«وحشی» و پایانی که در خاطر می‌ماند

برترین‌ها: «وحشی» از آن دسته سریال‌هایی است که شخصیت‌های اصلی اندک و فرعی‌های پرتعداد دارد و مجموعه‌ای از شخصیت، تیپ و تیپ‌ـ‌شخصیت را شامل می‌شود.

سریال قالب مناسبی برای روایت قصه‌های جنایی به‌ حساب می‌آید و به همین دلیل هم طرفداران پروپا‌قرصی در جهان دارد؛ قصه‌هایی که اغلب برگرفته از داستانی واقعی بوده و آن را در عنوان‌بندی خود نیز قید می‌کنند. پلتفرم‌های داخلی نیز توجه زیادی به سلیقه این دسته از مخاطبان خود نشان داده و بخش مهمی از تولیدات سالانه خود را به آثار پلیسی‌ـ‌جنایی اختصاص می‌دهند. یکی از شاخص‌ترین آن‌ها که به‌ تازگی فصل نخست آن به پایان رسیده و مخاطبان زیادی پیدا کرده، «وحشی» ساخته هومن سیدی و محصول پلتفرم فیلم‌نت است.

سیدی در مقام نویسنده فیلمنامه، قهرمان خود داود اشرف را براساس شخصیتی حقیقی انتخاب کرده که قصه زندگی‌اش سرشار از پیچیدگی و نقاط عطف است. در عین حال، به سمت شاخه‌ای از ژانر یادشده رفته که در آن نویسنده صرفا خلق معما نکرده و به‌ اصطلاح با دست رو بازی می‌کند. در حقیقت، تماشاگر در تمام لحظات فصل نخست سریال کنارِ داود اشرف به‌ عنوان شخصیت مرکزی قرار داشته و مماس با او حرکت می‌کند. به این ترتیب، با داود در همه فرازونشیب‌هایش همراه شده و با وجود نقاط تاریک وجودش برایش دلسوزی می‌کند. فصل معدن و درگیری نماینده کارگران با مدیر، ورودی خوبی برای آشنا شدن تماشاگر با داود است که در فضایی متشنج اتفاق افتاده و نقطه عطفی را رقم می‌زند. سیدی برای کنار هم قرار دادن تکه‌های پازل قهرمان خود، بخش‌هایی را به پدر و مادر داود اختصاص داده و فضاسازی خوبی انجام می‌دهد تا به مهم‌ترین نقطه عطف سریال در فصل نخست برسد؛ آن هم دقیقا جایی که تماشاگر انتظارش را نداشته و با شوک فوق‌العاده‌ای مواجه می‌شود. داود، خواهر و برادر محصلی که خانواده‌شان را می‌شناسد، به اصرار سوارِ اتومبیل زهوار‌دررفته خود کرده تا به مقصد برساند اما یک سلسله اتفاق منجر به پریدن این دو از اتومبیل و مرگشان می‌شود! یک اتفاق ساده که داود را ناخواسته واردِ باتلاق بزرگی کرده و هرچه بیشتر دست‌وپا می‌زند، بیشتر در آن غرق می‌شود.

تماشای سریال وحشی

دومینوی ترسناکِ دروغ و پنهان‌کاری

سیدی از اینجا به بعد از دروغ به‌ عنوان یک تم بهره گرفته و لایه‌ای به لایه‌های قهرمان خود اضافه می‌کند؛ دومینوی ترسناکِ دروغ و پنهان‌کاری که پای داود را به مرگِ ناخواسته پیرمردی که ماجرا را دیده و قصد اخاذی دارد، می‌کشاند. رفتنِ داود اشرف به سمت چابهار برای خروجِ غیرقانونی از کشور، عطف دیگری است که «وحشی» را به سمت درام‌های دادگاهی سوق داده و او را به زندان می‌اندازد. در سکانس‌های زندان، سیدی تلاش کرده تا با استفاده از نورهای سرد، فضای تیره و خفه زندان را به تصویر بکشد و تماشاگر خود را کاملا تحت‌ تاثیر قرار دهد؛ به‌ ویژه به هنگام بازگشت دوباره داود به زندان که این رعب‌آور بودن تشدید شده و در نهایت به یک نقطه عطف هولناک و تکان‌دهنده ختم می‌شود.

