به گزارش همشهری آنلاین، این روزها دیگر خبری از چینی‌بندزن‌های دوره‌گرد نیست. قدیم‌ها معمولا ظروف پرکاربرد خانه مانند کاسه، بشقاب و قوری از جنس چینی بود و به ضربه‌ای ترک می‌خورد یا می‌شکست. چینی‌بندزن‌های دوره‌گرد پایتخت به صدای بلند در کوچه‌ها می‌خواندند: «چینی‌بند زن اومده... برگ گل هم بند می‌زنم!» خانم‌های خانه هم با شنیدن شاعرانگی همین جمله آخر هرچه کاسه و بشقاب شکسته و ترک‌خورده کنج انباری و صندوقخانه داشتند جمع می‌کردند و راهی کوچه می‌شدند.
بچه‌ها همه سعی می‌کردند کنار چینی‌بندزن بشینند و تا ببینند حاصل خرابکاری‌شان چطور ماهرانه کنار هم بند می‌خورد. هنر تعمیر و کنار هم چیدن تکه‌های شکسته یا ظریف‌کاری بر عهده چینی‌بندزن‌ها بود تا به کمک ابزار ویژه صاحبان این شغل که چیزی نبود جز تسمه فلزی و چسب و مته، تکه‌های شکسته بار دیگر کنار هم قرار گیرند و باعث خوشحالی خانم خانه شود. آنها پس از ترمیم هریک از ظروف مقداری گردو، بادام، گندم یا پول دریافت می‌کردند. چینی‌بندزن‌ها در محل‌های خاصی برای مدت معینی اقامت می‌کردند تا کارشان را انجام دهند.
