به گزارش همشهری آنلاین، رمضان رحیمی، عضو کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی: دیدارهای سالیانه مقام معظم رهبری با معلمان و فرهنگیان کشور، از جمله مناسباتی است که نه تنها جنبه‌ی تشریفاتی ندارد، بلکه حاکی از عمق توجه و ارج‌نهادن عالی‌ترین ساحت نظام اسلامی به منزلت معلمان به عنوان معماران اندیشه و تربیت نسل‌هاست. استمرار این دیدارها، خود بیانگر آن است که قشر فرهنگی، نزد رهبری معظم انقلاب، نه صرفاً یک صنف بلکه یک نهاد تمدن‌ساز و بنیان‌گذار تحول اجتماعی قلمداد می‌شود. از رهگذر این جلسات، خطوط کلی سیاست‌گذاری فرهنگی و آموزشی کشور تبیین می‌گردد و توصیه‌ها، هشدارها و رهنمودهایی که به مسئولان آموزش و پرورش و عموم مردم منتقل می‌شود، افق‌های نوینی را در مسیر تعالی تعلیم و تربیت می‌گشاید. بهره‌وری این دیدارها، نه تنها در سیاست‌گذاری کلان بلکه در ارتقاء سطح آگاهی اجتماعی نسبت به مسائل بنیادین آموزش، بسی چشمگیر و شایان تأمل است.
بی‌گمان، یکی از ابعاد برجسته‌ی این دیدارها، نقدهای دلسوزانه‌ای است که معظم‌له نسبت به کاستی‌های نظام آموزشی مطرح می‌فرمایند. در تازه‌ترین دیدار، ایشان به‌صراحت نسبت به ضعف محتوایی برخی کتب درسی هشدار دادند و ضرورت بازنگری در این زمینه را یادآور شدند. این تذکر، بار دیگر ما را متوجه آن می‌سازد که آموزش امروز نباید اسیر ساختارهای فرسوده‌ی دیروز بماند، بلکه باید با بهره‌گیری از فناوری‌های نوین و علوم روز، مسیر تازه‌ای در تعلیم و تربیت بگشاید. در این مسیر، نقش معلم نه به‌مثابه کارگزار نظام آموزشی، بلکه به عنوان مربی نفوس و سازنده‌ی آینده‌ی انسانی کشور، نقشی بی‌بدیل است. آنان حامل امانتی عظیم‌اند؛ امانتی به نام نسل آینده که پرورش و شکوفایی آن، در گرو معرفت، تعهد و آگاهی این قشر شریف است.
از سوی دیگر، در منظومه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اصل رایگان بودن آموزش از بدو ورود به مدرسه تا پایان دوران متوسطه، به‌عنوان حقی مسلم برای آحاد ملت، مورد تصریح قرار گرفته است. با این حال، در عمل، تحقق این حق بنیادین با چالش‌هایی جدی مواجه است. آن‌گونه که امروز مشاهده می‌شود، بخش معتنابهی از مأموریت آموزشی که باید در مدارس دولتی تحقق یابد، به‌سبب کاستی‌های ساختاری، به مدارس غیرانتفاعی واگذار شده است؛ مدارسی که به‌واسطه‌ی شهریه‌های کلان، نه تنها امکان دسترسی عمومی را محدود کرده‌اند، بلکه در برخی موارد موجب شکل‌گیری طبقات آموزشی نابرابر شده‌اند.
در شرایط اقتصادی سخت و فشارهای معیشتی گسترده‌ای که دامنگیر خانواده‌های ایرانی است، انتخاب میان آموزش رایگان ولی ناکارآمد و آموزش باکیفیت ولی پرهزینه، بسیاری از خانواده‌ها را در تنگنای تصمیم‌گیری قرار داده است. این وضعیت، نه مطلوب است و نه قابل دوام. از این‌رو، ضروری است که با رجوع به سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، گامی بلند در راستای بازآفرینی عدالت آموزشی، ارتقای کیفیت مدارس دولتی، و احیای شأن و جایگاه معلمان برداشته شود تا بار دیگر مدارس دولتی به مأمن امید خانواده‌ها بدل گردند، نه گزینه‌ای تحمیلی.
