آتش تروریست‌ها بر ماشین‌های راه‌ساز/ ۲۹ ماشین خاکستر شد
عوامل معاند و تروریست در ماه‌های اخیر به آتش زدن ۲۹ دستگاه ماشین آلات راهسازی در منطقه بلوچستان اقدام کرده‌اند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از زاهدان، بامداد روز سی‌ام فروردین‌ماه، نسیمی ناآرام در جنوب سیستان و بلوچستان وزیدن گرفت؛ نسیمی که با خود بوی باروت و خاکستر آورد. در همان سپیده‌دم، گروهک‌های تروریستی با حمله‌ای هماهنگ، پروژه‌ای عمرانی را در روستای «بَزپیران» از توابع شهرستان بمپور به آتش کشیدند و 10 دستگاه ماشین‌آلات راهسازی، که در خدمت آبادانی منطقه بودند، طعمه شعله‌های خشونت شدند؛ شعله‌هایی که نه فقط آهن را، بلکه امید مردم را نشانه گرفته بودند.
اما این پایان ماجرا نبود.
ساعات اولیه روز بعد، در حمله‌ای مشابه، افراد مسلحی با ورود به کارگاه عمرانی «جهاد نصر» در دهستان «دامن» از توابع شهرستان ایرانشهر، نگهبانان را به اسارت گرفتند. دستان سه نگهبان را بستند، لب به تهدید گشودند و سپس با بی‌رحمی، 12 دستگاه کامیون 10 تُنی، سه دستگاه گریدر، چهار غلطک، ساختمان اداری و چهار سوله بزرگ را به آتش کشیدند. پیامشان روشن بود: «این هشدار است. اینجا کار نکنید.»
اما سؤال اینجاست: چرا آتش بر ابزار آبادانی؟ چرا تیشه به ریشه توسعه؟
درحالی‌که استان سیستان و بلوچستان در سال‌های اخیر، به‌ویژه از آغاز به کار دولت سیزدهم، شاهد شتاب کم‌سابقه‌ای در پروژه‌های راهسازی بوده است به‌طوری‌که اکنون بیش از 300 کیلومتر راه در شمال و جنوب استان در حال احداث است و حدود نیمی از این پروژه‌ها در حوزه راه و شهرسازی جنوب در مرحله عقد قرارداد قرار دارند برخی نمی‌خواهند این مسیر هموار شود. این آتش‌ها، مستقیم به چشمان مردم بلوچ دود می‌فرستند؛ همان مردمی که سال‌هاست در حسرت جاده‌ای ایمن، جان‌باخته عزیزانشان‌اند.
نکته تلخ‌تر اینکه، پیش‌تر برخی گروه‌های رادیکال با سوءاستفاده از ضعف زیرساخت‌ها، نظام را متهم به بی‌توجهی به جان مردم بلوچ می‌کردند. حال آنکه همان گروه‌ها، امروز که سازندگی آغاز شده، با تخریب و تهدید، راه این خدمت را سد کرده‌اند.
بدیهی است که چنین اقدامات ویرانگرانه‌ای، چیزی جز تلاشی مذبوحانه برای ایجاد ناامنی در روند توسعه نیست. نه‌تنها خسارات مالی سنگینی بر پروژه‌های عمرانی تحمیل می‌شود، بلکه هر ماشین سوخته، یعنی ماه‌ها تأخیر، افزایش هزینه‌ها و شکستن دل‌هایی که به آینده روشن‌تر امیدوار بودند.
توقف پروژه‌ها و تخریب تجهیزات عمرانی، برابر است با کند شدن حرکت توسعه، کاستن از فرصت‌های شغلی، افت اعتماد سرمایه‌گذاران و در نهایت، عقب‌ماندگی در مسیر رسیدن به زیرساخت‌های حیاتی. راهی که با خون دل و تلاش بسیار آغاز شده، امروز با آتش تهدید و ترور مواجه است.
از این رو، آنچه امروز بیش از همیشه ضرورت دارد، برخورد قاطع و سریع نهادهای امنیتی با عوامل این اقدامات خرابکارانه است. همچنین، باید تدابیر حفاظتی در اطراف پروژه‌های عمرانی به‌شدت تقویت شود تا دیگر شاهد چنین صحنه‌هایی نباشیم.
زیرا راه‌سازان، نه دشمن، بلکه امید فردای این سرزمین‌اند. و هر قدمی که ماشین راهسازی بر خاک بلوچستان می‌نهد، سنگی از دیوار محرومیت پایین می‌آورد.
انتهای پیام/
