دعا و اعمال روز هشتم ماه رمضان / تلاوت جزء 8 قرآن کریم به همراه معنی + ویدئو

برای هر روز ماه مبارک رمضان ماه مهمانی خداوند که درجات و عظمت بالایی دارد، اعمالی به روزه داران توصیه شده است؛ اعمالی که به جهت نوع و ادا کردنشان در ماه خدا ثواب زیادی به همراه دارند. اعمال مربوط به شب و روز هشتم ماه مبارک رمضان در ادامه آمده است:

دعای روز هشتم ماه رمضان

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ ارْزُقنی فیهِ رحْمَهَ الأیتامِ و إطْعامِ الطّعامِ و إفْشاءِ السّلامِ و صُحْبَهِ الکِرامِ بِطَوْلِکَ یا ملجأ الآمِلین

خدایا در این ماه، مهرورزی به ایتام، و خوراندن طعام، و آشکار کردن سلام، و همنشینی با اهل کرامت را نصیبم فرما، به عطایت ای پناهگاه آرزومندان.

نماز شب هشتم ماه مبارک رمضان

برای شب هشتم ماه مبارک رمضان نمازی دو رکعتی مورد سفارش قرار گرفته که در هر رکعت خواندن سوره حمد و سپس ده مرتبه سوره توحید و پس از سلام نماز، هزار مرتبه "سبحان اللّه" گفته شود مورد تاکید است.

دعای سید بن باقی در روز هشتم رمضان

الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الثانی عشر فیما نذکره من زیادات و دعوات فی اللیله الثامنه و یوم‌ها و فیها ما نختاره من عده روایات‏، فصل فیما یختص بالیوم الثامن منه من دعاء غیر متکرر، دعاء آخر فی هذا الیوم بروایه السید ابن باقی رحمه الله فی إختیاره‏

جلد اول، باب‌های احکام ماه رمضان؛ باب دوازدهم اعمال و دعاهای مخصوص شب و روز هشتم ماه رمضان و ما بعضی از روایات را بیان می‌کنیم، فصل اول اعمالی که مختص به روز هشتم ماه می‌باشد، (دومین) دعای این روز، به نقل از کتاب «اختیار» نوشته‌ی «سید ابن الباقی» -رحمه اللّه-:

الْحَمْدُ لِلَّهِ الْفَاشِی فِی الْخَلْقِ حَمْدُهُ الظَّاهِرِ بِالْکَرَامَهِ [بِالْکَرَمِ ‏] مَجْدُهُ الْبَاسِطِ بِالْجُودِ یَدَهُ
ستایش خدا را که ستایش او در میان آفریده‌هایش پخش و منتشر است، خدایی که بزرگی او به واسطه‌ی کرامت [بزرگواری] اش آشکار و دستش به بخشش گشوده است،

الَّذِی لَا تَنْقُصُ خَزَائِنُهُ بِسَعَهِ فَضْلِهِ وَ کَرَمِ عَطَایَاهُ
خدایی که گنجینه‌های او به واسطه‌ی گستردگی تفضّل و به بخشش عطایایش کاستی نمی‌پذیرد

وَ لَا تَزِیدُهُ الْعَطَایَا إِلَّا کَرَماً وَ جُوداً وَ تَفَضُّلًا وَ إِحْسَاناً وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ الْکَرِیمُ الْوَهَّابُ الْعَظِیمُ
و عطاها جز بر جود و کرم و تفضّل و نیکوکاری او نمی‌افزاید و او سربلند و فرزانه و بزرگوار و بسیار بخشنده و بزرگ است.

اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ کُنْتَ رَبَّنَا کَائِناً غَیْرَ مُکَوِّنٍ وَحْدَکَ لَا أَحَدَ مَعَکَ یَبْقَی کَبَقَائِکَ
خداوندا، ستایش تو را که پروردگار من هستی، موجودی که چیزی تو را پدید نیاورده است و یگانه‌ای و همتایی نداری و همانند پایداری خود پاینده‌ای،

بَلْ تَبْقَی أَبَداً وَ یَفْنَی مَا سِوَاکَ وَ لَکَ‏ (الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ تَبارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمِینَ ‏)[1]
بلکه تو پاینده‌ی جاودانه‌ای و جز تو نابود و ناپایدار است و آفرینش و فرمان از آن تو است. بلندمرتبه است خداوند، پروردگار جهانیان.

