دعا و اعمال روز هفتم ماه رمضان / تلاوت جزء 7 قرآن کریم به همراه معنی + ویدئو

ماه مبارک رمضان سرشار از عطر معنویت است که هر انسان آگاه می‌تواند به خوبی از فضای ایجاد شده در آن بهره بگیرد و جایگاهی والا در عرصه معنویت کسب کند.

دعای روز هفتم ماه رمضان

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ اعنّی فیهِ علی صِیامِهِ وقیامِهِ وجَنّبنی فیهِ من هَفَواتِهِ وآثامِهِ وارْزُقْنی فیهِ ذِکْرَکَ بِدوامِهِ بتوفیقِکَ یا هادیَ المُضِلّین

خدایا یاری کن مرا در این روز بر روزه گرفتن و عبادت و برکنارم دار در آن از بیهودگی و گناهان و روزیم کن در آن یادت را برای همیشه به توفیق خودت ای راهنمای گمراهان

نماز شب هفتم ماه مبارک رمضان

برای شب هفتم ماه مبارک رمضان نمازی چهار رکعتی مورد سفارش قرار گرفته که در هر رکعت خواندن سوره حمد و سپس سیزده مرتبه سوره قدر مورد تاکید است.

نماز شب هفتم ماه رمضان (وسایل الشیعه)

أَبْوَابُ نَافِلَهِ شَهْرِ رَمَضَان‏؛ بَابُ اسْتِحْبَابِ الصَّلَاهِ الْمَخْصُوصَهِ کُلَّ لَیْلَهٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ أَوَّلَ یَوْمٍ مِنْه‏

باب‌های نافله‌های ماه رمضان، باب استحباب نماز مخصوص هر شب ماه رمضان و اولین روز آن:

رَوَی الشَّهِیدُ مُحَمَّدُ بْنُ مَکِّیٍّ فِی کِتَابِ الْأَرْبَعِینَ عَنِ السَّیِّدِ عَمِیدِ الدِّینِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جُهَیْمٍ عَنْ فَخَارِ بْنِ عَبْدِ الْحَمِیدِ عَنْ فَضْلِ اللَّهِ بْنِ عَلِیٍّ الرَّاوَنْدِیِّ الْعَلَوِیِّ عَنْ ذِی الْفَقَارِ بْنِ مَعْبَدٍ الْعَلَوِیِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْعَبَّاسِ النَّجَاشِیِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَعْقُوبَ بْنِ إِسْحَاقَ بْنِ أَبِی قُرَّهَ الْقُنَانِیِّ الْکَاتِبِ وَ ذَکَرَ فِی الذِّکْرَی أَنَّ الْحَدِیثَ‏ مَأْخُوذٌ مِنْ کِتَابِهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرِ بْنِ الْحُسَیْنِ الْمَخْزُومِیِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ هَارُونَ الْکِنْدِیِّ عَنْ أَبِیهِ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ بَشِیرٍ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ مُوسَی عَنْ شَرِیکٍ عَنْ أَبِی إِسْحَاقَ عَنِ الْحَارِثِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِب

از امام علی علیه السلام روایت شده است:

أَنَّهُ سَأَلَهُ عَنْ فَضْلِ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ عَنْ فَضْلِ الصَّلَاهِ فِیهِ فَقَالَ مَنْ صَلَّی فِی اللَّیْلَهِ السَّابِعَهِ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ- أَرْبَعَ رَکَعَاتٍ یَقْرَأُ فِی کُلِ‏ رَکْعَهٍ الْحَمْدَ مَرَّهً وَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ ثَلَاثَ عَشْرَهَ مَرَّهً بَنَی اللَّهُ لَهُ فِی جَنَّهِ عَدْنٍ قَصْرَیْ ذَهَبٍ وَ کَانَ فِی أَمَانِ اللَّهِ تَعَالَی إِلَی شَهْرِ رَمَضَانٍ مِثْلِه‏

که از فضائل ماه رمضان فضائل نماز در آن از ایشان سوال شد. ایشان فرمودند هر کس در شب هفتم ماه رمضان چهار رکعت نماز بخواند در هر رکعت سوره حمد یک بار و سوره قدر سیزده بار، خداوند برای او در بهشت عدن قصری از طلا بنا می‌کند و تا ماه رمضان آینده در امان خداوند تعالی خواهد بود.

