نخودسیاه وارد بازار اشراف‌زادگان شد
قیمت نخودسیاه به کیلویی ۳۸۰ هزار تومان رسیده و تبدیل به کالایی لوکس شده است.
یک‌وقتی «بفرستش دنبال نخودسیاه» یعنی طرف را سر کار گذاشتن. یعنی ماموریتی بی‌سرانجام. یعنی کاری که فایده ندارد. حالا اما نخودسیاه کیلویی ۳۸۰ هزار تومان شده و دیگر کسی را نمی‌شود دنبال نخودسیاه فرستاد. چون ممکن است واقعاً برود، پیدایش کند، بفروشد و با پول آن خانه بخرد!
بله، دیگر نخودسیاه هم شده نماد ارزش افزوده. نه به خاطر خاصیت دارویی‌اش، نه طعم و رنگش؛ فقط چون کم است و در بازار ما، هرچیز کمیابی بالاخره روزی وارد باشگاه اشراف‌زادگان می‌شود. تا دیروز اگر کسی یک کیلو نخودسیاه در خانه داشت، به‌زور آن را لپه کرده و در گوشه‌ای از خورش قیمه مخفی می‌کرد.
امروز به همان فرد باید به چشم یک طلا‌فروش خانگی نگاه شود. اگر همین روند ادامه پیدا کند، احتمالاً در دهه آینده طلافروشان، آشپزهای سابق خواهند بود! ماجرای لوبیاچیتی هم دست‌کمی ندارد. وقتی بسته‌بندی‌اش تا ۵۰۰ هزار تومان بالا رفت، عده‌ای گفتند این قیمت، حباب دارد. غافل از اینکه مشکل، فقط در حباب قیمتی نبود؛ نخود و لوبیا ذاتاً حباب‌دارند، آن‌هم از نوعی که در دستگاه گوارش هم خودی نشان می‌دهند!
«بفرستش دنبال سری سوم کالابرگ الکترونیکی»
«بفرستش دنبال تخم‌مرغ دوقلو»
«بفرستش دنبال وعده‌های ارزی»
همه‌شان همان کارکرد قدیم را دارند: وعده‌های دور، سراب‌های خنده‌دار و جست‌وجوهایی که آخرش به هیچ‌جا نمی‌رسند.
خلاصه اینکه دیگر نمی‌شود کسی را دنبال نخودسیاه فرستاد. نخودسیاه حالا خودش کسی را دنبال خودش می‌فرستد. و اگر از ما بپرسید، باید بگوییم: دیگر هیچ نوع نخودی در چشم بازار امروز، سیاه نیست؛ همگی طلایی هستند و تعداد اندکی هم نقره‌ای.
