به فضای غسالخانه عادت کرده‌ام
محسن کلانتری در ابتدای گفت‌وگو با خبرنگار برنا، با اشاره به شرایط بحرانی آن روزها اظهار داشت: در آن دوران وضعیتی پیش آمده بود که احساس می‌شد تغسیل اموات یک واجب فوری شده است. حجم متوفیان به‌قدری زیاد شده بود که مشخص بود نیروهای حاضر در غسالخانه واقعاً کم آورده‌اند.
او با اشاره به نداشتن سابقه فعالیت جهادی و تجربه تغسیل، افزود: من در آن زمان نه عضو گروه جهادی بودم و نه سابقه‌ای در غسل دادن میت داشتم، اما در آن شرایط این کار را واجب دیدم و وارد شدم.
کلانتری با تأکید بر اینکه تنها خانواده‌اش در جریان حضور او در غسالخانه بودند، گفت: فقط خانواده‌ام می‌دانستند که به غسالخانه می‌روم و اموات کرونایی را تغسیل می‌کنم. به نظرم ضرورتی نداشت دیگران بدانند. ما کار خلافی انجام نمی‌دادیم. برعکس باعث افتخار هر کسی است اگر بتواند در این مسیر خدمت کند.
این داوطلب جهادی درباره اولین مواجهه با غسالخانه و ترس‌های اولیه بیان کرد: ترس فقط تا جلوی در است. از مقابل در، همان قسمتی که کفن‌ها را تحویل مسئول پذیرش می‌دهند تا در ورودی اصلی، چیزی حدود بیست متر جا است که یک خوف خاصی دارد، به‌خصوص در بار اول.
وی با توصیف حس و حال ورود به محیط غسل، افزود: اما همین که از آن قسمت رد شوی و وارد فضای اصلی شوی، یک حس آرامش عمیق و خاصی را تجربه می‌کنی.
محسن کلانتری در پایان خاطرنشان کرد: این حس به‌قدری عمیق بود که بعد از دوران کرونا هم ارتباطم با غسالخانه قطع نشد و هنوز هم هر هفته، جمعه‌ها، به غسالخانه می‌روم و کار تغسیل اموات را انجام می‌دهم.
گفتنی است رویداد کرونا به همت سازمان بهشت زهرا (س) و همراهی معاونت خدمات شهری شهرداری تهران، خبرگزاری برنا، موسسه رسانه‌ای صبا، با هدف تقدیر از فداکاری‌های پرسنل این سازمان و همچنین نیروهای جهادی و داوطلبی و ثبت و جمع آوری آثار تصویری، قلمی و فیلم‌های تولید شده در آن برهه زمانی در 29 خردادماه برگزار می‌شود.
