به گزارش همشهری آنلاین اهالی روستا در پاسخ به این پرسش که دلیل قطعی آب روستاهای دشتیاری استان سیستان و بلوچستان چیست، یک پاسخ مشترک دارند و می‌گویند این یک موضوع تکراری و همیشگی است.
تقصیر ما چیست؟
یکی از اهالی که از قطعی آب به ستوه آمده و راه چاره‌ای نمی‌بیند به همشهری می‌گوید: «تقصیر ما چیست؟ اگر بخواهی حساب کنی، یک ماه می‌شود که روستای ما آب ندارد. قبل از آن هم شرایط آب روستا تعریفی نداشت. ولی الان دیگر کلا آب نداریم. همه حوض‌های ما خالی است. برای اینکه آب برسد، فقط توانستیم یک دینام وصل کنیم تا آب در یک مسیر ۲۰۰ متری پمپاژ شود. همین از دست ما بر می‌آمد.»
بیشتر اهالی روستا روزهای بی‌آبی را به سختی به سر می‌کنند. ماجرا وقتی جانکاه‌تر می‌شود که به بی‌آبی دمای ۵۰ درجه را هم اضافه کنیم. یکی دیگر از اهالی می‌گوید: «حساب روزهای بی‌آبی از دست ما در رفته. ولی به نظر یک ماه می‌شود که آب روستا قطع شده‌است.» وقتی از آنان می‌پرسیم که موضوع را با مسئولان ذی‌ربط در میان گذاشته‌اند، می‌گویند: «همه مسئولان می‌دانند که آب نیست. فقط برای رفع مشکل امروز و فردا می‌کنند. این فردا دقیقا چه روزی است؟ چرا فردا نمی‌رسد؟ چرا ما فردایی را که آب وصل شود، نمی‌بینیم.»
حوض‌انبارهای خالی
یکی دیگر از اهالی روستا یک حوض‌انبار را نشان می‌دهد. در آهنی آن را باز می‌کند و با دست به داخل آن اشاره می‌کند و می‌گوید: «هیچ آبی در این حوض نیست. بذار دقیق‌تر برای‌تان بگویم. ۳ هفته است که حوض خالی خالی شده و هیچ آبی نداریم. در این حوض آب ذخیره بوده، اما با روزهای بی‌آبی دست به گریبان می‌شویم، آب حوض‌انبار هم تمام می‌شود.»
حوض‌انبار نقطه امید اهالی روستاهای دشتیاری است. آنان که روزهای بی‌آبی آشنا هستند، می‌دانند حوض‌انبارها راه نجات می‌شود. او صحبتش را ادامه می‌دهد و می‌گوید: «حوض‌انبارها حدود ۲ هفته آب را ذخیره می‌کنند. در روزهای بی‌آبی برای اینکه کمتر سختی بکشیم همین آب را جیره‌بندی می‌کنیم. جیره‌بندی هم با خست تمام انجام می‌شود. اما در نهایت ۲هفته تا ۲۰ روز آب جیره‌بندی داشته باشیم. بعد از آن حوض‌انبار هم خالی است.»
تانکر آبرسانی نداریم
یکی دیگر از اهالی که مویی که سپید کرده و امام جماعت مسجد یکی از روستاهاست، از هوتک‌ها صحبت می‌کند؛ همان ساختار سنتی برای جمع‌آوری و ذخیره آب باران است که در مناطقی با کمبود آب روبه‌رو هستند، استفاده می‌شود.
او می‌گوید: «بماند که هوتک‌ها هم جانی ندارند و پر آب نیستند، اما الان که آب سالم نداریم، تنها آب مورد دسترسی ما همین آب هوتک‌هاست. می‌دانیم که آب هوتک‌ها برای آشامیدن بهداشتی نیست، ولی چاره‌ای نداریم. من تا فرامانداری و بخشداری هم رفتم و موضوع را اطلاع دادم. گفتند تانکر آبرسانی نداریم.»
تانکرهای بخش خصوصی برای آبرسانی به روستا هم به دلیل پرداخت نشدن به‌موقع حق‌الزحمه از ادامه همکاری انصراف دادند.
گفته می‌شود عده‌ای سودجو با دستکاری یا تخریب شبکه‌های انتقال و توزیع، آب را از راه اصلی و رسیدن به روستا منحرف می‌کنند تا به زمین‌های کشاورزی خودشان برسد. برای همین هم دشتیاری که پایین دست سدهای زیردان و پیشین قرار گرفته، توزیع آب متناسبی ندارد. اهالی می‌گویند علت هر چه باشد از برداشت غیرمجاز آب تا نبود زیرساخت‌های مناسب، مسئولان باید موضوع را به شکل جدی بررسی کنند و بحران بی‌آبی در روستاها به پایان برسد.
