اولین جدایی ناگهانی کارلو آنچلوتی
به گزارش "ورزش سه"، در فصلی که به‌تازگی تمام شده، نتایج ضعیف، به‌ویژه در لیگ قهرمانان، و وجود گزینه‌ای جذاب مانند ژابی آلونسو به‌عنوان جانشین، باعث شد فلورنتینو پرز، رئیس باشگاه، تصمیم به قطع همکاری با آنچلوتی بگیرد. با این حال، در سال ۲۰۱۵، دلایل جدایی او کاملاً متفاوت بود و به دو موضوع اصلی گره خورده بود: گزارش یوفا درباره ساعات تمرینی و اختلاف بر سر گرت بیل.
آنچلوتی در کتاب خود، «رهبری آرام: جلب قلب‌ها، ذهن‌ها و بازی‌ها»، جزئیات خروجش در سال ۲۰۱۵ را شرح داده است. او می‌نویسد که با وجود موفقیت‌هایش، از جمله کسب دسیما (دهمین قهرمانی اروپا) در سال ۲۰۱۴ و رکورد ۲۲ پیروزی متوالی، دو مشکل اصلی باعث جدایی‌اش شد. نخست، گزارش یوفا بود که نشان می‌داد رئال مادرید نسبت به دیگر تیم‌های اروپایی ساعات تمرینی کمتری دارد. این گزارش درست زمانی منتشر شد که رئال شکست خورد و فلورنتینو پرز به آنچلوتی فشار آورد که تیم باید بیشتر تمرین کند. اما آنچلوتی معتقد بود بازیکنان به دلیل خستگی و مصدومیت‌های متوالی نیاز به استراحت دارند، نه تمرین بیشتر. او این گزارش را نشانه‌ای از بی‌اعتمادی باشگاه به روش‌هایش می‌دانست، زیرا به‌جای اعتماد به کار او، به آمارها تکیه کرده بودند.
دومین مشکل، گرت بیل بود. در ژانویه ۲۰۱۵، پس از شکست ۲-۱ مقابل والنسیا، آنچلوتی بیل را تعویض کرد و این موضوع باعث ناراحتی بازیکن و مدیر برنامه‌هایش شد. بیل از طریق مدیر برنامه‌هایش به پرز شکایت کرد که می‌خواهد در پست مهاجم مرکزی بازی کند. پرز این موضوع را با آنچلوتی مطرح کرد و از او پرسید چه برنامه‌ای دارد. پاسخ آنچلوتی قاطع بود: «هیچ‌چیز.»
او معتقد بود تغییر سیستم در میانه فصل منطقی نیست. این اختلاف باعث سرد شدن رابطه او با پرز شد. آنچلوتی روز بعد با بیل صحبت کرد و به او گفت که باید مستقیماً با مربی صحبت کند، نه از طریق مدیر برنامه یا رئیس. او پیشنهاد تغییر پست را به پیش‌فصل موکول کرد، اما این موضوع باعث شد رابطه‌اش با مدیریت تیره شود.
با وجود این جدایی تلخ در سال ۲۰۱۵، آنچلوتی در بازگشتش به رئال مادرید در دوره دوم، موفقیت‌های بیشتری کسب کرد و این دوره را «ماه عسل» با باشگاه توصیف کرد. او حتی پس از جدایی دومش تأکید کرد که رابطه‌اش با رئال مادرید هرگز پایان نخواهد یافت. مربی ایتالیایی از هیچ باشگاهی با چنین جشنی جدا نشده بود.
این دو جدایی نشان‌دهنده پیچیدگی‌های مدیریت در باشگاهی بزرگ مانند رئال مادرید است، جایی که نتایج، فشارهای مدیریتی و حتی روابط بازیکنان می‌توانند سرنوشت یک مربی را تغییر دهند.
