بهگزارش ایرنا، آژانس محیطزیست انگلیس (Environment Agency) در بیانیهای اعلام کرد که پس از ثبت خشکترین آغاز بهار از سال ۱۹۵۵ تاکنون، شمالغرب انگلیس وارد وضعیت رسمی خشکسالی شده است. بر اساس این گزارش، سطح ذخایر سدهای منطقه حتی از سالهای بحرانی گذشته نیز پایینتر است.
این نهاد دولتی هشدار داد که بارندگی اخیر هرچند مفید بوده، اما برای جبران کمبودهای انباشتهشده در ماههای مارس، آوریل و اوایل مه (اسفند تا خرداد) کافی نیست و پیشبینی گرمای بیشتر در هفتههای آینده میتواند شرایط را وخیمتر کند.
آژانس محیطزیست انگلیس در پی اعلام وضعیت خشکسالی، سطح واکنش عملیاتی خود را افزایش داده و شرکتهای آبرسانی را موظف کرده تا اقدامات پیشبینیشده در طرحهای مقابله با خشکسالی از جمله تعمیر نشتیها، اطلاعرسانی عمومی برای کاهش مصرف، و دریافت مجوز برداشت بیشتر آب در مواقع ضروری را با سرعت بیشتری اجرا کنند.
اندی براون مدیر حوزه مقررات آب در آژانس محیطزیست انگلیس، نسبت به تشدید آثار تغییرات اقلیمی هشدار داد و گفت: «خشکسالی پدیدهای طبیعی است، اما با افزایش پیامدهای تغییرات اقلیمی، تابستانهای خشک و بارشهای شدید و نامنظم بیشتر خواهد شد. این موضوع در دهههای آینده چالشی بزرگ برای ما خواهد بود.»
اما هارد معاون وزیر محیط زیست انگلیس نیز با صدور بیانیهای اعلام کرد که روند پاسخ به بحران بهصورت روزانه تحت نظر اوست و شرکت «یونایتد یوتیلیتیز» بهعنوان تأمینکننده آب منطقه شمالغرب موظف است که در چارچوب طرحهای مصوب برای پاسخ به خشکسالی عمل کند. وی همچنین گفت: «دولت برای تأمین پایدار آب در دهههای آینده، ۹ سد جدید احداث و شبکههای قدیمی را برای کاهش ۱۷ درصدی نشت، بازسازی خواهد کرد.»
این مقام انگلیسی سپس اعلام کرد که نشست اضطراری «گروه ملی خشکسالی» هفته آینده برگزار خواهد شد تا وضعیت سایر مناطق کشور بررسی و اقدامات پیشگیرانه هماهنگ شود.
با این حال، فعالان محیطزیستی معتقدند که کاهش سطح آب در منابع حیاتی، کاهش اکسیژن محلول در آب، افزایش احتمال مرگومیر ماهیان، رشد جلبکهای مضر و افت جریان رودخانهها از جمله تبعات کوتاهمدت خشکسالی است که در هفتههای آتی قابل مشاهده خواهد بود.
برخی از کارشناسان بر این باورند که با وجود اعلام رسمی وضعیت خشکسالی و وعدههایی برای ساخت سد و اصلاح زیرساختها، بحران آب در انگلیس بیش از آنکه ناشی از طبیعت باشد، بازتابی از سالها بیتوجهی به سرمایهگذاری در منابع حیاتی، وابستگی به شرکتهای خصوصی و نبود برنامهریزی بلندمدت در حوزه آب محسوب میشود. آنها هشدار دادهاند که با ادامه روند فعلی، تابستان ۲۰۲۵ ممکن است برای میلیونها نفر در این کشور یادآور روزهای سخت و نگرانکننده سال ۱۹۷۶ باشد.