شبکه سی ان ان در گزارشی انتقادی از سیاست خارجی ترامپ ۴ ماه پس از آغاز به کار دولت او نوشته است:
- باراک اوباما هم پیشتر روسیه را قدرت رو به زوال می‌دانست و پوتین را «شاگرد بی‌حوصله نیمکت آخر کلاس» خطاب کرده بود؛ اما الحاق کریمه در دوران او رقم خورد.
- جورج بوش نیز گمان می‌کرد روح ولادیمیر پوتین را درک کرده، اما در خاورمیانه گرفتار جنگ‌های بی‌پایان شد.
- ترامپ هم مثل اسلاف خود گرفتار همان توهم رهبری سرنوشت‌ساز جهانی است؛ با این تفاوت که روش او، پوپولیسم تهاجمی و یک جانبه‌گرایانه است که حتی متحدان سنتی آمریکا را نگران کرده است.
رهبرانی که به ترامپ نه گفتند
در سیاست خارجی، ترامپ بارها کوشیده تا با تهدید و لاف‌زنی، طرف مقابل را به عقب‌نشینی وادار کند. اما تجربه‌ها خلاف این را نشان داده است:
- ولادیمیر پوتین با وجود تهدیدهای مکرر ترامپ درباره پایان جنگ اوکراین، او را نادیده گرفته و رسانه‌های روسی نیز او را تحقیر می‌کنند.
- شی جین‌پینگ رئیس‌جمهور چین، هم با وجود تهدیدهای پر سر و صدای کاخ سفید به تعهدات تجاری با آمریکا عمل نکرده و ترامپ نتوانست نفوذی بر سیاست‌های اقتصادی پکن داشته باشد.
- در مورد اسرائیل (رژیم صهیونیستی) نیز روابط گرم ترامپ با نتانیاهو به سردی گراییده، به‌ویژه در پی اختلافات بر سر جنگ غزه و مذاکره با ایران.
- ترامپ حتی در مواجهه با اروپا هم مجبور شده از برخی مواضع خود عقب‌نشینی کند و در جنگ تجاری امتیاز دهد.
فاصله لفاظی با واقعیت
ترامپ با شعار «اول آمریکا» به میدان آمد؛ اما این شعار بیش از آنکه قدرت آمریکا را تقویت کند، ائتلاف‌های سنتی و سرمایه‌داری جهانی را تهدید کرده است.
اقدامات ماه‌های نخست ریاست‌جمهوری او نشان می‌دهند که جهان دیگر به راحتی تن به خواسته‌های (اغلب یک طرفه) واشنگتن نمی‌دهد از جمله،
- تهدید تعرفه‌ای علیه کانادا، اروپا و حتی گرینلند
- کاهش کمک های بشر دوستانه جهانی
- بی‌توجهی به نهادهای بین‌المللی و چند جانبه‌گرایی
سی ان ان در پایان نوشته: در مجموع کشورهای مهمی مانند چین، روسیه، اروپا و کانادا اکنون دریافته‌اند که ترامپ آن‌قدر که وانمود می‌کند قدرتمند نیست و سرپیچی از دستوراتش هزینه‌ای ندارد.
