در نتیجه این حملات تجاوزکارانه تعدادی از فرماندهان نظامی ونیز شمار زیادی از افراد غیرنظامی شامل زنان و کودکان و سالخوردگان به شهادت رسیدند. شهادت هر یک از اتباع ایران توسط رژیم اسرائیل زخمی بر پیکر این جامعه است که توسط هیج ایرانی وطن خواه و با شرفی قابل تحمل نیست. همچنین تاسیسات و اماکن گسترده ای مورد هجوم قرار گرفته است که برآورد خسارات آن بایستی به دقت صورت گیرد.
مسئولیت تمام این اتفاقات و پیامدهای بعدی آن متوجه رژیم جنگ افروز اسرائیل است. آنچه در وهله اول اهمیت دارد خلق روایت و تثبیت ماهیت این اقدام است. مقامات رژیم اسرائیل از این حملات به عنوان اقدام پیشدستانه یا پیشگیرانه یاد می کنند و در پی جا انداختن این برداشت هستند. عنوان پیشدستانه یا پیشگیرانه یک عنوان مبهم و کشدار است که در حقوق بین الملل مناقشه زیادی پیرامون آن وجود دارد. ضمن اینکه با هر معیاری که بررسی شود، اطلاق چنین عنوانی به حملات ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ اسرائیل ناموجه و غیر قابل اثبات است.
اقدام نظامی اسرائیل دقیقا مصداق یک اقدام عمل تجاوز و توسل به زور است که بر اساس حقوق بین الملل و منشور سازمان ملل متحد، ممنوع بوده و موجب مسئولیت برای این رژیم است. این نکته بایستی به دقت تدوین یابد. زیرا در فرایندهای بعدی پیگیری، مسئولیت کشورها از اهمیت زیادی برخوردار است.
طبیعی است که جمهوری اسلامی ایران در مقابل این عمل تجاوزکارانه اسرائیل و توسل به زور علیه افراد، اماکن و تاسیسات و کشتار غیرنظامیان، از حق ذاتی دفاع از خود برخوردار است. از آنجا که شورای امنیت سازمان ملل متحد در این زمینه هیچ اقدامی را انجام نمی دهد، ایران به عنوان کشوری که مورد تعرض قرار گرفته است، به موجب ماده ۵۱ منشور ملل متحد از حق ذاتی دفاع از خود استفاده خواهد کرد. چگونگی اعمال حق دفاع از خود و مقابله با تجاوز رژیم اسرائیل بر مبنای محاسبه و ملاحظات امنیت ملی صورت خواهد گرفت.
این شرایط حساس ایجاب می کند که مردم ایران بار دیگر همبستگی و اتحاد خود را حول محور دفاع از سرزمین استحکام بخشند و از اقداماتی که موجب تضعیف دفاع در برابر دشمن متجاوز می گردد، بپرهیزند.
برای مردم ایران روبرو شدن با وضعیتی مانند اقدام تجاوزکارانه اخیر اسرائیل، امر بی سابقه ای نیست. در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ رژیم صدام حسین نیز با انگیزهای شرورانه حمله تجاوزکارانه خود را علیه ایران آغاز کرد. شباهت های زیادی بین حمله ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ رژیم افراطی و دست راستی اسرائیل و حمله ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ رژیم بعثی عراق وجود دارد. اولین مشابهت هر دوی آنها سوء محاسبه هر دوی آنها مبتنی بر ضعف ایران است. رژیم اسرائیل در تحلیل خود در این زمینه همان اشتباهی را مرتکب شده است که رژیم صدام حسین در شروع جنگ تحمیلی علیه ایران مرتکب شد. رژیم اسرائیل با فرض ضعیف شدن ایران در مقطع کنونی دست به این اقدام زده است. رژیم صدام حسین نیز در شروع تجاوز خود بر این باور بود که ایران در اثر وقوع انقلاب و به هم ریختگی سامان نیروهای مسلح خود ضعیف شده است.
همانگونه که گذشت زمان اشتباه برداشت رژیم صدام حسین را ثابت کرد، اشتباه محاسبه رژیم اسرائیل نیز اثبات خواهد شد. ضربات اولیه و از دست دادن گروهی از فرماندهان و یا تخریب بعضی از تاسیسات در یک درگیری نظامی، اگرچه دردناک است، اما لزوما به معنی پایان ماجرا نیست. در سال ۱۳۵۹ دیدیم که حمله تجاوزکارانه صدام حسین مردم ایران را برای دفاع از وطن خود منسجم و مصمم کرد و با پای کار آمدن مردم شرایط به طور کلی در صحنه جنگ تغییر کرد. اکنون نیز مشاهده می شود که اقدام تجاوزکارانه اسرائیل موجب زنده شدن احساسات وطن پرستی ایرانیان گردیده و لاجرم شرایط را برای متجاوز سخت خواهد کرد.
ایرانیان ثابت کرده اندکه مردمی با افتخار هستند و ضربه به غرور ملی خود را تحمل نمی کنند. ضربه به غرور ملی ایرانیان، همان چیزی است که رژیم اسرائیل با سوء محاسبه خود مرتکب آن شده است. اگر چه مقامات تلاویو با استفاده از ابزارهای تبلیغاتی تلاش می کنند تا عملیات خود را علیه حکومت ایران تبلیغ کنند و خود را در مقابل مردم ایران قرار ندهند، اما اقدام آنان در تجاوز به سرزمین ایران چیزی نیست که بتوانند انکار کنند یا آن علیه یک بخشی از جامعه ایران قلمداد کنند و یا با هر حیله دیگری آن را توجیه کنند.
تعدادی از برجسته ترین فرماندهان نظامی در حملات اسرائیل به شهادت رسیدند که البته خسارت سنگینی است. اما نیروهای مسلح ایران با این اتفاق فلج نخواهد شد. استحکام این نیروها و وجود پرسنل زبده و کارآمد به زودی این خلا را پر می کند.
از قضا در دوران جنگ تحمیلی نیز همین اتفاق رخ داد و آن زمانی بود که در ۷ مهرماه ۱۳۶۰ تعدادی از فرماندهان عالیرتبه به شهادت رسیدند. اما بعد از آن بود که به سرعت با جایگزینی نیروهای جدید به جای فرماندهان قبلی جنگ وارد مرحله تعیین کننده ای شد.
پاسخ ایران به این اقدام تجاوزکارانه غیرقابل تخطی و دردناک خواهد بود. البته ایران نشان داده است که در مدیریت یک بحران در پی انجام دادن یک اقدام هیجانی و زودگذر نیست. بلکه با محاسبه استراتژیک پاسخ متناسب و پشیمان کننده را می دهد. تاریخ ثابت کرده است که ایرانیان شاید در انتقام گیری صبوری به خرج دهند و عجله نکنند، اما آن را حتما انجام خواهند داد. به قول ضرب المثل ایرانی دیر و زود دارد. اما سوخت و سوز ندارد.
همراهی و اعتماد مردم بزرگترین سرمایه برای مدیریت بحران و برنامه ریزان و مجریان عملیات در نیروهای مسلح کشور است. مردم ایران یک بار دیگر در مقابل یک آزمون سخت قرار گرفته اند که به یاری خداوند بزرگ از آن سربلند بیرون خواهند آمد.
خداوند یار و نگهدار ایران باشد.
* محمد تقی حسینی سفیر پیشین ایران در مکزیک
