سیدجواد یحیوی بازیگر آثار سینمایی اعم از «دو روز دیرتر» (اصغر نعیمی ۱۴۰۲) و «رستاخیز» (احمدرضا درویش ۱۳۸۹) با اشاره به سابقه ۱۵ ساله فعالیت حرفه‌ای خود در تئاتر و سه دهه فعالیت در کارهای سینمایی و تلویزیونی، درباره گرایش خود به سمت تئاتر و تصویر به خبرنگار فرهنگی ایرنا گفت: طبیعتا تئاتر را ترجیح می‌دهم. یعنی مسیری که آمدم اتفاقا با تصویر شروع شده است. ابتدا در تلویزیون شناخته شدم که به همکاری با حسین هرندی و محسن تقوی به عنوان تهیه‌کننده برمی‌گردد که برنامه دوربین مخفی به نام «ما و ما» بود که در سال ۱۳۷۶ در شبکه یک پخش شد. این نخستین حضور تلویزیونی من بود اما قبل از آن، در رادیو گزارشگری و گویندگی و در تلویزیون دستیاری کرده بودم و فعالیت‌هایی داشتم اما اولین کارم به عنوان مجری به سال ۷۶ برمی‌گردد.
بازیگر سینمایی «مارموز» (کمال مقدم ۱۳۸۶) افزود: این مسائل مربوط به ۲۵ سال پیش است که در آن زمان یک فرد دیگری بودم. ما اکنون راجع به آن حرف نمی‌زنیم. من ۱۸ سال است که فعالیتی برای تلویزیون نداشتم. ۱۸ سال پیش هم فرد دیگری بودم.
بازیگر سینمایی «بچه مردم» اظهار داشت: دو سال قبل از آن هم با «جان جانان» و چهار سال پیشتر نیز با «دو روز دیرتر» به جشنواره فیلم فجر آمدم.
معاش ما با تئاتر نمی‌گذرد
بازیگر فیلم سینمایی «عنکبوت» (ابراهیم ایرج زاده ۱۳۹۸) گفت: از آن مسیر گذر کردم و به تئاتر برسم. اصلا تئاتر کار نمی‌کنم که من را مقابل دوربین ببرند. در اینجا اقتصاد خوبی نداریم و حرفه ما به درستی تعریف و طراحی نشده است. بچه‌های ما هم با کار تئاتر معاششان نمی‌گذرد و مجبورند این مهارت را مقابل دوربین تبدیل به پول و با آن زندگی کنند.
او افزود: من تئاتر را ترجیح می‌دهم و به این دلیل آن را انتخاب کردم. چون تجربه‌ای که در تئاتر دارم فضاهای درونی‌تری را برای من می‌سازد. فضای تجربه تصویری در تلویزیون و سینما به هیاهو و قیل‌وقالی که در این جهان وجود دارد، مربوط است. یعنی بازار، تبلیغات، رفتار سلبریتی‌ها، مدل‌سازی‌ها و برندسازی‌ها و ستاره‌سازی‌ها در آن از جنسی است که بیشتر به فضاهای بیرونی این هنر مربوط است و به وجه صنعتی و تجاری آن نزدیک‌تر است.
یحیوی ادامه داد: آنها هستند که این جریان را حمایت می‌کنند. اما در تئاتر این گونه نیست. در تئاتر روی صحنه‌ای می‌ایستیم، مردم برای ما هورا می‌کشند. اجرای ما برای دیگران است و یک بروز و ارائه خارجی دارد. اما فلش‌های برآیند نیروهایی که تجربه می‌شود، به سمت درون است.
او گفت: در تئاتر فرصت داری که خودت را پالایش کنی و برای زندگی کردن یک نقش و یا ارائه آن، ما بارها و بارها تمرین کنیم؛ جزئیاتش را باید بشناسیم و در درون خود، کشف و ارائه‌اش کنیم اما در سینما، کمتر این شانس به وجود می‌آید. مخصوصا برای نقش‌های غیراصلی. ممکن است برای یک نقش اصلی فیلم یا سریالی، ماه‌ها درگیر پروژه باشیم ولی برای نقش‌های فرعی این فرصت کمتر وجود دارد.
یحیوی ادامه داد: در تئاتر فرصت غور کردن عمیق‌تری در کاراکترها را داریم. تئاتر قوی است.
مردم، تفریح و سینمای کمدی را انتخاب می‌کنند
این بازیگر درباره سینمای امروز گفت: سینما همیشه متناسب با احوالات مردمانی که در آن برهه زندگی می‌کنند، رشد و رونق پیدا کرده است. مردم غمگین، تفریح و سینمای کمدی را انتخاب می‌کنند. چرا که دیگر از سینمای فیلسوفانه خسته شده‌اند.
یحیوی اظهار داشت: سینما می‌تواند کارکردهای دیگری داشته باشد. امروز سینمای کمدی مورد استفاده قرار می‌گیرد. به علاوه این که جریانات حاکم و مدیریت در سینمای ما هم دارد در این جهت‌دادن‌ها نقش بازی می‌کند.
