نیرو‌های ژاندارمری ایران چه آموزش‌هایی می‌دیدند؟ / در زمان رضاشاه کلیه شاهزادگان ناپدید شدند
سرویس تاریخ «انتخاب»: این کتاب شرح مسافرت، خاطرات ایام و اقامت سی ساله "اریک کارلبری "ژاندارم ارتش کشور سوئد به ایران است. او در سال ۱۹۱۲ م ۱۲۹۱ /. ش/ ۱۳۳۱ ه. ق، در اواخر دوره قاجار به منظور تاسیس هنگ ژاندارمری ایران با تعدادی از افسران سوئدی به ایران آمد.
وجود این عده که به زبان فرانسوی مسلط بودن برای ما یک موقعیت بسیار خوبی بود، زیرا آنها بخوبی به عنوان مترجم در بین جوخه‌ها انجام وظیفه می‌کردند. آن ایام روزگار خوبی برای شاهزادگان بود من شخصاً سخنانی در باره یک شاهزاده که مردی مسن و موقر و بی نهایت ثروتمند بود می‌شنیدم او برای فرمانداری یا حکومت کرمانشاه انتخاب شده بود نام این شخص در صفحات آینده تحت عنوان مسابقه اسب دوانی در همین کتاب ذکر خواهد شد می‌گفتند که او دارای چهار همسر قانونی و یک تعداد معشوقه‌های صیغ‌های ناشناس و ۱۱۰ فرزند پسر قانونی است که همگی آنها جزء شاهزادگان هستند.
وقتی رضا شاه قدرت را به دست گرفت و در سال ۱۹۲۵ میلادی برابر با سال ۱۳۰۴ هجری شمسی شاه شد، همۀ شاهزادگان ناپدید شدند. حتی لقب خان که در نام‌فامیلی بعضی از‌فامیل‌ها به کار برده می‌شد به کلی ممنوع گردید. همچنین کلمۀ سید که ریشه از نام پیامبر اسلام دارد و کلمۀ حاجی که به زائران مکه پس از زیارت گفته می‌شود برای مقامات بالا نیز ممنوع گردید.
نیرویی که برگزیده شده بود بیشترین آموزش صف جمع نظامی را در میدان مشق و در زمین‌های خشک و ناهموار مجاور نزدیک تهران دیده بودند. اما یک کار جدی و مناسب که تیراندازی با فشنگ‌های جنگی بود می‌بایست آموزش داده می‌شد. این کار مهم در طی ۶ روز مسافرتی که به سمت مناطق جنگی داشتیم انجام شد. برای اینکار همراه بار سفر واحد‌های نظامی تعداد ۵۰ عدد سیبل به عنوان هدف که به شکل نیم تنه انسان و مقوای و روی یک میله نصب شده بودند در گاری‌های حمل وسایل افراد نیز قرار دادیم و در بین راه و در اماکنی مناسب و مسطح هر روز پس از نیم ساعت استراحت تمرین و آموزش با گلوله‌های جنگی پس از نصب میله‌های سیبل‌ها شروع می‌شد و افراد در یک خط و در فاصله ۳۰۰ متری با فرمان به خط دشتبان منظور این است که افراد در یک خط و کنار هم قرار گیرند (مترجم).
در دو دسته در صف قرار می‌گرفتند و سپس فرمان داده می‌شد درازکش پرسنل بر روی زمین و به سمت هدف‌ها روی زمین می‌خوابیدند و بعد فرمان داده می‌شد سینه خیز به پیش و آنها با حالت سینه خیز به سمت هدف‌ها جلو می‌رفتند و پس از طی حدود ۲۰ متر فرمان داده می‌شد برپا به حالت دو به پیش و افراد به حالت دو به سمت هدف‌ها می‌دویدند و بعد از طی در حدود ۲۰ متر فرمان داده می‌شد، درازکش سینه خیز به پیش این حرکت دو و سینه خیز تا فاصله ۲۰۰ متری سیبل‌ها ادامه می‌یافت و سپس در فاصله ۲۰۰ متری فرمان داده می‌شد به سمت هدف مقابل آتش هر کدام از افراد ۵ تیر جنگی به سمت هدف‌ها که به صورت نیم تنه مقوای بودند تیراندازی می‌کردند و مجدداً فرمان داده می‌شد ۵ عدد فشنگ‌گذاری کنید.
در آن زمین‌های صاف و بی مانع و هموار کاملاً اصابت گلوله‌ها به اهداف به وضوح دیده می‌شدند. هنگامی که تیراندازی تمام می‌شد فرمان آتش بس داده می‌شد و افراد برای دیدن نتیجه تیراندازی خود به حالت دو به سمت هدف‌ها می‌دویدند. در یکی از این روز‌ها سربازان با بهره‌گیری از یک زمین ناهموار تمرین سختی را انجام دادند. یک گروهان با آرایش جنگی تمام در روی یک دیواره رودخانه خشک حفاظت شده به خط دشتبان و به طور سینه خیز از دیواره دره باریک بالا رفتند و بر علیه آدمک‌های مقوای که در طول دره و بالای دیواره نصب شده بودند تیراندازی جنگی انجام دادند.
در فلات کشور پارس از این قبیل دره‌هایی رودخانه های خالی و خشک زیاد است. هنگام ذوب برف‌ها از دامنه‌های شیبدار کوه‌ها و زمین‌های مرتفع سیل با آب متمایل به رنگ قهوه‌ای در مسیل رودخانه‌ها جاری می. شود، اما در تابستان به علت شدت گرما آنها خشک می‌شوند و در پاییز بستر این مسیل‌ها به یک زمین کاملاً ناهموار و کویر قهوه‌ای سوخته خاکی رنگ و بی حاصل تبدیل می‌گردند و انسان در آنجا فقط بوته‌های خار می‌بیند.
رودخانه‌های کمیاب و جویبار‌های جاری شده از کوه‌ها به زندگی جان می‌بخشند و در امتداد این چنین نهر‌ها و چشمه‌های آب زلال دهکده‌ها قرار دارند و در پی این دهکده‌ها بیابان‌های خشک و بی آب و علف موجود است. در این دهکده‌ها ساختمان‌ها را با خشت خام خشک شده در آفتاب می‌سازند که سقف آنها صاف یا گنبدی هستند و اگر سقف‌ها صاف باشند آنها را با تیر‌های درخت چنار و یا کاج سوزنی و یا سرو می‌سازند.
همچنین این دهکده‌ها دارای تاکستان‌های سبز هستند. در دهکده‌های بزرگ مساجدی با سقف گنبدی ساخته شده با آجر‌های پخته و نمای سرامیک الوان با رنگ‌های زیبا دیده می‌شود در محل‌های که امکان دسترسی به آب برای زمین‌های کشور پارس موجود باشد زمین‌ها حاصلخیز و محصول فراوان است. آبیاری با یک مهارت غیر قابل باور و با بهره‌گیری از اختلاف سطح جهت تقسیم آب رودخانه و نهر‌ها توسط مردم معمولی ساکنین ده که از صد‌ها سال پیش این مهارت و کاردانی را به ارث برده‌اند به نحو بسیار عالی انجام می‌شود.
