به گزارش خبرنگار موسیقی ایرنا، کنسرت ارکستر موسیقی ملی ایران با عنوان «مانده با نگاهی» با اجرای آثار زنده‌یاد همایون خرم نوازنده و مدرس ویولن، آهنگساز و رهبر ارکستر شامگاه یکشنبه (۱۸ خرداد) به رهبری همایون رحیمیان، خوانندگی محمد عبدالحسینی و تکنوازی ویولن بابک شهرکی در تالار وحدت به روی صحنه رفت.
امیر همایون خرم نوازنده و مدرس ویولن، موسیقیدان، آهنگساز و رهبر ارکستر، یکی از اعضای شورای عالی خانه موسیقی ایران و دارای نشان درجه یک هنری متولد ۹ تیر ۱۳۰۹ بود که ۲۸ دی ۱۳۹۱ درگذشت. وی خالق تصنیف‌هایی همچون غوغای ستارگان، رسوای زمانه، تو ای پری کجایی، شهزاده رؤیاها، طاقتم ده (ساغرم شکسته ساقی) است. خرم با خوانندگان سرشناسی همچون زنده‌یادان حسین قوامی، محمدرضا شجریان، اکبر گلپایگانی و محمد اصفهانی همکاری داشت.
در کنسرت «مانده با نگاهی» در گرامیداشت و پاسداشت زنده‌یاد خرم قطعه‌های باکلام «روزی تو خواهی آمد» با شعر محمدعلی شیرازی، «رفته»، «طاقتم ده»(ساغرم شکست ای ساقی) با شعر رحیم معینی کرمانشاهی، «وای از شب من» با شعر رهی معیری، «لطف بیکران» با شعری از حافظ، آهنگسازی و تنظیم همایون رحیمیان، «پیک سحری»، «اوج آسمان» با شعر کریم فکور، «تو ای پری کجایی» با شعری از هوشنگ ابتهاج و قطعه‌های بی‌کلام «راز دل»، «اشک من هویدا شد» با تکنوازی ویولن بابک شهرکی آهنگساز، نوازنده ویولن و از شاگردان زنده‌یاد همایون خرم اجرا شدند.
بعضی از این آثار پیش از این توسط خوانندگانی همچون محمد اصفهانی و علیرضا قربانی بازخوانی و اجرا شده بودند و این بار با همراهی ارکستر و تنظیم جدید پیش روی مخاطبان قرار گرفت که با استقبال قابل توجه آنان نیز روبه رو شد و برخی در اجرای بعضی از قطعه‌ها با خواننده و تک‌نواز ویولن همخوانی می‌کردند.
محمد عبدالحسینی در میان اجرای قطعات طی سخنانی ضمن خیر مقدم و خوش‌آمدگویی به مخاطبان و گرامیداشت یاد همایون خرم و خواندن بیتی از بیدل دهلوی مبنی بر «به دل گفتم کدامین شیوه دشوار است در عالم/ نفس در خون تپید و گفت پاس آشنایی‌ها» اظهارداشت: این پاسداشت که با نام استاد همایون خرم است، عنوانی برای پاسداشت پنجاه سال موسیقی فاخر ایران زمین است.
عبدالحسینی افزود: دو چهره نورانی، نازنین و هم‌نفس با هنرمندان خالق این آثار؛ رضا خرم فرزند زنده‌یاد همایون خرم و سالار معینی کرمانشاهی منتسب و متصل به خاندان شعر و ترانه ایران زمین حضور دارند. در این شرایط اجرای قطعات در حضور فرزند زنده‌یاد خرم برایم دشوار است. بدون اغراق بهترین ترانه‌های پنجاه سال گذشته در کنار همه ترانه‌سرایان درجه یک را مرحوم معینی کرمانشاهی سروده است و از این بابت از او قدردانی می کنیم.
کنسرت با تشویق‌های ممتد مخاطبان به پایان رسید و ارکستر برای قدردانی از مخاطبان قطعه «اوج آسمان» را با تکنوازی ویولن بابک شهرکی اجرا کرد.
