به گزارش ایرنا، مسابقات مردان آهنین که از برنامه‌های خاطره‌انگیز تلویزیون در ایران است، ورزشکارانی را به نمایش می‌گذارد که از نظر قدرت و جثه، برای مخاطبین جذابیت بسیار زیادی دارند. یکی از این ورزشکاران امیر سهرابی است که موفق شد در کنار ورزش حرفه‌ای، به استعداد هنری خودش نیز پی ببرد و پا به عرصه سینما بگذارد. در ادامه گفت‌وگوی خبرنگار ورزشی ایرنا با این قهرمان مردان آهنین را خواهید خواند.
ورزش را از کجا شروع کردید؟
سال ۶۸ در تهران به دنیا آمدم و اصلیتم ترک است. از بچگی عاشق ورزش بودم و در نونهالی با کشتی شروع کردم؛ وقتی به نوجوانی پا گذاشتم به رشته فوتبال ورود کردم و در تیم‌های مطرح تهران همچون صبا باتری، استقلال جنوب و دخانیات سابقه بازی دارم. سال ۸۸ بود که وارد رشته بدنسازی شدم و از سال ۹۰ نیز به مردان آهنین پا گذاشتم که تا امروز ادامه داشته است.
چه شد که به قوی‌ترین مردان پا گذاشتید؟
از سال ۹۰ همیشه جزو ورزشکاران تاپ بودم؛ همیشه قبل از شروع مسابقات مردان آهنین، مسابقات انتخابی برگزار می‌شود که در آن رقابت‌ها جزو بهترین‌ها بودم و مجوز حضور را کسب می‌کردم. بارها قهرمان پایتخت شدم و تا فینال مسابقات مردان آهنین نیز صعود کردم. متاسفانه چند سالی این رقابت‌ها از صدا و سیما پخش نمی‌شد که خوشبختانه با کمک مسئولان وقت فدراسیون دوباره به خانه‌های مردم بازگشتیم.
چه موفقیتی در تمام سال‌های ورزش حرفه‌ای شما بیشتر لذت داشت؟
عنوانی که بیشتر از همه به آن افتخار می‌کنم این بود که چند دوره مرد اخلاق مردان آهنین شدم. شاید از نظر مالی سودی در این عنوان وجود نداشته باشد ولی در واقع بیشترین لذت را به من داد. قهرمانی‌ها همیشه می‌روند ولی چیزی که می‌ماند، اخلاق پهلوانی است. سعی کردم هیمشه خوب باشم و نام پهلوان بر رفتارم بنشیند.
ورزشکاران قدرتی رشته شما چقدر نیاز به تمرین دارند؟
رشته قوی‌ترین مردان، ورزش سخت و هیجان انگیز است؛ هزینه و آسیب‌های بسیاری دارد و همیشه باید ورزشکاران در آمادگی ۷۰، ۸۰ درصد باشند تا بتوانند همیشه بین برترین‌ها باشند. اگر یک ورزشکاران نتواند بدنش را در پیک آمادگی نگاه دارد، قطعا در مدت زمان کوتاه قبل از مسابقات نیز نمی‌تواند بهترین ورژن خودش را نشان بدهد. مثلا وزن و میزان خوراک ورزشکاران خیلی می‌تواند در عملکرد و نتیجه تاثیرگذار باشد که همین مسئله را نمی‌تواند در مدت زمان کوتاه حل کرد.
فکر می‌کنید بین ورزشکاران حاضر در رتبه‌های بالا، نفر چندم هستید؟
به نظرم همیشه در ایران حدود ۱۵ نفر هستند که تقریبا از نظر قدرت با هم یکسان هستند و برای هر مسابقه نسبت به میزان تمرین، آمادگی ذهنی و برنامه دقیق، بهترین ورژنی که بتوانند را از خودشان نشان می‌دهند. مقام و جایگاه بالاتر را آن کسی بدست می‌آورد که باهوش‌تر باشد و شانس بیشتری بیاورد.
بزرگ‌ترین معضل رشته قوی‌ترین مردان چیست؟
بچه‌های ما باید هر روز با درد و وزنه بجنگند. این ورزش با وجود سختی‌ها و مخاطب بسیاری که دارد، اسپانسر ندارد. ورزشکاران با دست خالی نه تنها باید هزینه‌های زندگی و خانواده را تامین کنند بلکه خرج ورزش هم کم نیست. ما وعده‌های زیادی نسبت به یک آدم عادی باید بخوریم و مکمل‌هایی که نیاز داریم هم قیمت بالایی دارد. خیلی سخت است که بدون حمایت برای قهرمانی بجنگیم؛ در واقع این رشته درس‌های بزرگی برای دنیای بیرون ورزش به ما می‌دهد که چطور به دردهای زندگی غلبه کنیم.
به مسابقات برون مرزی هم رفتید؟
سال ۲۰۱۷ به مسابقات هندوستان رفتیم که قهرمان تریلی‌کشی شدم. سال ۲۰۲۲ نیز با تیم ملی به دوبی رفتیم که با یک اشتباه کوچک، در جایگاه پنجم ایستادم. سال گذشته بدشناسی آوردم که در یکی از آیتم‌های مردان آهنین، یک وزنه از دستم افتاد و مدالم را از دست دادم. متاسفانه امسال نیز عضله ساق پای من پاره شد. با این حال صحبت‌هایی است که مسابقات قوی‌ترین مردان تابستانه نیز امسال برگزار شود و در حال آماده شدن هستم تا بتوانم این بار مدال مسابقات را کسب کنم.
در سینما و هنر هم حضور داشتید.
در فیلم‌های سینمایی گشت ارشاد ۲ و ۳ نقش آفرینی داشتم و در سریال‌های تلویزیونی مثل «بهترین نقش زندگی» و «بعد از آزادی» نیز نقش داشتم. در اثرهای مذهبی مثل سریال عقیق و نماهنگ عید غدیر هم حضور پیدا کردم. از وقتی که ورزش قوی‌ترین مردان در تلویزیون پررنگ‌تر شد، در بخش هنری کم‌تر انرژی گذاشتم.
الگوی شما در ورزش حرفه‌ای کیست؟
بیشتر به دنبال مردانگی هستم نه آنکه بخواهم به هر طریقی مدال بیاورم. قهرمانان واقعی شهدایی هستند که از لذت و آسایش و سلامتی زدند و با جان خودشان از وطن دفاع کردند. این قهرمانان از همه چیز گذشتند تا محافظ وطن و خاک ایران بودند. به نظرم آرامش خودمان را مدیون شهدا هستیم.
