رضا عطاران بازیگر سریال اجل معلق: هر چه جلوتر می روم دلبستگی‌ام به پول بیشتر می شود/ سوار ماشین درب وداغون می شوم فکر می کنم اگر ماشین داشته باشم عوض می شوم
به گزارش سرویس هنر و رسانه ساعدنیوز، عطاران در پاسخ به سوالی گفته :اصولا من بچگی ام را دوست دارم . حتی می تواند این دوسال قبل باشد . البته یک چیزی را خودم می دانم این که الان صمیمیتی کمتری در خودم احساس می کنم نسبت به گذشته . حتی دوره ای که کاررو حوضی می کردم .آنجا احساس می کردم من یک کار بزرگی باید انجام دهم .الان یک چیزهایی آمده که خیلی تعدیلش کرده .مثل پول،اعتبار ،مثل خیلی چیزهای دیگر که قبلا اصلا بهش فکر نمی کردم .من 13 سال تئاتر کار کردم که یک ریال پول بیشتر برایم نداشت .ولی هر چه دارم از آن دوره دارم .
/از جنگ ترسی نداشتم /
بازیگر فیلم نیش زنبور گفته :ما هر چه جلوتر می رویم دلبستگی مان بیشتر می شود به پول زندگی و ترس از مرگ و خیلی چیزهای دیگر ….من خودم این احساس را دارم . دوره جنگ جبهه رفتم و واقعا هیچی نمی شنیدم و ترسی نداشتم از جنگ ،ولی الان نه ….
/پول بهتر است از…/
این بازیگر سینما درادامه گفته : وقتی آدم بیشتر به ماهیت وجودی نزدیک می شود به این نتیجه می رسد که باید بی خیال باشد .البته این دودوتاچهار تایی نیست .یعنی در اصل به این رسیدم که توی دنیا پول خیلی از بهتر از این است که به فکر چیزهای دیگر باشم .
وی افزوده : واقعیتش این است که سختی دنیا نتیجه خوبی ندارد . ترجیح می دهم راحت تر زندگی کنم .یا همین الان که دارم بازیگری می کنم تا کار گردانی .دلیلش این است که می خواهم راحت باشم . الان راحت ترم .
/آنهایی که ماشین ندارند را دوست دارم/
درادامه از عطاران پرسیده می شود :مثلا تو ماشین نداری و دوست نداری که داشته باشی خب این که تناقض دارد . عطاران در پاسخ می گوید :آخه فکر می کنم اگر ماشین داشته باشم عوض می شوم .
نمونه های زیادی دیدم که وقتی ماششین گرفتند عوض شدند . البته فکر می کنم آنهایی که ماشین ندارند را بیشتر دوست دارم .
او ادامه داده : ماشین مثل یک خونه آهنی جدااز جامعه است …. الان هم ماشین سوار می شوم واقعا می روم سوار آن ماشین درب وداغون می شوم که حس بهتری دارد .
من تو لباس پوشیدن هم همین طوری ام .وقتی لباس نو می پوشم مدتها در عذابم .بعد که خطهایی اطویش از بین می رود راحت تر می شوم .
بعضی از دوستان وهمکارانم را دیدم که بیرون زیاد راحت نیستند ولی من می گویم ماهم باید طرف مقابلمان را درک کنیم .مثلا اگر پرویز پرستویی اینجا باشد دوست دارم بروم بااو صحبت کنم و یک امضا هم بگیرم از او برای بچه خواهرم .پس چه ایرادی دارد؟