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا مُضَادَّ لَهُ فِی مُلْکِهِ وَ لَا شَبِیهَ لَهُ فِی صِفَتِهِ‏ وَ لَا مُنَازِعَ لَهُ فِی أَمْرِهِ وَ لَا نَظِیرَ لَهُ فِی سُلْطَانِهِ
ستایش خدا را که در سلطنت خود ناسازگاری و در اوصافش همانندی و در فرمانش ستیزه‌جویی و در تسلّطش نظیری

وَ لَا شَرِیکَ لَهُ فِی خَلْقِهِ یَرِثُ‏ (الْأَرْضَ وَ مَنْ عَلَیْها )[2] بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلی کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ
و در آفرینشش شریکی ندارد و زمین و زمینیان را به ارث می‌برد و خیر و خوبی فقط به دست او است و بر هر چیز توانا است.

إِلَهِی أَنَا الَّذِی بَارَزْتُکَ بِسَیِّئَاتِی وَ کَشَفْتُ قِنَاعِی وَ لَمْ یَکُنْ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ سِتْرٌ تُوَارِینِی وَ لَا حِجَابٌ یَحْجُبُنِی‌
معبودا، من همان کسی هستم که با گناهانم به مبارزه با تو برخاستم و پرده‌ام را کنار زدم و اکنون میان من و تو هیچ پرده‌ای که مرا بپوشاند و حجابی که مرا محجوب سازد، وجود ندارد.

إِلَهِی فَمَا أَحْسَنَ بَلَاءَکَ عِنْدِی وَ أَظْهَرَ نَعْمَاءَکَ عَلَیَّ وَ أَکْثَرَ أَیَادِیَکَ لَدَیَّ إِنْ شَکَرْتُهَا عَرَفْتُ وَاجِبَ حَقِّهَا
معبودا، چقدر بلای تو نزد من زیبا و نعمتت بر من آشکار و عطاهایت در نزد من بسیار است! اگر از آن‌ها سپاسگزاری کنم، حقّ تو را که بر من واجب است شناخته‌ام.

إِلَهِی خَلَقْتَنِی بِتَقْدِیرِکَ وَ صَوَّرْتَنِی فَأَحْسَنْتَ وَ أَنْعَمْتَ فَأَسْبَغْتَ وَ رَزَقْتَنِی فَوَفَّرْتَ وَ أَعْطَیْتَ
معبودا، با تقدیر خود مرا آفریدی، و زیبا نگارگری نمودی و فراوان نعمت و روزی دادی و بسیار عطا کردی،

فَأَجْزَلْتَ بِلَا اسْتِحْقَاقٍ مِنِّی لِذَلِکَ بِعَمَلٍ وَ لَکِنِ ابْتَدَأْتَ بِالْکَرَمِ وَ الْجُودِ
بی آنکه من با عملم مستحقّ آن‌ها باشم، بلکه با بزرگواری و بخشش خود به‌صورت ابتدایی [بی‌آنکه درخواست کنم] به من عطا کردی.

فَلَکَ الْحَمْدُ (لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ )[3]‏ یَا عَفُوُّ
پس ستایش تو را که معبودی جز تو وجود ندارد، منزّهی و من از ستمگران بودم ای بسیار درگذرنده.

اللَّهُمَّ إِنَّکَ عَفُوٌّ تُحِبُّ الْعَفْوَ فَاعْفُ عَنِّی یَا عَفُوُّ فِی هَذِهِ الدُّنْیَا وَ تَکَرَّمْ عَلَیَّ
خدایا، تو بسیار عفوکننده‌ای و گذشت را دوست داری، پس ای بسیار گذشت‌کننده در دنیا از من درگذر و بر من بزرگواری کن

وَ ارْزُقْنِی الْأَمْنَ وَ الْعَافِیَهَ وَ الْغِنَی وَ الْمَغْفِرَهَ إِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ‏
و ایمنی و عافیت و بی‌نیازی و آمرزش را روزی‌ام کن، به راستی که تو بر هر چیز توانایی. درود خداوند بر حضرت محمّد و خاندان پاک او.