دعای پیامبر (ص) در شب هفتم رمضان (بلدالامین)

وَ ذَکَرَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الصَّفْوَانِیُّ فِی کِتَابِ بُلْغَهِ الْمُقِیمِ وَ زَادِ الْمُسَافِرِ

در کتاب‌های بلغه المقیم و زاد المسافر، عبد الله الصفوانی نقل کرده است که:

أَنَّ النَّبِیَّ ص کَانَ یَدْعُو بِهَذِهِ الْأَدْعِیَهِ فِی لَیَالِی شَهْرِ رَمَضَانَ اللَّیْلَهِ اَلسَّابِعَهِ

پیامبر صلی الله علیه و آله به این دعاها را در شب‌های ماه رمضان می‌خواندند. شب هفتم:

یَا مَنْ کَانَ وَ یَکُونُ وَ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ یَا مَنْ یُسَبِّحُ اَلرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَ اَلْمَلاٰئِکَهُ مِنْ خِیفَتِهِ

یَا مَنْ إِذَا دُعِیَ أَجَابَ یَا مَنْ إِذَا اُسْتُرْحِمَ رَحِمَ یَا مَنْ لاَ یُدْرِکُ اَلْوَاصِفُونَ عَظَمَتَهُ یَا مَنْ لاٰ تُدْرِکُهُ اَلْأَبْصٰارُ

وَ هُوَ یُدْرِکُ اَلْأَبْصٰارَ وَ هُوَ اَللَّطِیفُ یَا مَنْ یَرَی وَ لاَ یُرَی وَ هُوَ بِالْمَنْظَرِ اَلْأَعْلَی یَا مَنْ بِیَدِهِ نَوَاصِی اَلْعِبَادِ

أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ عَلَیْکَ وَ بِحَقِّکَ عَلَیْهِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ

وَ بَارَکْتَ عَلَی إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِی وَ تَرْحَمَنِی إِنَّکَ أَنْتَ اَلْأَجَلُّ اَلْأَعْظَمُ

دعای اللهم انت ثقتی حین یسوء ظنی در روز هفتم ماه رمضان

الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الحادی عشر فیما نذکره من زیادات دعوات فی اللیله السابعه و یوم‌ها و فیه ما نختاره من عده روایات فی الدعوات‏، فصل فیما یختص بالیوم السابع من دعاء غیر متکرر، دعاء الیوم السابع من شهر رمضان‏
جلد اول، باب‌های احکام ماه رمضان؛ باب یازدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز هفتم ماه، فصل اول اعمالی که مختص به روز هفتم ماه می‌باشد، (اولین) دعای روز هفتم ماه رمضان:

اللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِی حِینَ یَسُوءُ ظَنِّی بِأَعْمَالِی وَ أَنْتَ أَمَلِی عِنْدَ انْقِطَاعِ الْحِیَلِ مِنِّی
خداوندا، تویی تکیه‌گاه من آن‌گاه که گمان بد به اعمالم دارم و تویی آرزوی من آن‌گاه که بیچاره می‌گردم

وَ أَنْتَ رَجَائِی عِنْدَ تَضَایُقِ حُلُولِ الْبَلَاءِ عَلَیَّ وَ أَنْتَ عُدَّتِی فِی کُلِّ شَدِیدَهٍ نَزَلَتْ بِی
و تویی امید من هنگامی که بلا بر من وارد و تنگ می‌شود و تویی اندوخته‌ی من در هر بلایی که بر من فرو می‌آید

