به گزارش روز پنجشنبه ایرنا، در گزارش «شرایط جهانی برای آمادگی حرفه‌ای نوجوانان» سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، آمده است که از هر پنج دانش‌آموز و هر سه دانش‌آموز محروم در کشورهای عضو این سازمان، یک نفر انتظار دارد تا وارد مشاغل مطلوبی شود که برای احراز آنها دست کم یک مدرک کارشناسی(لیسانس) نیاز است و در عین حال، این افراد انتظار ندارند که وارد دانشگاه شوند!
طبق این گزارش، ناترازی چشمگیری بین انتظارات شغلی نوجوانان و بازار کار وجود دارد. این مطالعه که با حضور ۶۹۰ هزار نوجوان از ۸۱ کشور عضو OECD بر پایه داده‌های «برنامه بین‌المللی ارزیابی دانش‌آموز» در سال ۲۰۲۲ انجام شده است، همچنین نشان می‌دهد که در تعیین جاه‌طلبی تحصیلی دانش‌آموزان، پیشینه اجتماعی نقش پررنگ‌تری نسبت به توانایی آکادمیک ایفا می‌کند.
به طور متوسط در سراسر کشورهای عضو این سازمان، احتمال اینکه دانش‌آموزان با عملکرد پایین اما متعلق به طبقه اجتماعی-اقتصادی مرفه، دوران آموزش عالی را به اتمام برسانند، بیشتر از دانش‌آموزانی است که به رغم عملکرد بهتر، پیشنیه اجتماعی-اقتصادی پایین‌تری دارند.
این گزارش همچنین نشان می‌دهد که از حیث امید به ورود به بازار کار در بخش‌های دارای اهمیت راهبردی از جمله فناوری اطلاعات و درمان که دچار کمبود نیروی متخصص هستند، همچنان شکاف جنسیتی وجود دارد و این شکاف در حالی است که تغییرات ملموسی در بازار کار و نیازهای اقتصادی به وجود آمده است.
بر این اساس، در بین کشورهای عضو این سازمان در سال ۲۰۲۲، به طور میانگین ۱۱ درصد پسران گفته‌اند که حوالی ۳۰ سالگی، در بخش فناوری اطلاعات مشغول خواهند شد و این رقم برای دختران تنها ۱.۵ درصد است!
اولویت‌های شغلی دانش‌آموزان به طور فزاینده‌ای بر تعداد معدودی از مشاغل حرفه‌ای تمرکز دارد که با تقاضای واقعی، تفاوت فاحشی داشته و به طور چشمگیری از آن تجاوز کرده است.
در کشورهای عضو OECD، به طور متوسط ۵۰ درصد دختران و ۴۴ درصد پسران انتظار دارند که در یکی از ۱۰ شغل محدود، مشغول به کار شوند که در مقایسه با اولویت‌های شغلی سال ۲۰۰۰، تغییر اندکی را نشان می‌دهد.
بر پایه این گزارش، به‌رغم شواهد مبنی بر اینکه توسعه و برنامه‌ریزی شغلی نوجوانان ارتباط تنگانگی با اشتغال بهتر در بزرگسالی دارد، شمار بسیار زیادی از دانش‌آموزان برای مراحل بعدی زندگی حرفه‌ایشان فاقد ابزار و تجربه کافی هستند. ۳۹ درصد دانش‌آموزان تا ۱۵ سالگی درباره انتظارات شغلی خود هیچ ایده روشنی ندارند؛ این رقم نسبت به یک دهه پیش، دوبرابر شده؛ علاوه بر این، از هر سه دانش‌آموز، یک نفر می‌گوید که در دوران تحصیل آموزش‌های مفید مرتبط با یک شغل به آنها آموزش داده نشده است.
ماتیاس گورمان، دبیرکل سازمان همکاری و توسعه اقتصادی دراین‌باره گفت: ناهماهنگی و عدم تطابق بین انتظارات و برنامه‌ریزی دانش‌آموزان در کنار کمبودهای مهارتی در اقتصادهای ما، ضرورت سیاستگذاری جدید به منظور حمایت از آماده‌سازی شغلی را دوچندان می‌کند.
به گفته وی، «برای کمک به جوانان به ویژه افراد محروم، نیاز به تلاش بیشتری است. کارفرمایان نیز در کمک به جوانان برای داشتن چشم‌اندازی درست از فرصت‌های شغلی آینده‌شان، نقشی کلیدی دارند.»
در این گزارش به این موضوع اشاره شده است که در کشورهای عضو OECD، اندکی کمتر از نیمی از دانش‌آموزان تا ۱۵ سالگی، از طریق کارگاه‌های آموزشی کاریابی، بازدید از محیط‌های کار یا تکمیل دوره کارورزی، با کارفرمایان در تعامل هستند. همچنین احتمال مشارکت دانش‌آموزان محروم در این طرح‌ها، کمتر برآورد شده است.
در پایان این گزارش، به اقداماتی ساده برای کمک به دانش‌آموزان در این امر اشاره شده است؛ از جمله اینکه کارفرمایان می‌توانند کارمندان را ترغیب کنند تا سالانه تنها یک ساعت با جوانان درباره مشاغل و فرصت‌های شغلی در حوزه کاری متبوع‌شان، گفت‌وگو کنند.