[1]) سوره الاعراف، آیه 54[2]) سوره مریم، آیه 40[3]) سوره الانبیا، آیه 87

دعای اللهم انی لا اجد من اعمالی در هشتم ماه رمضان

الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الثانی عشر فیما نذکره من زیادات و دعوات فی اللیله الثامنه و یوم‌ها و فیها ما نختاره من عده روایات‏، فصل فیما یختص بالیوم الثامن منه من دعاء غیر متکرر، ‏دعاء الیوم الثامن من شهر رمضان‏:
جلد اول، باب‌های احکام ماه رمضان؛ باب دوازدهم اعمال و دعاهای مخصوص شب و روز هشتم ماه رمضان و ما بعضی از روایات را بیان می‌کنیم، فصل اول اعمالی که مختص به روز هشتم ماه می‌باشد، (اولین) دعای این روز:

اللَّهُمَّ إِنِّی لَا أَجِدُ مِنْ أَعْمَالِی عَمَلًا أَعْتَمِدُ عَلَیْهِ وَ أَتَقَرَّبُ بِهِ إِلَیْکَ أَفْضَلَ مِنْ وَلَایَتِکَ
خداوندا، از اعمال خود، عملی که بر آن اعتماد کنم و به وسیله‌ی آن به درگاه تو نزدیکی بجویم، برتر از ولایت تو

وَ وَلَایَهِ رَسُولِکَ وَ آلِ رَسُولِکَ الطَّیِّبِینَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ
و ولایت پیامبر و خاندان پاک پیامبرت-درودهای خداوند بر او و بر همه‌ی آنان- نمی‌یابم.

اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَتَوَجَّهُ بِهِمْ إِلَیْکَ
خدایا، به‌وسیله‌ی محمّد و آل محمّد به درگاه تو نزدیکی جسته و توجه می‌کنم.

فَاجْعَلْنِی عِنْدَکَ یَا إِلَهِی بِکَ وَ بِهِمْ (وَجِیهاً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَهِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ )[1]‏ فَإِنِّی قَدْ رَضِیتُ بِذَلِکَ مِنْکَ تُحْفَهً وَ کَرَامَهً
ای معبود من، پس مرا به خاطر خودت و آنان در دنیا و آخرت آبرومند و از مقربان [درگاهت] قرار ده، که من به عنوان هدیه و کرامت به این‌ها خرسند هستم،

فَإِنَّهُ لَا تُحْفَهَ وَ لَا کَرَامَهَ أَفْضَلُ مِنْ رِضْوَانِکَ وَ التَّنَعُّمِ فِی دَارِکَ مَعَ أَوْلِیَائِکَ وَ أَهْلِ طَاعَتِکَ
زیرا هیچ هدیه و کرامتی برتر از خشنودی تو و برخورداری از نعمت در سرای تو همراه با دوستان و اهل طاعتت نیست.

اللَّهُمَّ أَکْرِمْنِی بِوَلَایَتِکَ وَ احْشُرْنِی فِی زُمْرَهِ أَهْلِ وَلَایَتِکَ
خداوندا، به ولایت خود مرا گرامی دار و جزو اهل ولایتت محشور کن.

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِی وَدَائِعِکَ الَّتِی لَا تَضِیعُ وَ لَا تَرُدَّنِی خَائِباً بِحَقِّکَ وَ حَقِّ مَنْ أَوْجَبْتَ حَقَّهُ عَلَیْکَ
خدایا، مرا در سپرده‌های خود که هرگز ضایع نمی‌گردد قرار ده و محروم برمگردان، به حق خود و حق هرکس که حق او را بر خود واجب نموده‌ای.

وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تُعَجِّلَ فَرَجَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ فَرَجِی مَعَهُمْ وَ فَرَجَ کُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَهٍ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ‏
و از تو مسألت دارم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و در گشایش کار خاندان محمّد و فرج ما همراه با آنان و کار گشایش همه‌ی مردان و زنان مؤمن تعجیل فرمایی، به رحمتت ای مهربان‌ترین مهربانان.