وَ فِی کُلِّ مُصِیبَهٍ دَخَلَتْ عَلَیَّ وَ فِی کُلِّ کُلْفَهٍ صَارَتْ عَلَیَّ وَ أَنْتَ مَوْضِعُ کُلِّ شَکْوَی وَ مُفَرِّجُ کُلِّ بَلْوَی
و در هر مصیبتی که بر من وارد می‌شود و در هر سختی که بدان دچار می‌شوم و تویی جایگاه تمام گله‌ها و گشاینده‌ی همه‌ی بلاها،

أَنْتَ لِکُلِّ عَظِیمَهٍ تُرْجَی وَ لِکُلِّ شَدِیدَهٍ تُدْعَی إِلَیْکَ الْمُشْتَکَی وَ أَنْتَ الْمُرْتَجَی لِلْآخِرَهِ وَ الْأُولَی
در امور بزرگ به تو امید بسته می‌شود و برای هر سختی خوانده و برای [حوائج] دنیا و آخرت آرزو می‌شوی.

اللَّهُمَّ مَا أَکْبَرَ هَمِّی إِنْ لَمْ تُفَرِّجْهُ وَ أَطْوَلَ حُزْنِی إِنْ لَمْ تُخَلِّصْنِی وَ أَعْسَرَ [وَ أَعَزَّ] حَسَنَاتِی
خداوندا، چقدر ناراحتی‌ام بزرگ است اگر نگشایی و چقدر اندوهم طولانی است اگر از آن رهایم ندهی و چقدر نیکی‌هایم سخت [اندک] است

إِنْ لَمْ تُیَسِّرْهَا [تُوَفِّقْنِی ‏] وَ أَخَفَّ مِیزَانِی إِنْ لَمْ تُثَقِّلْهُ وَ أَزَلَّ لِسَانِی إِنْ لَمْ تُثَبِّتْهُ
اگر آسان نکنی [موفق نگردانی] و چقدر ترازوی [اعمال] من سبک است اگر سنگین نگردانی و چقدر زبانم پرلغزش است اگر استوارش نکنی

وَ أَوْضَعَ جَدِّی إِنْ لَمْ تُقِلْ عَثْرَتِی أَنَا صَاحِبُ الذَّنْبِ الْکَبِیرِ [الْکَثِیرِ] وَ الْجُرْمِ الْعَظِیمِ
و چقدر تلاش و عملم اندک است اگر لغزشم را نادیده نگیری! من دارای گناه بزرگ [فراوان] و جرم سترگ هستم،

أَنَا الَّذِی بَلَغَتْ بِی سَوْأَتِی وَ کُشِفَ [کشف‏] قِنَاعِی وَ لَمْ یَکُنْ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ حِجَابٌ یُوَارِینِی مِنْکَ
من کسی هستم که بدی‌ام به آخر رسیده و پرده‌ام برداشته شده و میان من و تو پرده‌ای که مرا از تو پوشیده دارد، نیست.

فَلَوْ عَاقَبْتَنِی عَلَی قَدْرِ جُرْمِی لَمَا فَرَّجْتَ عَنِّی طَرْفَهَ عَیْنٍ أَبَداً
از این‌رو، اگر به اندازه‌ی بزه‌ام کیفر دهی، هرگز به اندازه‌ی یک چشم برهم زدن گشایش در کارم نخواهی کرد.

اللَّهُمَّ أَنَا الذَّلِیلُ الَّذِی أَعْزَزْتَ وَ أَنَا الضَّعِیفُ الَّذِی قَوَّیْتَ
خدایا، من همان خواری هستم که سرافرازم نمودی و ناتوانی هستم که نیرو بخشیدی

وَ أَنَا الْمُقِرُّ الَّذِی سَتَرْتَ فَمَا شَکَرْتُ نِعْمَتَکَ وَ لَا أَدَّیْتُ حَقَّکَ وَ لَا تَرَکْتُ مَعْصِیَتَکَ
و اقرارکننده‌ای هستم که [گناهم را] پوشیدی، ولی من نه در برابر نعمتت سپاسگزاری کردم و نه حقت را ادا نمودم و نه از معصیتت دست کشیدم.

