به گزارش ایرنا، هوای اردیبهشت، همیشه بوی تازگی می دهد، بوی شکوفه‌هایی که حالا دیگر به میوه نشسته‌اند؛ بوی گوجه‌سبز تازه، چغاله‌بادام، زردآلو، توت‌فرنگی و گیلاس‌های سرخ و رسیده را می‌دهد.
میوه‌هایی که قرار بود نویدبخش آغاز تابستان و رونق دوباره سفره‌های مردم باشند، اما امسال، این میوه‌ها نه لبخند می‌آورند و نه طراوت و تنها چیزی که با خودشان به بازار آورده‌اند، حسرتی است که از پشت ویترین میوه‌فروشی‌ها در نگاه مردمی موج می‌زند که تنها می‌توانند تماشا کنند.
امسال هم مانند سال‌های قبل، بازار نوبرانه‌ها زودتر از فصل آمده است، اما برخلاف همیشه، شادی را با خود نیاورده‌اند و قیمت‌ها آنقدر بالا رفته‌اند که بسیاری از مردم، دیگر حتی جرات نمی‌کنند از کنار غرفه‌ها رد شوند.
خراسان شمالی در حالیکه به عنوان استانی کشاورزخیز می‌شناسند، مردمانش باید با چشمان حسرت، محصولات زمین‌های خودشان را تنها از دور نگاه کنند.
لوکس برای ثروتمندان
خیابان طالقانی بجنورد در میان دود ماشین‌ها و گرمای آفتاب، غرفه‌دار جوانی بی‌حوصله روی صندلی نشسته است و جلوی او، سینی‌هایی پر از گیلاس‌های درشت و زردآلوهای مخملی رخ نمایی می کند در حالی که روز به نیمه رسیده اما هنوز هیچ خریداری سراغشان را نگرفته است.
علی می‌گوید: قیمت‌ها سرسام آور است و مردم می‌پرسند، نگاه می‌کنند و می‌روند و بسیاری از این میوه ها تا شب دورریز می شوند.
او تنها نیست؛ صدها فروشنده دیگر در بازار میوه بجنورد نیز همین حرف را می‌زنند و قیمت هر کیلو گیلاس تا پنج میلیون ریال نوسان دارد، زردآلوها یک میلیون و ۳۰۰ هزار ریال قیمت خورده‌اند و گوجه‌سبز تا ۲ میلیون ریال رسیده است.
اعدادی که برای قشر متوسط و پایین، دیگر نه گران، بلکه غیرممکن شده‌اند.
میوه‌فروشان نظاره‌گر
رییس اتحادیه میوه‌فروشان و گل‌فروشان خراسان شمالی در گفت‌وگو با ایرنا با لحنی تلخ می‌گوید: ۱۵۰ واحد میوه‌فروشی در شهر بجنورد فعال و حقیقت این است که بسیاری از آن‌ها روزهای خلوتی را تجربه می‌کنند و هزینه‌های تولید بسیار بالا رفته و در مقابل، قدرت خرید مردم کاهش یافته است.
قیمت هر کیلو گیلاس تا پنج میلیون ریال، زردآلوها یک میلیون و ۳۰۰ هزار ریال و گوجه‌سبز تا ۲ میلیون ریال رسیده است.
امید فیروزه اضافه می‌کند: در بخش کشاورزی هنوز به روش‌های سنتی کار می‌کنیم، بنابراین ضایعات زیادی داریم و محصولات زود فاسد می‌شوند، از طرف دیگر، نبود سیستم توزیع کارآمد، ضعف در نظارت و ورود دلال‌ها به بازار باعث شده قیمت‌ها جهشی بالا برود.
مریم رحمانی یکی از شهروندان بجنوردی می‌گوید: خرید میوه نوبرانه یک رویا شده است و تنها در حد هوس باقی می ماند و بسیاری از بچه‌ها که از جلوی میوه‌فروشی‌ها رد می‌شوند، فقط نظاره گر هستند و زردآلو و گیلاس در این فصل برایشان مثل اسباب‌بازی گران‌قیمتی شده که فقط در ویترین است.
این روایت، تنها داستان یک خانواده نیست؛ در گوشه‌وکنار شهر، در خانه‌هایی که نان هنوز حرف اول سفره را می‌زند، میوه‌های نوبرانه سهمی ندارند.
آنچه هست، فقط رویاست؛ رویای کودکان از مزه شیرین توت‌فرنگی یا ترشی دل‌چسب گوجه‌سبز، رویای مادرانی که دیگر نمی‌توانند فرزندشان را با ظرفی میوه به مدرسه بفرستند.
حال و هوای بازار
رییس میدان میوه و تره‌بار بجنورد در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا به دلایل اصلی گرانی میوه اشاره و می گوید: بیشترین علت گرانی، افزایش هزینه‌های تولید است.
کشاورزان سموم، کودهای شیمیایی، سبد، نیروی کارگری و حمل‌ونقل را با قیمت‌های بالا تامین می کنند
محمد متین‌فرد می افزاید: کشاورزان باید سموم، کودهای شیمیایی، سبد، نیروی کارگری و حمل‌ونقل را با قیمت‌های بالا تامین کنند، از طرفی محصولات نوبرانه به‌طور محدود وارد بازار می‌شوند و همین باعث افزایش قیمت می‌شود.
وی ادامه می‌دهد: سرمازدگی نیز سهم بزرگی در کاهش تولید دارد و محصولات هلو، زردآلو، گیلاس و گوجه‌سبز خراسان شمالی اغلب درگیر خسارات طبیعی هستند و وقتی تولید کم شود، قیمت بالا می‌رود چرا که این این قانون بازار است.
متین‌فرد البته تاکید می‌کند که بسیاری از کشاورزان استان، محصولات خود را مستقیم به میدان می‌آورند و بدون واسطه می‌فروشند، اما همین خرده‌فروشان نیز برای سرپا ماندن، ناچارند درصدی سود به قیمت‌ها اضافه کنند؛ سودی که گاهی به ۳۰ درصد می‌رسد.
چاره چیست؟
کاهش بارش‌ها، خشکسالی شدید، سرمازدگی‌های ناگهانی، و نبود حمایت جدی از تولیدکننده، حلقه‌ای از مشکلات است که دست آخر، محصول را از دسترس مردم بیرون می‌برد.
فروشندگان میدان میوه و کارشناسان بازار می‌گویند اگر حمایت‌های جدی از کشاورزان صورت نگیرد و تکنولوژی وارد چرخه تولید نشود، هر سال باید شاهد گرانتر شدن محصولات و ضایع شدن بخشی از آن باشیم.
مادامی که عرضه و تقاضا بازیگران اصلی قیمت هستند، نمی‌توان فقط با نظارت و قیمت‌گذاری مشکل را حل کرد، باید هزینه تولید را کاهش داد، باید مزارع را به تکنولوژی نوین مجهز کرد، باید زنجیره توزیع را کوتاهتر و بهینه‌تر کرد و باید رویا را از قفس ویترین بیرون کشید و به سفره‌ها بازگرداند.
میوه‌های نوبرانه، همیشه آغازگر فصل شادمانی بودند، اما حالا در سایه سنگین فقر و گرانی، تنها ردی از حسرت به جا گذاشته‌اند؛ حسرتی که از چشم‌های مادران، از لب‌های بسته کودکان و از دست‌های خالی پدران، به‌سادگی خوانده می‌شود.
