به گزارش همشهری‌آنلاین، این سنت صدساله، راه اصلی ارتباط این روستای دورافتاده با دنیای خارج است. قاطرها روزانه ۸ مایل مسیر صخره‌ای را طی می‌کنند و تا ۹۰ کیلوگرم بار، شامل نامه، غذا و دارو حمل می‌کنند.
سوپای بدون جاده و خودرو، با ۲۰۰ نفر جمعیت، از گردشگری و کشاورزی سنتی امرار معاش می‌کند. پستخانه با مهر «تحویل با قاطر» برای گردشگران جذاب است، اما کاهش بودجه ممکن است این سرویس را تهدید کند.