یَا کَاشِفَ کَرْبِ أَیُّوبَ وَ سَامِعَ صَوْتِ یُونُسَ الْمَکْرُوبِ وَ فَالِقَ الْبَحْرِ لِبَنِی إِسْرَائِیلَ وَ مُنْجِیَ‏ (مُوسی‏ وَ مَنْ مَعَهُ أَجْمَعِینَ ‏)[1]
ای برطرف‌کننده‌ی اندوه حضرت ایوب و شنونده‌ی صدای یونس اندوهگین و شکافنده‌ی دریا برای بنی اسرائیل و نجات‌دهنده‌ی حضرت موسی و همه‌ی همراهانش،

أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ لِی مِنْ أَمْرِی فَرَجاً وَ مَخْرَجاً وَ یُسْراً بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ‏
از تو درخواست می‌کنم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و در کار من گشایش و راه نجات و راحتی قرار دهی، به رحمتت ای مهربان‌ترین مهربانان.

دعای سید بن باقی در روز هفتم ماه رمضان

الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الحادی عشر فیما نذکره من زیادات دعوات فی اللیله السابعه و یوم‌ها و فیه ما نختاره من عده روایات فی الدعوات‏، فصل فیما یختص بالیوم السابع من دعاء غیر متکرر، دعاء الیوم السابع من شهر رمضان‏، دعاء آخر فی هذا الیوم بروایه السید ابن باقی فی إختیاره‏

جلد اول، باب‌های احکام ماه رمضان؛ باب یازدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز هفتم ماه، فصل اول اعمالی که مختص به روز هفتم ماه می‌باشد، (دومین) دعای روز هفتم ماه رمضان، دعای این روز به نقل از کتاب «اختیار» نوشته‌ی «سید ابن الباقی» -رحمه اللّه-:

لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ‏ وَحْدَهُ‏ (لا شَرِیکَ لَهُ) (لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ) یُحْیِی وَ یُمِیتُ‏ وَ هُوَ حَیٌّ لَا یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلی کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ
معبودی جز خدا وجود ندارد، یگانه است و شریکی برای او نیست و فرمانروایی و ستایش او را است. زنده می‌کند و می‌میراند و خود او زنده‌ای است که هرگز نمی‌میرد و خیر و خوبی منحصراً به دست او است و بر هر چیز توانا است

لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ‏ وَحْدَهُ‏ (لا شَرِیکَ لَهُ ‏) وَ لَا نَعْبُدُ إِلَّا إِیَّاهُ‏ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ‏ وَحْدَهُ‏ (لا شَرِیکَ لَهُ) وَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ بِحَمْدِهِ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ‏ (إِلهاً واحِداً وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ ‏)
معبودی جز خدا وجود ندارد، یگانه است و شریکی برای او نیست و ما تنها او را می‌پرستیم. معبودی جز خدا وجود ندارد، شریکی برای او نیست، ستایش او را، معبودی جز خدا وجود ندارد و ما تسلیم اوییم.

