نابودگری به نام شکر!

شکر افزوده (مثل شکر سفید، شیرین‌کننده‌های ذرت، شکر موجود در نوشابه، آب‌میوه‌های صنعتی، شیرینی‌جات و...) یک عامل التهاب‌زا و مخرب متابولیک است.

چاقی شکمی (احشایی):

شکر اضافی به راحتی در کبد به چربی تبدیل می‌شود و در اطراف اندام‌های شکمی ذخیره می‌گردد. این چربی، فعال‌ترین چربی از نظر متابولیک و خطرناک‌ترین نوع چربی بدن است.

افزایش فشار خون:

مصرف بالای شکر (به‌خصوص فروکتوز) می‌تواند باعث افزایش سطح اسید اوریک و اختلال در عملکرد عروق خونی شود که منجر به فشار خون بالا می‌گردد.

افزایش چربی خون (تری‌گلیسیرید):

فروکتوز موجود در شکر، سنتز تری‌گلیسیرید در کبد را افزایش می‌دهد. تری‌گلیسیرید بالا مستقیماً با بیماری قلبی مرتبط است.

مقاومت به انسولین:

مصرف مداوم شکر، سلول‌ها را به انسولین (هورمون تنظیم‌کننده قند خون) بی‌جواب می‌کند. این وضعیت پیش‌زمینه دیابت نوع ۲ است.

افزایش کلسترول بد (LDL):

شکر افزوده باعث افزایش ذرات کوچک و متراکم LDL (نوع بسیار اکسیدشده و خطرناک کلسترول) می‌شود که به راحتی در دیواره رگ‌ها رسوب می‌کند.

کاهش کلسترول مفید (HDL):

مصرف زیاد شکر، سطح HDL (کلسترول محافظ قلب) را کاهش می‌دهد. HDL پایین = خطر بالاتر بیماری قلبی.

راهکارهای کاهش آسیب:

حذف نوشیدنی‌های شیرین: بزرگترین منبع شکر افزوده! (نوشابه، آب‌میوه صنعتی، شیرکاکائو).

محدود کردن شیرینی‌جات و نان‌های صنعتی.

خواندن برچسب مواد غذایی: مواظب نام‌های دیگر شکر باشید (ساکارز، فروکتوز، گلوکز، شربت ذرت، دکستروز، ملاس).

جایگزین‌های سالم: میوه تازه (فیبر دارد)، دارچین، خرما (در حد متعادل).

تغذیه متعادل: افزایش مصرف پروتئین، چربی‌های سالم (آووکادو، مغزها) و فیبر (سبزیجات، حبوبات).

سازمان بهداشت جهانی (WHO) توصیه می‌کند: کمتر از ۵٪ کالری روزانه از شکر افزوده تأمین شود (حدود ۲۵ گرم یا ۶ قاشق چای‌خوری برای یک فرد بزرگسال)./اختصاصی صد آنلاین