کارزار مخالفت با توافق هسته‌ای با ایران، هفته گذشته وارد مرحله‌ای تهاجمی شد؛ زمانی که جمهوری‌خواهان کنگره طی نامه‌ای به کاخ‌سفید از ترامپ خواستند که با هیچ توافقی که شامل «برچیدن کامل برنامه هسته‌ای ایران» نباشد، موافقت نکند.
مطالبه غنی‌سازی صفر، محدودیت‌های دائمی، و برچیدن کامل زیرساخت‌های هسته‌ای ایران- آن‌هم پس از اینکه آمریکا توافق سال ۲۰۱۵ را زیر پا گذاشته- اصلاً یک موضع مذاکراتی محسوب نمی‌شود.
ائتلاف مذکور، هیچ پایگاه مردمی‌ای خارج از واشنگتن و اسرائیل ندارد و ترامپ در صورت نادیده گرفتن آن‌ها، هزینه سیاسی چندانی پرداخت نخواهد کرد.
به عنوان نمونه، در یک نظرسنجی که توسط مؤسسه SSRS و «برنامه مسائل حیاتی دانشگاه مریلند» انجام شده، اکثریت قابل‌توجهی از مردم آمریکا -۶۹ درصد- از «توافقی مذاکره شده برای محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران به اهداف صلح‌آمیز همراه با نظارت شدید» حمایت کرده‌اند و آن را به اقدام نظامی ترجیح داده‌اند.
نماینده کنگره، مارجوری تیلورگرین که در میان پایگاه ترامپ نفوذ زیادی دارد، اخیراً به‌شدت علیه جنگ با ایران موضع گرفته است. او اوایل این ماه گفت: «هیچ شکافی میان پایگاه رأی‌دهندگان و رئیس‌جمهور ترامپ وجود ندارد؛ شکاف واقعی میان کنگره و جمهوری‌خواهان سنتیِ حامی وضع موجود است که در حال تضعیف برنامه‌های رئیس‌جمهور هستند.»
تاکر کارلسون، چهره سرشناس رسانه‌ای محافظه‌کار به طور مشابه نئوکان‌ها را به باد انتقاد گرفته و گفت: «در صورت وقوع درگیری نظامی، هزاران آمریکایی کشته خواهند شد. ما جنگی که پس از آن رخ خواهد داد را خواهیم باخت. هیچ چیز برای کشور ما ویرانگرتر از این نخواهد بود. هرکسی که خواهان درگیری با ایران است، نه متحد ایالات‌متحده، بلکه دشمن آن است».
کِلسی داونپورت از انجمن کنترل تسلیحات اخیراً نوشت: «نه‌تنها اتخاذ موضع سرسختانه «بدون غنی‌سازی»، ایران را به طور کامل از میز مذاکره خارج می‌کند، بلکه اصلاً برای رسیدن به یک توافق مؤثر ضروری نیست و خطر اشاعه هسته‌ای را به طور کامل از میان نمی‌برد. برچیدن زیرساخت‌ها، دانش فنی‌ای را که ایران درباره غنی‌سازی اورانیوم به دست آورده، از بین نمی‌برد.