اللَّهُمَّ أَنْتَ الْعَالِمُ بِمَا ظَهَرَ مِنِّی وَ مَا خَفِیَ عَنْ خَلْقِکَ وَ لَوْ لَا سَتْرُکَ لِی وَ تَحَنُّنُکَ عَلَیَّ لَکُنْتُ مِنَ الْمَفْضُوحِینَ سَیِّدِی أَوْقَرْتَنِی بِالنِّعَمِ
خداوندا، تو به آنچه از من آشکار گردیده و از آفریده‌هایت پنهان است، آگاهی و اگر پوشش و مهربانی تو بر من نبود، قطعاً رسوا می‌شدم. آقای من، تو بار سنگین نعمت‌هایت را بر پشتم نهادی

وَ أَوْقَرْتُ صَحِیفَتِی ذُنُوباً نَظَرْتَ لِی بِکَرَمِکَ یَا مَوْلَایَ وَ لَمْ أَنْظُرْ لِنَفْسِی لِسُوءِ [بِسُوءِ] رَأْیِی
و من نامه‌ی عملم را از بار سنگین گناهان پر کردم. ای مولای من، تو به چشم بزرگواری به من نگریستی و من به خاطر نظر زشتم، به نفع خویشتن به خود ننگریستم.

فَکَمْ مِنْ ذَنْبٍ عَظِیمٍ وَ خَطِیئَهٍ مُوبِقَهٍ أَحْصَیْتَ عَلَیَّ فِی سَوَادِ اللَّیْلِ وَ ضَوْءِ النَّهَارِ أَسْتَحْیِی مِنْ ذِکْرِهَا تَسْمِیَهً بَیْنَ یَدَیْکَ
از این رو، چه‌بسا گناه بزرگ و خطای نابودکننده‌ای که در تاریکی شب و روشنایی روز بر من نوشتی که از بردن نام آن در پیشگاه تو، شرم می‌کنم،

فَبِئْسَ الْعَبْدُ أَنَا لِنَفْسِی وَ نِعْمَ الرَّبُّ أَنْتَ لِی تَدْعُونِی فَأُوَلِّی عَنْکَ کَأَنَّ لِیَ التَّطَوُّلَ عَلَیْکَ
پس چه بد بنده‌ای هستم من در مورد خودم و چه خوب پروردگاری هستی تو درباره‌ی من، تو مرا می‌خوانی و من از تو رو برمی‌گردانم به‌گونه‌ای که گویی من بر تو منّت گذارده‌ام.

فَأَسْأَلُکَ یَا إِلَهِی بِالْقُدْرَهِ الَّتِی قَدَرْتَ بِهَا عَلَی ذُنُوبِی وَ إِحْصَائِهَا وَ بِالرَّحْمَهِ الَّتِی سَتَرْتَ بِهَا مَا قَبُحَ مِنْ ذُنُوبِی
پس ای معبود من، به آن قدرت تو که بر گناهان من و شمارش آن‌ها قادری و به آن رحمت تو که گناهان زشتم را پوشاندی،

أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ الْأَخْیَارِ وَ تُعْتِقَنِی مِنَ النَّارِ فِی یَوْمِی هَذَا مِنْ شَهْرِکَ الْمَیْمُونِ الْمَعْصُومِ
از تو می‌خواهم که بر حضرت محمّد و خاندان نیک او درود فرستی و مرا در این روز از ماه خجسته و مصونت، از آتش جهنّم آزاد کنی

وَ أَنْ تَخْتِمَ لِی فِی هَذَا الْیَوْمِ بِخَیْرٍ مَعَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ الْأَحْیَاءِ مِنْهُمْ وَ الْأَمْوَاتِ بِمَا أَنْتَ أَهْلُهُ
و این روز مرا با مردان و زنان مؤمن-اعمّ از زندگان و مردگان- به آنچه خود زیبنده‌ی آن هستی، ختم به خیر کنی،

حَتَّی أَفُوزَ یَا مَوْلَایَ بِحُسْنِ تَوَکُّلِی عَلَیْکَ وَ بِمَا جَرَتْ عَادَتُکَ مَعَ أَمْثَالِی مِنْ خَلْقِکَ وَ أَنْ تَرْزُقَنِی الْأَمْنَ وَ الْعَافِیَهَ وَ الْغِنَی وَ الْمَغْفِرَهَ
تا این‌که ای مولای من، به توکّل نیک بر تو و به آنچه رویّه‌ی تو با امثال من از آفریده‌هایت جاری گشته، رستگار و کامیاب گردم و ایمنی و عافیت و بی‌نیازی و آمرزش را روزی‌ام کن،

إِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ وَ سَلَّمَ‏
به راستی که تو بر هر چیز توانایی‌ای مهربان‌ترین مهربانان. درود و سلام خداوند بر حضرت محمّد و خاندان پاک او.