«وحشی» از آن دسته سریال‌هایی است که شخصیت‌های اصلی اندک و فرعی‌های پرتعداد دارد و مجموعه‌ای از شخصیت، تیپ و تیپ‌ـ‌شخصیت را شامل می‌شود. داود اشرف مهم‌ترین و کلیدی‌ترین شخصیت سریال محسوب می‌شود که باورپذیر از کار درآمده و لایه‌های درونی زیادی دارد. تنشی که از اعماق این شخصیت بیرون می‌آید، به داود کیفیت متفاوتی بخشیده و به زنجیره اتفاق‌های تلخ قصه عینیت می‌بخشد؛ آدمی که زمانی لات و اهلِ زد‌وخورد بوده و حال، پس از سال‌ها کارگری و دور شدن از فضاهای قدیم، آرام‌آرام به قالبِ گذشته خود برمی‌گردد؛ در حالی‌ که همیشه در حالِ انکار و گردن نگرفتن ناشی از یک ترس کهنه و مجهول است. رها جهانشاهی که به‌ عنوان وکیلِ تسخیری وظیفه دفاع از داود اشرف را به عهده می‌گیرد، یکی از شخصیت‌های پیچیده و چندوجهی سریال به‌ حساب می‌آید که نوسان بالایی داشته و تماشاگر نسبت به او وضعیتِ بلاتکلیفی دارد. شخصیت‌های مکمل از پدر و مادر داود اشرف تا دوستان او و حتی دختر همسایه و پیرمرد اخاذ، تقریبا همگی به‌ درستی شکل گرفته و هرکدام با وجود برخورداری از خصوصیات تیپیکال، فردیت خود را حفظ کرده‌اند؛ به‌ ویژه مادر داود که در پایانِ قسمت هشتم، شوکِ نهایی را به قهرمان و تماشاگر سریال وارد می‌کند.

«وحشی» به‌ لحاظِ بصری نیز کیفیتِ چشمگیری داشته و سیدی در مقامِ کارگردان با استفاده از دکوپاژی حساب‌شده، آن را کاملا تقویت کرده است؛ از سکانس نخست کار که با بالا آمدنِ کارگرها از دلِ سیاهی معدن شکل گرفته تا نخستین مواجهه داود با نوید بیرون از کارگاه که فضاسازیِ درخشانی دارد. البته نباید از نقشِ مرتضی نجفی هم به‌ عنوان مدیرِ فیلم‌برداری کار غافل شد که سابقه سال‌ها نورپرداز بودنش در سینما در «وحشی» کاملا به‌ چشم می‌آید.

سیدی به‌ واسطه سال‌ها حضور به‌ عنوانِ بازیگر در سینما، در انتخاب بازیگر بسیار هوشمندانه عمل می‌کند؛ او در آخرین سریال خود نیز چنین عمل کرده و آن را به یکی از نقاطِ قوت کار تبدیل کرده است. جواد عزتی برای نقشِ داود اشرف، گزینه مناسبی بوده که روی مرزِ گناهکار بودن و نبودن با مهارت حرکت می‌کند؛ در عین حال به‌ گونه‌ای است که تماشاگر نسبت به او سمپاتی داشته و به باورش می‌نشیند. «وحشی» یک دوجین بازیگر نقشِ مکملِ درخشان با خود دارد که از شاخص‌ترین آن‌ها می‌توان به علیرضا ثانی‌فر در نقشِ افسر آگاهی، احسان امانی، نادر شهسواری و مهری برجعلی‌زاده اشاره کرد که به‌ نحو احسن به شخصیت‌ها جان بخشیده و لحظاتِ درخشانی را رقم زده‌اند.

«وحشی» در فصلِ نخست موفق ظاهر شده و تماشاگرانِ وفاداری برای خود دست‌وپا کرده که منتظرِ تماشای فصلِ بعدی آن هستند به‌ ویژه با آن پایان‌بندیِ درخشان که برای مدتی ذهن آن‌ها را مشغولِ خود نگه می‌دارد.

محمد جلیلوند

تماشای سریال وحشی