به گزارش روز سه شنبه ایرنا از روابط عمومی آب منطقه ای لرستان، داریوش حسن نژاد افزود: بررسیهای انجامشده در محدودههای مطالعاتی استان نشان میدهد نسبت به اردیبهشت سال گذشته، متوسط افت سطح آبهای زیرزمینی حدود ۸۰ سانتیمتر بوده که این کاهش معادل کسری مخزن ۶۴ میلیون مترمکعب است.
وی بیان کرد: همچنین در حوضه کرخه، حجم افت منابع آبی حدود ۲۸ میلیون مترمکعب برآورد شده و بیشترین افت مربوط به دشت کوهدشت با ۱.۲ متر کاهش سطح آب زیرزمینی و کاهش حجمی معادل ۶.۷ میلیون مترمکعب بوده است.
مدیرعامل شرکت آب منطقهای لرستان یادآور شد: در حوضه کارون بزرگ نیز کسری مخزن به میزان ۳۵ میلیون مترمکعب ثبت شده و بیشترین میزان افت در این حوضه نیز مربوط به دشت ازنا–الیگودرز بوده که افت سطحی معادل یک متر، کاهش ۱۹ میلیون مترمکعبی در حجم مخزن را به دنبال داشته است.
حسن نژاد در خصوص روند بلندمدت افت سطح آبهای زیرزمینی تصریح کرد: بر اساس آمار ۲۰ ساله منتهی به سال آبی ۱۴۰۳-۱۴۰۲، متوسط افت سطح آبهای زیرزمینی در استان حدود ۴.۴ متر و کسری مخزن بالغ بر ۴۵۴ میلیون مترمکعب گزارش شده است.
وی ادامه داد: در همین دوره، بیشترین افت مربوط به محدودههای کوهدشت (۱۴ متر) و ازنا–الیگودرز (۱۰ متر) بوده که به ترتیب با کاهش حجم ۷۷ و ۱۹۷ میلیون مترمکعب مواجه بوده اند.
مدیرعامل شرکت آب منطقهای لرستان اضافه کرد: همچنین در بازه بلندمدت، متوسط افت به ۵.۵ متر و کسری مخزن به حدود ۵۰۳ میلیون مترمکعب رسیده است که محدوده کوهدشت با افت ۲۰.۵ متر و ازنا – الیگودرز با ۱۰.۱ متر بیشترین کاهش را داشتهاند.
کاهش ۵۲ درصدی دبی چشمه ها
حسن نژاد با اشاره به کاهش نگرانکننده دبی چشمهها در سطح استان تاکید کرد: بررسی وضعیت چشمههای انتخابی استان نشان میدهد میانگین دبی آنها در اردیبهشت ۱۴۰۴ به حدود ۲۰۸ لیتر بر ثانیه رسیده که این عدد در مقایسه با اردیبهشت سال گذشته کاهش ۵۲ درصدی و نسبت به میانگین بلندمدت کاهش ۶۰ درصدی نشان می دهد.
وی یادآور شد: در حوضه کرخه، میانگین دبی چشمهها به ۱۶۸ لیتر بر ثانیه کاهش یافته که نشاندهنده کاهشی ۶۸ درصدی نسبت به آمار بلندمدت می باشد و در حوضه کارون بزرگ نیز دبی چشمهها با افت ۴۲ درصدی به ۳۰۱ لیتر بر ثانیه تقلیل یافته است.
مدیرعامل شرکت آب منطقه ای لرستان ضمن ابراز نگرانی از تداوم این روند، خواهان همراهی و مشارکت تمامی ذینفعان در مدیریت مصرف منابع آبی استان شد و افزود: برای جلوگیری از بحران در آیندهای نهچندان دور، اجرای سیاستهای سازگاری با کمآبی، کنترل برداشتها و اصلاح الگوی مصرف آب کشاورزی و شرب، امری اجتنابناپذیر است.