تیم ملی والیبال در ایتالیا با کاروانی از افراد بی‌فایده/ یک برد، یک باخت و نیاز به تدارکات بیشتر
فراز الوند - تیم ملی والیبال جمعه و شنبه شب در دو بازی تدارکاتی برابر تیم جوان‌شده ایتالیا، یک پیروزی سه بر دو در بازی اول و یک شکست سه بر صفر در بازی دوم به‌دست آورد؛ آن‌چه در اولین روز‌های هدایت روبرتو پیاتزا در تیم ملی والیبال مشهود به نظر می‌رسد، انگیزه بازیکنان جوان و تازه‌وارد به تیم ملی و همچنین نیاز تیم به بازی تدارکاتی بیشتر است.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، هر دو تیم ملی والیبال ایران و ایتالیا در بازی اول از ترکیبی استفاده کردند که به نظر ترکیب دوم و ذخیره تیم‌شان بود. پیاتزا به به‌نژاد، سعادت، کاظمی، احمدی، دانش‌دوست، حق‌پرست و صالحی بازی داد و می‌توان گفت جوانانی که برای اولین‌بار در ترکیب تیم ملی ایران بازی می‌کردند، بسیار باانگیزه و نسبتاً کم‌اشتباه ظاهر شدند.
در بازی دوم، ترکیب کریمی، اسماعیل‌نژاد، ولی‌زاده، ناصری، خانزاده، شریفی و حضرت‌پور به میدان رفتند؛ ترکیبی که بیش از نیمی از آنها در لیگ‌های خوب اروپایی و همچنین لیگ برزیل (کریمی) بازی می‌کردند، اما بازیکنان ایران، به‌ویژه اسماعیل‌نژاد، در شبی پُراشتباه، سه بر صفر مسابقه را به ایتالیا واگذار کردند. برای ایتالیا، پوررو و ریچلیکی عملکرد درخشانی داشتند و نوید آماده‌شدن ایتالیایی قدرتمند برای لیگ ملت‌ها را دادند.
پیاتزا همچنین در بازی دوم به امیرحسین اسفندیار، ستاره آملی و بازگشته از لیگ چین و مسابقات باشگاه‌های آسیا، میدان داد که عملکردش نسبت به سایر بازیکنان ایران بهتر بود.
اکنون و در حدود یک هفته مانده به آغاز هفته اول لیگ ملت‌ها در برزیل و با حضور دو هفته‌ای پیاتزا در کنار این تیم، با قطعیت می‌توان گفت تیم ملی نیاز به بازی تدارکاتی بیشتر پیش از آغاز لیگ ملت‌ها دارد. ناتوانی کادر سرپرستی تیم ملی و همچنین خباثت آرژانتینی‌ها در دادن ویزا به تیم ملی والیبال، اهمیت بازی تدارکاتی با تیم‌ها پیش از آغاز لیگ ملت‌ها را بار دیگر به رخ‌مان کشید.
تلاش برای تغییر کاپیتان
در بازی تدارکاتی تیم ملی والیبال با ایتالیا که در قالب یادبود بازیکن فقید تیم ملی والیبال ایتالیا، میکله پاسیناتو، در شهر پادوا، محل زندگی و مرگ او انجام شد، جواد کریمی اولین روز‌های کاپیتانی در تیم ملی را تجربه کرد؛ پاسوری جوان که فصل قبل در لیگ برزیل درخشش خیره‌کننده‌ای داشته است.
آن‌چه از عملکرد دو سه هفته‌ای روبرتو پیاتزا در تیم ملی نمایان است، اینکه برنامه تمرین را خودش اجرا می‌کند، ارنج را به‌تنهایی می‌نویسد و هنگام مسابقه هم تقریباً مسلط و بدون کمک همکارانش تیم را کوچ می‌کند. جواد کریمی انتخاب پیاتزا برای کاپیتانی تیم بوده و در مقابل به نظر می‌رسد کادر ایرانی و سرآمد آنها امیر خوش‌خبر، سرپرست تیم ملی، با سپردن کار‌های کاپیتانی به بازیکن دیگر تلاش می‌کند گزینه خودشان را به پیاتزا تحمیل کنند.
به نظر، امروز فردا نام جدیدی از خورجین خوش‌خبر به‌عنوان کاپیتان جدید تیم ملی بیرون خواهد آمد. فارغ از آنکه چنانچه کریمی با سطحی از آمادگی که فصل قبل لیگ برزیل را به پایان رساند، در تیم ملی ظهوری دوباره یابد، می‌توان کم‌کم به داشتن بازیکنی هم‌سطح با سعید معروف در پست پاسور امیدوار شد.
با وجود انتخاب کریمی به‌عنوان کاپیتان تیم ملی، با هماهنگی مدیریتی داخلی تیم و تیم تحت رهبری آنها در بخش روابط عمومی و رسانه‌های نزدیک فدراسیون والیبال، از کریمی به‌عنوان کاپیتان تیم ملی یاد نمی‌شود و حالا هم قرار است اسماعیل‌نژاد به عنوان کاپیتان جایگزین شود.
پخش سرود ملی زمان پهلوی در سکوت سرپرست و دیگران
گفته می‌شود در بازی اول تیم ملی والیبال ایران و ایتالیا، سرود سابق کشورمان مانده از دوره پهلوی در سالن شهر کاروالسه ایتالیا پخش شد و خوش‌خبر، سرپرست تیم ملی، هم با دو دهه تجربه سرپرستی این تیم، واکنشی به پخش اشتباه سرود نداشت.
آن‌چه کار را عجیب‌تر می‌کند، حضور علی‌اصغر مونسان، نایب‌رئیس فدراسیون والیبال در سالن مسابقات و همراهی کاروان بلند بالای تیم ایران است. مونسان که خود روزی وزیر گردشگری، عضو هیئت‌مدیره منطقه آزاد کیش و ده‌ها سمت ریز و درشت دیگر داشته است، چرا در کنار تیم حضور دارد؟ آیا حضور پرهزینه‌اش نباید باعث پخش درست سرود در سالن مسابقات شود؟
عملکرد فدراسیون والیبال این روز‌ها مصداق ضرب‌المثل ایرانی «آفتابه لگن هفت‌دست، شام و ناهار هیچی» است؛ طوری که تعداد نیرو‌های این فدراسیون فقط در بخش روابط عمومی به حدود ۲۰ نفر می‌رسد. جالب اینکه کل نیرو‌های اداره‌کننده فدراسیون جهانی والیبال شاید ۲۰ نفر هم نباشد.
