اینجا وسط میدان جنگ نیست، کسی هم اکنون توی مرزها و خط مقدم اسلحه به دست مقابل دشمن نایستاده اما خاطره هشت سال دفاع مقدس برای همه ایرانیانی که امروز صبح جمعه در آستانه عید غدیر خم، اخبار مربوط به حمله جنایتکارانه رژیم صهیونیستی به نقاط مختلف ایران را می شنوند، تازه می شود.
شبکه خبر لحظه به لحظه از اقصی نقاط ایران با خبرنگارانش ارتباط زنده می گیرد و در پی آن با مسئولان به صورت حضوری و تلفنی مصاحبه می کند، همه آماده پاسخند، پاسخ چه؟ پاسخ حرمت شکنی خانه‌ای که اهالی آن شب آرامی را شروع کردند، ساعت اولیه بامداد با صدای انفجارهای مهیب ترس و التهاب تمام جانشان را گرفته و خبر شهادت کودکان و زنان بیگناه این سرزمین بغض را به جان گلویشان انداخته.
نمونه ایرانیانی مانند مادرم که اخبار صبح اول وقت جمعه، خاطرات هشت سال جنگ را برایشان زنده کرده و بغض راه گلویشان را بسته و آنان را برای شنیدن و دنبال کردن اخبار هشیارتر کرده، کم نیست؛ همه شهروندانی که در نزدیکی مناطق انفجار قرار داشتند، همه هموطنانی که صبح خبر حمله اسرائیل غاصب را شنیدند و هنوز علت آن را در میانه مذاکرات و تلاش برای توافق نمی‌دانند و تمامی خانواده‌هایی که خانه‌شان در این انفجارها تخریب شده و حتی عزیزی را از دست داده اند، قربانی جنایت دیگری از رژیم سفاک صهیونیستی شدند که سابقه‌ای طولانی در این نوع جنایت‌ها دارد چرا که سالهاست مدعیان حقوق بشر بی‌اعتنا چشم بر جنایت هایش بسته‌اند.
آنچه که برای همه ایران در اقصی نقاط جهان بدیهی و غیر قابل انکار است، تعصب و غیرتی است که همگی بر تمامیت ایران دارند، فارغ از آنکه اکنون چه کسی در کجای جهان است، همه برای حمله به خاک ایران حساس‌اند، لحظاتی را همه با یک تجربه مشترک از سر می‌گذرانند که خط قرمز مشترک ایرانیان است، ایرانیانی که هرگز خواهان جنگ نبوده‌اند مگر برای دفاع از خاک وطنشان.
انگار آنان که حساب و کتاب حمله به ایران را کرده‌اند و آن را به مرحله عملیات رسانده‌اند، نمی‌دانند پای روی دم کدام شیر ژیانی گذاشته اند، گویا نمی دانند تنها نقطه ای که می تواند همه ایرانیان را به یک نظر و فهم واحد برساند و آنان را در یک مسیر مشترک وارد میدان کند، همین خاکی است که امروز ناجوانمردانه و در نیمه شب به آن تجاوز کرده‌اند.
آنان گمان می کنند که فقط چند فرمانده تراز اول کشور را ترور کرده اند و چند دانشمند هسته ای را به شهادت رسانده اند و نمی دانند که فهم مشترک ایرانیان از این حمله، تجاوز به سرزمینی است که تنها وابستگی مشترک هر انسانی است که در سراسر جهان خون ایران دوستی در رگ هایش می جوشد.
اکنون حمله به خاک ایران بدون توجه به موقعیت مکانی مشترک، یک پیام را به همه ایران ارسال کرده است، آهای آنانی که قلبتان به عشق ایران می تپد، اکنون نه وقت آرام و قرار که فرصت ایستادگی و انتقام است، آهای آنانی که نام ایرانی بر تبار و نام خود به همراه دارید، کفتاری با محاسبه ای غلط برخاسته غافل از آنکه شیر فرصت صبوری به لاشخوران نمی دهد و هر تجاوزی را هزاران بار سخت‌تر پاسخ می‌گوید.
خبر تجاوز رژیم غاصب صهیونیستی نه یک گزارش از رویدادی دردناک که یک پیام هشدار به تمامی آن دولت ها، رژیم ها و برنامه ریزیهایی بود که دل مادران این سرزمین را به لرزه درآورد و بغض را مهمان گلوی کودکان کرد، تا بدانند این درگیری را شاید شروع کرده باشند اما پایان آن بی شک به اختیار و خواست آنان نخواهد بود، تا بدانند هر ایرانی در مقابل آنان به مثابه لشکری خفته در تاریخ است به دنبال بهانه ای برای برخاستن و عزم را برای در هم کوبیدن دشمنان جزم کردن.
بغضی که امروز در گلوی مادرم گره بست و خاطرات هشت سال جنگ تحمیلی را زنده کرد، بدون شک با شادی انتقامی سخت، خواهد شکست و اشکی که بر گونه کودکان این سرزمین در این صبح جمعه لغزید، بی شک روزی با شادی نابودی اسرائیل غاصب به پایان خواهد رسید.
