شبی به نام مادر؛ تعزیه شهادت حضرت زهرا(س) در سوگواره ده‌زیار
به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمان، در چهارمین شب از دوازدهمین سوگواره ملی تعزیه ده‌زیار، گروه تعزیه‌خوانی استان خراسان رضوی با عبور از کیلومترها مسیر، مجلس شهادت حضرت زهرا(س) را اجرا کردند؛ مجلسی غریب، اما باشکوه، که اشک از چشمان صدها زن و مرد مؤمن و عاشق اهل بیت جاری ساخت.
ده‌زیار، این روستای مذهبی و عاشورایی، چهارمین شب از سوگواره ملی تعزیه را به نام حضرت فاطمه زهرا(س) مزین کرد. مجلس تعزیه شهادت حضرت زهرا(س)، یکی از نادرترین و غریب‌ترین مجالس تعزیه در کشور است که در ایامی خاص اجرا می‌شود و دیشب، در فضایی سرشار از نور، احساس، حزن و ارادت، به اجرا درآمد؛ اجرایی که در ذهن حاضران تا همیشه خواهد ماند.
تعزیه‌ای غریب برای مادری غریب
گروه تعزیه‌خوانی استان خراسان رضوی، با طی مسافتی طولانی و با دل‌هایی سرشار از عشق به بانوی دو عالم، برای اجرای مجلس شهادت حضرت زهرا(س) به ده‌زیار آمدند. مجلسی که در ادبیات آیینی و مذهبی ایران، جایگاهی خاص اما اجرای محدود دارد. چرا که موضوع آن، شهادت غریبانه دخت پیامبر، حضرت فاطمه زهرا (س)، است؛ بانویی که مظلومیتش در تاریخ بی‌نظیر است.
استقبال باشکوه مردم، به‌ویژه بانوان
اجرای این مجلس بی‌نظیر، با استقبال پرشور و کم‌نظیر مردم مواجه شد؛ به‌ویژه بانوان، که با قلبی لبریز از دلدادگی به مادر پهلو شکسته، در فضای سوگ و سکوت، با چشمانی اشکبار نظاره‌گر این تعزیه جانسوز بودند. بغض‌ها در گلو مانده و اشک‌ها بی‌صدا از گونه‌ها روان بود؛ چرا که در این شب، مادر، مظلوم و بی‌پناه، در میان شعله‌ها و در پشت درب سوخته، جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.
نورپردازی خلاقانه
در کنار اجرای دلنشین تعزیه‌خوانان و روایت جانسوز داستان، نورپردازی‌های احساسی و زیبای مراسم در بخش‌های مختلف، باعث شد که تأثیرگذاری این مجلس دوچندان شود. استفاده از رنگ‌ها، سایه‌ها و نورهای متناسب با صحنه‌ها، حس و حال معنوی را به اوج رسانده بود و مخاطب را به عمق واقعه می‌برد.
اجرای بی‌ریا، اما باشکوه
مجلس شهادت حضرت زهرا(س) به شکلی ساده اما بسیار تأثیرگذار و هنرمندانه اجرا شد. صدای مرثیه‌ها، دیالوگ‌ها و حرکات بازیگران در سکوت معنوی شب پیچید و قلب‌های حاضرین را به لرزه انداخت. غریبی مادر در جای‌جای صحنه‌ها نمایان بود و این غریبی، با فضای روستا و نور اندک، هماهنگ شده بود؛ انگار همه‌چیز دست‌به‌دست هم داده بود تا شب فاطمی ده‌زیار، به شب وداعی با دل‌های زخم‌خورده بدل شود.
تعزیه؛ زبان زنده حماسه و عاطفه شیعه
تعزیه، یکی از میراث‌های ماندگار مذهبی و فرهنگی ایرانیان است که ریشه در عشق به اهل بیت(ع) دارد. این هنر آیینی با تلفیق نمایش، موسیقی و روایت، قلب مخاطب را نشانه می‌گیرد و همچون پلی، گذشته را به حال پیوند می‌زند. در تعزیه، اشک و اندیشه به هم می‌رسند و مخاطب نه صرفاً تماشاچی، بلکه شریک مصیبت می‌شود. اجرای تعزیه شهادت حضرت زهرا(س)، نمونه‌ای درخشان از این میراث معنوی بود.
شب عبدالحسین برونسی؛ شبی برای مادر، شبی برای شهید
چهارمین شب سوگواره، با عنوان "شب شهید عبدالحسین برونسی" نام‌گذاری شده بود؛ شهیدی که همانند بانوی دو عالم، مظلومانه و بی‌ادعا به میدان رفت. پیوند نام این شهید با تعزیه شهادت حضرت زهرا(س)، ترکیبی نمادین از غیرت و مظلومیت بود؛ دو خصلت مشترک میان شهید و مادر شهیدان.
سوگواره ملی تعزیه ده‌زیار با هر شب خود، بُعدی تازه از ایمان، هنر و اشک را به نمایش می‌گذارد، اما چهارمین شب، شب مادر، شب حضرت زهرا(س)، بی‌تردید در جان و دل مردم نشست. مردمی که آمده بودند تا نه فقط تماشا کنند، که هم‌نفس شوند با فریاد مادر و هم‌دل شوند با اندوه حیدر.
به گزارش تسنیم، دوازدهمین سوگواره ملی تعزیه ده‌زیار همزمان با سالروز شهادت امام جواد(ع) در مسجد مقدس حضرت جوادالائمه(ع) ده‌زیار آغاز شده و تا 15 خرداد ماه ادامه دارد. روستای تعزیه ایران این روزها میزبان گروه‌های تعزیه کشوری و اساتید تعزیه ایران و هزاران نفر از محبان و علاقمندان به هنر آیینی تعزیه از سراسر میهن اسلامی است که هر شب بعد از اقامه نماز جماعت مغرب و عشاء تماشاگر مجلس تعزیه هستند.
انتهای پیام/511/
