از سال تاسیس آن سازمان، ارزیابی میزان اجرای محورهای فوق را می توان فقط درروابط کشورهای اروپایی با یکدیگر شاهد باشیم، از این رو جنگ های گسترده میان کشورهای اروپایی افول یافت و به بقیه نقاط جهان منتقل شد.
آمریکا و کشورهای اروپایی با تاسیس سازمان های متعدد از جمله سازمان آتلانتیک شمالی (ناتو) بزرگترین پیمان نظامی جهان، امنیت وصلح را در منطقه خود ایجاد کردند، همچنین با تشکیل اتحادیه (اروپا ۲۷ کشور) به منظور ارتفا همکاری های سیاسی و هم افزای ظرفیت های اقتصادی را تشکیل دادند که شامل بخش های مختلفی مانند پارلمان ، شورا و...می شود.
تصمیمات اتحادیه بخصوص در زمینه مسائل حقوق بشری و سیاسی مورد قبول کشورهای غیر عضو هم می شود بعنوان نمونه رای به قطعنامه های ضد ایرانی واحد است، آمریکا و اروپا به همراه تعدادی از کشورها مانند ژاپن، کانادا، کره جنوبی، رژیم صهیونیستی و...که هشتاد کشور می شوند عملاهژمونی خود را بر سازمان های بین‌المللی بخصوص شورای حقوق بشر و شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی اجرا کرده اند.
در سال های اولیه سازمان ملل تصمیمی گرفته شد که جنگ، نسل کشی، قتل عامه کودکان و زنان در غرب آسیا کلید خورد و تا به امروز بصورت وحشتناکی ادامه دارد، موافقت با تشکیل دولت رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ (دقیقا همان سالی که اعلامیه حقوق بشر به تصویب رسید و در آن از برابر و برادر سخن می گوید.) این اقدام سیاسی پی آمد های ضد حقوق بشری متعددی تا کنون در بر داشته است.
در پایان این بخش متاسفانه، طی ۴۶ سال گذشته با پیگیری آمریکا و کشورهای اروپایی از همه سازو کارهای حقوق بشری علیه جمهوری اسلامی ایران استفاده شده است و هر سال قطعنامه ای علیه کشورمان صادر می شود.
بسته شدن نطفه اقدامات تروریستی با استفاده از قطعنامه های ضد ایرانی
ارائه دو قطعنامه در سال، انتصاب گزارشگر ویژه کشوری از سال ۱۳۶۴ و قطعنامه کانادا طی ۲۲ سال گذشته و اخیرا در سال ۱۴۰۲ تشکیل هیات به اصطلاح حقیقت یاب، شورای حکام سازمان انرژی اتمی که در پی آن گزارش های دروغین در مراجع بین المللی مطرح می شود به همراه تبلیغات رسانه های وابسته، تماما با هدف بی اعتبار کردن و ناقض حقوق بشرمعرفی نمودن جمهوری اسلامی می باشد، بر همین اساس، آمریکا و رژیم صهیونیستی در پی این قطعنامه های سیاسی حقوق بشری در راستای اقدامات تروریستی و تحریم های ظالمانه و خرابکاری در پروژه های مهم ایران بهره برداری کرده و تعدادی از جنایات خود را بلافاصله بعد از صدور قطعنامه علیه ایران انجام داده‌اند، که به تعدادی از ترورها اشاره می شود:
تحریم های ظالمانه و اقدامات خرابکارانه انجام شده در جدول فوق نیامده است.
عکس العمل متولیان سازمان ملل و بعضی از کشورها درخواست خویشتن داری از ایران است. تازه ترین این جنایت ها در تاریخ ۲۳ خرداد، یک روز پس از قطعنامه ضد ایرانی شورای حکام با محوریت آمریکا و تعدادی از کشورهای اروپایی انجام پذیرفت که در پی آن تعدادی از زنان و کودکان، فرماندهان نظامی و دانشمندان ایرانی به شهادت رسیدند.
جمع بندی و نتیجه گیری:
پس از ۷۸ سال سازمان ملل و نهادهای وابسته پیر شده و بیماری های پیری سازمان ملل باعث شده نتواند تحرک لازم را داشته باشد لذا کشورهای دارای قدرت و ثروت زیر بغل های او را گرفته و به هرجا که بخواهند می کشند، این کشورها، بعضی اوقات با استفاده از پیری سازمان ملل متولیان نهادهای وابسته را با تهدید به برکناری از مسئولیت، مجبور می‌کنند، با نظرات آن‌ها هماهنگ شوند و اگر حرفی بصورت اتفاقی بزنند با غرش آن کشورها، حرفشان را تغییر می دهند و قطعنامه‌های سیاسی علیه ایران چراغ سبز اقدامات تروریستی به صهیونیست‌ها و آمریکاگوید منظور ما چیز دیگری بود، از صحبت های ما برداشت اشتباه شده است.(صحبت های اخیر دبیر کل سازمان ملل در مورد رژیم صهیونیستی)
متاسفانه، امروز بعضی از مراجع بین المللی مامنی برای اقدامات تروریستی (فردی، گروهی و اقتصادی) شده است و با بی اعتبار ساختن کشورها، اقدامات خود را توجیه می‌کنند و بقیه کشورها را همراه می نمایند، کشورهایی که به این قطعنامه ها رای مثبت می دهند سه دسته اند یک دسته از آن ها که با تروریست ها دستشان در یک کاسه است، دسته دوم کشورهایی که با تهدید و تطمیع توسط آمریکا به قطعنامه ها رای مثبت می دهند. دسته سوم هم کشورهایی هستند که به علت نادیده گرفتن نقض های فاحش حقوق بشر در کشورشان با کشورهای صاحب قدرت و ثروت همراه می شوند.
در پایان باید به این نکته اشاره شود که کشورها باید بدانند رای آن ها به قطعنامه های سیاسی همراهی با اقدامات تروریستی می باشد و آن ها به اندازه دولت های تروریست، مقصر هستند.
* فعال حوزه حقوق بشر