همایون خرم، طلایه‌دار رمانتیسم زمانه خود
سیدعلیرضا میرعلی نقی روزنامه‌نگار، پژوهشگر و منتقد موسیقی نیز در یادداشتی در دفترچه کنسرت «مانده با نگاهی» نوشته بود: «آثار بر جای مانده از ویولن‌نواز و نغمه‌پرداز نامی عصر ما، استاد همایون خرم، با برخورداری از استقبالی ورای حد تصور(در قیاس با سرنوشت آثار ماندگار دیکر هنرمندان هم‌نسلش، در اجراهایی متنوع (چه از لحاظ تنظیم ارکسترال با محوریت هارمونی و سازبندی، و چه جایگزینی کلامی تازه و نیز خوانندگانی متفاوت)، صدرنشین مجموعه عظیم موسیقی‌های باکلام در هفتاد سال اخیر شناخته می‌شود.
این حد از استقبال و ماندگاری، به ویژه در سی سال گذشته، حتی برای آفریننده آن آثار نیز دور از انتظار بود! او برای بسیاری از ساخته‌های خود، مصرفی در حدود همان پسندهای زمان ساختشان را حدس می‌زد و مخاطبانش، مردمانی بودند که حاصـل آفرینش‌های هنری در حوزه کلام ملحون را از مجرای یگانه رسانه فراگیر در کل کشور (رادیو) می‌شنیدند و با ترانه‌ها، خاطره‌ها می‌ساختند. رمانتیسم مخصوص موسیقی شهری معاصر، همزمان با پیدایش طبقه متوسط جدید در جامعه ایران، متولد شده بود و موسیقیدانان معروف رادیویی، در کار تامین نیازهای عاطفی/روانی این قشر نوپا بودند: ابتدا، مجید وفادار و بعد مهدی خالدی و سپس همایون خرم که از سال ۱۳۳۴ حضور خود به عنوان نواپرداز/ نوازنده را اعلام کرد و تا پایان عمر با جدیت و بی‌وقفه ادامه داد اما امروز، ساخته‌های او جایگاهی مانند آثار کلاسیک یافته‌اند و بسی بیش از گذشته اجرا می‌شوند.
دوره ۲۵ ساله نخست در فعالیت او، مقارن با عصـر زرین تولید ترانه در موسیقی شهری ایران بود. اما آنچه که همایون خرم را بر مسندی مخصوص نشانده، سلسله‌ای از خصـوصیات ممتاز است: از یک عمر آموختن و استاد دیدن (در موسیقی و ادبیات)؛ تا ذکاوت کم‌نظیر در شناخت عوامل موثر برای تعالی در ساخت و ادراک دقیق در زمان مناسب برای ساخت و ارائه، تربیت مستحکم اخلاقی (برخاسته از خانواده)، بهره‌وری هوشمندانه از علومی چون ریاضی و مهندسی در جهت اعتلای ساختار آثار خود، درون‌بینی عمیق و استعداد درک مفاهیم معنوی که تأثیرگذاری آثار او را تثبیت کرد، همه و همه، وجود هنری و انسانی او را لایه لایه ساخت و در گذر زمان شکل داد.
شیوه معاش وی، برآمده از تحصیلات مهندسی‌اش این فراغت بال را به او داد که فارغ از اضطرارهای معمول زندگی اهل موسیقی، بیافریند و زیر فشار سفارش کسی یا جایی نباشد. با این حال، هم کیفیت و هم کمیت کارنامه او شگفت‌آور و بی‌بدیل است. برای نمونه، تنها برای یکی از خوانندگان موردعلاقه‌اش بیش از یکصد اثر ساخته است. آثار اجرانشده او بسیارند و تا سال‌ها برای کشف و کار، جا دارند، خوانندگان بسیاری، گوی هنر خود را در میدان همایون خرم زده‌اند و با اجرای آثار ماندگار بخت خود را آزموده‌اند.
استاد همایون خرم جز در قالب ترانه، اثری نساخت. او از کلاسیسم مکتب استاد ابوالحسن صبا برآمد و ضمن حفظ پیوند وفادارانه‌اش با آن، طلایه‌دار رمانتیسم ویژه خود نیز شد. ساخته‌های او برخی در امتداد مستقیم موسیقی دستگاهی و بعضی دیگر، تحول یافته‌اند و در بسیاری از آنها می‌توان ساختاربندی دقیق و تفکر منطقی را در تلاقی مجذوب‌کننده‌ای با شهود ناب و لحظه‌هایی هوش‌ربا از غافلگیری‌های عالی شنید و بارها شنید.
