود انجام دهد، نیرویی فراتر از حد انتظار از سوی خداوند دریافت می‌کند.
وی افزود: همان‌طور که قرآن نیز تاکید می‌کند: «واستعینوا بالصبر و الصلاة»، نماز و عبادت موجب آرامش، توان درونی و پایداری در برابر فشارها و تهدیدهاست.
این استاد حوزه علمیه قم با تبیین پیوند مفهومی میان واژه «محراب» و «حرب» افزود: در نگاه عارفان و مجاهدان، نماز میدان نبرد با شیطان و طاغوت است و محراب، نه محل انزوا که سنگر مبارزه با دشمنان درونی و بیرونی است.
وی تاکید کرد: تکبیر آغاز نماز، اعلان برائت از تمام قدرت‌های پوشالی و ظاهری است؛ نقطه آغاز اتصال با قدرت لایزال الهی و ورود به میدان جهاد اکبر.
میرعمادی با اشاره به ریشه تاریخی قیام‌ها در اقامه نماز گفت: در طول تاریخ، اقامه واقعی نماز، آغازگر بزرگ‌ترین جنبش‌های الهی و مردمی بوده و نماز، فریادی است که از عمق دل برخاسته و محراب، نقطه جوشِ قیام و مقاومت است.
حجت‌الاسلام والمسلمین میرعمادی در پایان خاطرنشان کرد: امام حسین (ع) در عاشورا، جلوه‌ای کامل از عرفان در عبادت و حماسه در میدان رزم را به نمایش گذاشت؛ عبادتش عبادت آزادگان بود و شجاعتش فراتر از همه رزم‌آوران و این دو ویژگی در کنار هم، الگوی کاملی از انسان الهی را ترسیم می‌کنند؛ انسانی که در شدیدترین شرایط، هم اهل بندگی است و هم اهل مقاومت.
