به گزارش روز یکشنبه خبرگزاری ایرنا ایال زایسر، استاد رشته مطالعات خاورمیانه دانشگاه تل‌آویو امروز در مقاله‌ای به ماجراجویی رژیم صهیونیستی در سوریه در حمایت از دروزی‌های جنوب سوریه پرداخت و هشدار داد عبرت نگرفتن از ماجرای جنگ ۱۹۸۲ با لبنان در این روند منجر به گرفتاری این رژیم در باتلاق سوریه خواهد شد.
بر اساس این گزارش، ایال زایسر، با تصریح بر اینکه یکی از اهداف اعلام‌شده رژیم صهیونیستی در جنگ ۱۹۸۲ در لبنان نجات مسیحیان این کشور از قتل‌عام به دست همسایگان مسلمانشان بود، نوشت: اسرائیل پس از چهار دهه گرفتاری در لبنان هنوز نتوانسته کار این کشور را یکسره کند و حتی از این وضعیت خود عبرت نگرفته است.
وی افزود: درگیر شدن دوباره در جنگ‌هایی که به اسرائیل ربطی ندارد، ما را تا گردن در باتلاق فرو خواهد برد، و راه جهنم را برای نیروی نظامی ارتش باز خواهد کرد.
استاد دانشگاه تل‌آویو همچنین اعتراف کرد که رژیم صهیونیستی در ماه ژوئن ۱۹۸۲ (خرداد ۱۳۶۱) در واکنش به جنگ داخلی لبنان و با ادعای پاسخ به درخواست مسیحیان لبنان برای کمک، بلافاصله جنگ با این کشور را آغاز کرد. اما خیلی زود مشخص شد که مسیحیان کمکی نخواسته بودند و به آنها نیازی نداشتند و حتی حاضر نشدند علیه دشمنان خود و (رژیم) اسرائیل بجنگند.
زایسر نوشت: این اقدام اسرائیل، ما را در یک جنگ تمام‌عیار در لبنان گرفتار کرد و در نهایت به ضرر خودمان تمام شد. وی همچنین افزود: اسرائیل سازمان آزادی‌بخش فلسطین را بیرون کرد، اما با اقدام و جنگ اشتباه خود در لبنان، شکل‌گیری و تأسیس سازمان حزب الله را رقم زد.
با این وجود، سوریه نیز چندان در کلیات با آنچه گذشت تفاوتی ندارد، کشوری با قومیت‌های مختلف که در طول تاریخ با یکدیگر در تنش بودند، هرچند این روند بعد از سقوط بشار اسد، رئیس جمهور سابق سوریه سمت و سوی دیگری به خود گرفته است.
وی با اذعان به اینکه جنگ داخلی و چند قومیتی کنونی در کشور سوریه، هیچ تفاوتی با جنگ داخلی لبنان در ۱۹۸۲ ندارد، گفت: تحولات در سوریه با عملکرد احمد الشرع (الجولانی)، رئیس حکومت موقت غیر قابل پیش‌بینی است. او روزی دولتمردی میانه‌رو است که با غربی‌ها و حتی اسرائیلی‌ها رفتار خوبی دارد ولی روزی دیگر به سرعت تغییر رویکرد می‌دهد و به عنوان رهبر شورشیان جهادی که از جبش القاعده و داعش الهام گرفته است، علیه اقلیت‌های سوری اقدام می‌کند.
زایسر نوشت: در شرایط کنونی، الجولانی ممکن است به دنبال تبدیل سوریه به یک دولت اسلام‌گرا باشد، یا این احتمال وجود دارد که او یک رهبر ضعیف باشد که کنترلی بر دوستان جهادی خود که وی را در دمشق به قدرت رساندند، ندارد. این احتمال نیز وجود دارد که او در راستای تثبیت کنترل خود بر کشور سوریه، حاضر باشد بهایی را که «قابل تحمل» می‌داند، بپردازد و به هوادارانش اجازه دهد شورش کنند و از همه مهم‌تر، خون اقلیت‌های کشور، یعنی علوی‌ها، و همچنین مسیحیان و دروزی‌ها را بریزند.
استاد اسرائیلی در ادامه به وضعیت طایفه دروزی‌های سوریه پرداخت و نوشت: (رژیم) اسرائیل در شرایط کنونی سوریه تلاش می‌کند از دروزی‌ها حمایت کند، اما واقعیت امر آن است که رهبران آنها هرگز چنین درخواستی از ما نکرده‌اند، آنها مطلقا از ما درخواست کمک نکرده‌اند، زیرا ایمان دارند که این درخواست کمک چهره آنها را در میان افکار عمومی سوریه لکه‌دار خواهد کرد. آنها همچنان همانگونه که در دوره بشار اسد شاهد آن بودیم، تاکید می‌کنند که شهروندانی سوری و وفادر به کشور خویش هستند.
به نوشته زایسر، علاوه بر این، دروزی‌های سوریه، مانند هم‌کیشان خود در لبنان و فلسطین اشغالی، همواره خود را بخش جدایی‌ناپذیر کشوری که در آن زندگی می‌کنند، دانسته‌اند و در قرن گذشته حتی پیشنهاد فرانسه برای تأسیس کشوری مخصوص برای آنها در کوه‌های دروز را رد کردند. آنها حتی ترجیح می‌دهند که با الجولانی و افرادش مذاکره کنند و تاکنون نیز به مجموعه‌ای از توافقات رسیده‌اند.
وی افزود: تمام رژیم‌هایی که در گذشته در دمشق حکومت کردند، با دروزی‌ها نزاع می‌کردند، می‌جنگیدند و در نهایت با آنها آشتی می‌کردند.
زایسر در این مقاله با تصریح بر اینکه اسرائیل اگر واقعا قصد کمک به دروزی‌ها دارد، می‌تواند از طریق کشور اردن که دارای مرز مشترک با سوریه است و در تمام موارد فوق در سوریه منافعی مشابه وی دارد، به دروزی‌های سوریه تجهیزات و سلاح ارسال کند.
با این حال هشدار داد که این رژیم در شرایط کنونی که به سختی می‌جنگد و در جنگی بی‌پایان با حماس در غزه گرفتار شده است، نباید و نمی‌تواند به ژاندارم و پلیس خاورمیانه تبدیل شود.
این در حالی است که کوه دروز که در نزدیکی دمشق و در فاصله ۱۰۰ کیلومتری از مرز فلسطین اشغالی واقع است و دست‌کم سه میلیون اهل تسنن نیز که اکثر آنها از دولت جولانی حمایت می‌کنند، در این منطقه ساکن هستند و اجازه مداخله اسرائیل را نخواهند داد.
بنابراین ماجراجویی اسرائیل در سوریه نه تنها به نفع دروزی‌های سوریه که هیچ علاقه‌ای به آن ندارند، نیست بلکه به شدت منافع اسرائیل را تهدید خواهد کرد.
زایسر در پایان تأکید کرد که رژیم صهیونیستی باید با دوری از این باتلاق، به طور غیرمستقیم و همچنین از طریق اردن به دروزی‌ها کمک کند و به جولانی نیز بی اعتماد باشد.