دعای پیامبر (ص) در شب هفتم رمضان (اقبال الاعمال)

الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الحادی عشر فیما نذکره من زیادات دعوات فی اللیله السابعه و یوم‌ها و فیه ما نختاره من عده روایات فی الدعوات‏، دعاء آخر فی هذه اللیله مروی عن النبی ص‏

جلد اول، باب‌های احکام ماه رمضان؛ باب یازدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز هفتم ماه (دومین دعای شب هفتم ماه)، دعای منقول از پیامبر اکرم-صلّی اللّه علیه و آله و سلّم-در این شب:

یَا مَنْ کَانَ وَ یَکُونُ وَ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ یَا مَنْ لَا یَمُوتُ وَ لَا یَبْقَی إِلَّا وَجْهُهُ الْجَبَّارُ یَا مَنْ‏ (یُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَ الْمَلائِکَهُ مِنْ خِیفَتِهِ‏)

ای خدایی که وجود داشته‌ای و وجود داری و هیچ‌کس همانند تو نیست، ای خدایی که نمی‌میری و جز روی [اسماً و صفات، یا ذات] سرکش تو پایدار نمی‌ماند، ای خدایی که آذرخش همراه با ستایش تو، تو را به پاکی می‌ستاید و نیز فرشتگان از بیم تو، تو را تسبیح می‌گویند،

یَا مَنْ إِذَا دُعِیَ أَجَابَ وَ یَا مَنْ إِذَا اسْتُرْحِمَ رَحِمَ وَ یَا مَنْ لَا یُدْرِکُ الْوَاصِفُونَ صِفَتَهُ مِنْ عَظَمَتِهِ یَا مَنْ‏ (لا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ

ای خدایی که هرگاه خوانده می‌شوی مستجاب می‌کنی، ای خدایی که هرگاه از تو تقاضای رحمت می‌شود رحم می‌کنی، ای خدایی که توصیف‌کنندگان عظمت تو، به حدّ توصیف تو نمی‌رسند، ای خدایی که دیدگان تو را درک نمی‌کنند و تو دیدگان را درک می‌کنی

وَ هُوَ یُدْرِکُ الْأَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ) یَا مَنْ یَرَی وَ لَا یُرَی وَ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَی یَا مَنْ لَا یُعِزُّهُ شَیْ‏ءٌ وَ لَا یَفُوتُهُ [فَوْقَهُ ‏] أَحَدٌ یَا مَنْ بِیَدِهِ نَوَاصِی الْعِبَادِ

و لطیف و آگاه هستی، ای خدایی که می‌بینی و دیده نمی‌شوی و در تماشاگاه برتر قرار داری، ای خدایی که هیچ‌چیز نمی‌تواند بر تو سرافرازی کند و هیچ‌کس برتر از تو نیست، ای خدایی که [موی] پیشانی [و زمام امور] بندگان در دست تو است.

أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ عَلَیْکَ وَ حَقِّکَ عَلَی مُحَمَّدٍ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَرْحَمَ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ

به حق حضرت محمّد بر تو و به حق تو بر حضرت محمّد از تو مسألت دارم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و آنان را رحم کنی،

کَمَا صَلَّیْتَ وَ بَارَکْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلَی إِبْرَاهِیمَ‏ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ فِی الْعَالَمِینَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِید

چنان‌که بر حضرت ابراهیم و خاندان او در میان جهانیان، درود و برکت و رحمت فرستادی، به راستی که تو ستوده و والایی.