[1]) سوره آل عمران، آیه 45

دعای محمد بن ابی قره در هشتم ماه رمضان

الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الثالث عشر فیما نذکره من زیادات دعوات فی اللیله التاسعه و یوم‌ها و فیها ما نختاره من عده روایات‏
جلد اول، باب‌های احکام ماه رمضان؛ باب سیزدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز نهم ماه، و چندین روایت از دعاهای این شب بیان شده است از جمله (دعای اول):

مِنْهَا مَا ذَکَرَهُ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِی قُرَّهَ فِی کِتَابِهِ عَمَلِ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ دُعَاءُ اللَّیْلَهِ التَّاسِعَهِ
به نقل از کتاب «عمل شهر رمضان» نوشته‌ی «محمّد بن ابی قرّه» در شب نهم

اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ رَبِّی وَ أَنَا عَبْدُکَ آمَنْتُ بِکَ مُخْلِصاً لَکَ دِینِی
خداوندا، ستایش تو را، معبودی جز تو وجود ندارد، تو پروردگار من هستی و من بنده‌ی توأم، با اخلاص دین [و اعمال] خود به تو ایمان آوردم

أَمْسَیْتُ عَلَی عَهْدِکَ وَ وَعْدِکَ مَا اسْتَطَعْتُ أَتُوبُ إِلَیْکَ مِنْ سُوءِ عَمَلِی
و در حدّ توان خود بر وفا به پیمان و وعده‌ات شب نمودم، از کردار زشتم به درگاه تو توبه می‌کنم

وَ أَسْتَغْفِرُکَ لِذُنُوبِیَ الَّتِی لَا یَغْفِرُهَا إِلَّا أَنْتَ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و از گناهانم که جز تو نمی‌تواند بیامرزد، آمرزش می‌طلبم. بر محمّد و آل محمّد درود فرست

وَ تَقَبَّلْ صَوْمِی وَ تَفَضَّلْ عَلَیَّ وَ بَلِّغْنِی انْسِلَاخَ هَذَا الشَّهْرِ یَا خَیْرَ الْمَوْلَی
و روزه‌ام را بپذیر و بر من تفضّل کن و به پایان این ماه برسان. ای بهترین مولی

یَا مَوْضِعَ کُلِّ شَکْوَی وَ یَا سَامِعَ کُلِّ نَجْوَی وَ یَا شَاهِدَ کُلِّ مَلَإٍ وَ یَا عَالِمَ کُلِّ خَفِیَّهٍ
و ای جایگاه همه‌ی گله‌ها و ای شنونده‌ی همه‌ی نجواها و ای گواه بر هر آشکار و ای دانای همه‌ی نهان‌ها

وَ یَا کَاشِفَ مَا یَشَاءُ مِنْ بَلِیَّهٍ خَلِیلِ إِبْرَاهِیمَ وَ نَجِیِّ مُوسَی وَ مُصْطَفِی مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِمْ
و ای برطرف‌کننده‌ی هر بلایی که بخواهی و ای دوست حضرت ابراهیم و نجات‌بخش حضرت موسی و برگزیننده‌ی حضرت محمّد-درود خداوند بر آنان-،

أَدْعُوکَ دُعَاءَ مَنِ اشْتَدَّتْ فَاقَتُهُ وَ ضَعُفَتْ قُوَّتُهُ وَ قَلَّتْ حِیلَتُهُ
همانند کسی که نیازش سخت است و نیرویش به ضعف گراییده و بیچاره شده است تو را می‌خوانم،

دُعَاءَ الْغَرِیبِ الْغَرِیقِ الْمُضْطَرِّ الْبَائِسِ الْفَقِیرِ الَّذِی لَا یَجِدُ لِکَشْفِ مَا هُوَ فِیهِ مِنَ الذُّنُوبِ إِلَّا أَنْتَ
همانند غریب غرقه‌ی ناگزیر و گرفتار و ناداری که هیچ‌کس برای برطرف کردن گناهانش جز تو را نمی‌یابد، تو را می‌خوانم.

فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ فَرِّجْ عَنِّی وَ اکْشِفْ مَا بِی مِنْ ضُرٍّ وَ تَقَبَّلْ صَوْمِی
پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست و رنجوری مرا برطرف نما و روزه

وَ صَلَاتِی فِی هَذَا الشَّهْرِ الْعَظِیمِ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ‏
و نمازم را در این ماه بزرگ بپذیر. درود بر حضرت محمّد و خاندان پاک او.