بنیاد فرهنگی هنری رودکی با آمیزه‌ای از مسئولیت و شناخت، امکان ممتازی برای ورود به دنیای زیبای موسیقی این استاد بی‌بدیل را فراهم کرده است. رهبر ارکستر، تنظیم‌کننده، سولیست و نیز خواننده آن، هر سه در کار خود خبره و در سطح والا، مورد احترام جامعه حرفه‌ای موسیقی هستند و ترجمانی توانا برای اجرا و شنیدن ساخته‌های از هنرمندی که زمانه، نفاست و عیار هنری عالی او را نشان داده است.»
مازیار ظهیرالدینی (نوازنده ویولن و کنسرت مایستر)، امیر مینوسپهر، علیرضا خلج اسماعیلی، هلیا محمدولی بارفروش، رمیصا نفیسی، زهرا کریمی، فرناز دارویی، فاطمه بلادر، فرمهر حسن بیگلو، کارین علی محمدی، سینا افتخاری‌نیا، فرناز زندیه، درسا میناسازی(ویولن یک)، آرش جامع، بهنام آقاجانیان، نگین سمایی، امیر نظری سالاری، حمید خدایی، امیر مهزیار قاسمی، پارسا معین(ویولن دو)، هومن اتابکی، همایون هاشم‌زاده، امیرحسین طائی، جاوید پناهی، آریان زمانی، فرگل ساکت (ویولا)، مجید اسماعیلی، محمدحسین غریبی، علی آقاجانی، غزاله شیرازی، سینا آذرآباد، نرگس فلاح‌پسند، زهرا ساجدی(ویولنسل)، سروش کاکاوند، هادی اسماعیلی، پریا اکرمی، نازنین احمدی (کنترباس) از اعضای ارکستر ملی ایران در کنسرت «مانده با نگاهی» بودند.
همچنین مسعود آذین (همنواز آواز و نوازنده تار) و آناهیتا رمضانی (تار)، علی عابدین (سنتور)، پوریا شیوافرد (همنواز آواز و نوازنده نی)، مهران خانزاده(عود)، مریم ملا (تمبک)، فرشید حفظی‌فر، حسام صدفی‌نژاد (اُبوا)، شهرام رکوعی و روشنک نوشی (فلوت)، سایوری شفیعی، محمد ملک‌لی، گلرخ رجایی (کلارینت)، امیر ملکی‌زاده، مه‌یاس واقف‌زاده (فاگوت)، ریحانه رفیعی، امیرحسین گرگین(هورن)، امیررضا صالحی، آرمان فتاحی (ترومپت)، عرفان فرشی‌زاده (تیمپانی)، ماهان ببری، شیما حکیمی (پرکاشن) و پیمان جوانمرد (پیانو) از دیگر نوازندگان ارکستر ملی در این کنسرت بودند.
بابک رضایی مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمد اله‌یاری مدیرعامل، امیرعباس ستایشگر معاون آفرینش‌های فرهنگی هنری بنیاد رودکی، امیرحسین سمیعی آهنگساز و مدیرکل سابق دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، پوریا اخواص، سیدعلیرضا میرعلینقی، سیدعباس سجادی، سامان احتشامی و جمعی از هنرمندان از مهمانان این کنسرت بودند.
به گزارش ایرنا، ارکستر موسیقی ملی ایران سال ۱۳۷۷ به همت استاد فرهاد فخرالدینی با هدف اجرای آثار ارزشمند موسیقی ارکسترال ایرانی تشکیل شد. این ارکستر با ترکیب متناسبی از سازهای ایرانی شامل سنتور، قانون، گروه نوازندگان تار و تارباس، عود و سازهای ضربی در کنار سازهای یک ارکستر سمفونیک بنا نهاده شده است. بیش از ۲۷۰ قطعه موسیقی در گنجینه ارکستر ملی وجود دارد، این ارکستر زیرمجموعه بنیاد فرهنگی هنری رودکی است و اکنون با رهبری دائم همایون رحیمیان فعالیت می‌کند.
ارکستر موسیقی ملی ایران امسال فعالیت خود را با رویکرد گرامیداشت بزرگان موسیقی ایرانی و اجرای آثار آنان آغاز کرده است، نخستین کنسرت این ارکستر یکم اردیبهشت با عنوان «خاطره‌ای با من هست» در گرامیداشت محمد سریر موسیقیدان و آهنگساز پیشکسوت به رهبری همایون رحیمیان و خوانندگی علی تفرشی در تالار وحدت به روی صحنه رفت.
