دختر تاریخ‌ساز ایران: وقتی با پرچم ایران دور افتخار زدم، انگار در آسمان‌ها بودم/ فقط مدال طلا می‌خواستم
ریحانه مبینی در گفت‌و‌گو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری برنا، در خصوص قهرمانی در رشته پرش طول و ثبت اولین مدال طلای آسیایی خود صحبت‌هایی را مطرح کرد. دختر تاریخ‌ساز دو و میدانی ایران نشان داد نه تنها در زمینه ورزش بلکه در زمینه درس و تحصیل جزو نخبگان کشورمان به شمار می‌رود.
ماحصل گفت و گو با ستاره دو و میدانی بانوان را می‌توانید در زیر بخوانید:
در رقابت‌های دو و میدانی قهرمانی آسیا برای ایران نماینده شایسته‌ای بودی. در مورد این رقابت‌ها صحبت می‌کنی؟
سطح فنی بازی‌ها خیلی بالا بود و به نوعی همه خوب‌های آسیا در رشته پرش طول در این رقابت‌ها حضور داشتند. در این مسابقات چهره‌های سرشناسی از چین، ژاپن، هند و ... شرکت کرده بودند که همگی جزو برترین‌های آسیا در این رشته محسوب می‌شدند. در رشته پرش طول ۲۱ ورزشکار شرکت کرده بودند که در دو مرحله با هم رقابت کردیم که در نهایت من موفق شدم با پرش ۶.۴۰ متر اولین مدال طلای تاریخ بانوان ایران در آسیا را به دست آورم؛ مدالی که ارزشمندترین مدال بین المللی من به شمار می‌رود.
یک مقدار در رقابت فینال با مشکلاتی رو‌به‌رو شدید؟
در مرحله فینال شرایط جوی یک مقدار دردسرساز شده بود و رقابت‌مان در این مرحله با دو ساعت تاخیر حوالی ساعت ۱۰ شب برگزار شد، مساله‌ای که باعث شد رکورد همه شرکت کنندگان با افت رو‌به‌رو شود. من پس از بروز این مشکل سعی کردم ذهنم را مدیریت کنم و انرژی و روحیه‌ام را حفظ کنم تا این مساله در نتیجه‌ای که به دست می‌آورم، تاثیر منفی نگذارد.
قبل از کسب مدال طلا در ذهنت چه مساله‌ای را برای پایان رقابت فینال پیش بینی می‌کردی؟
من از اول با این ذهنیت به کره جنوبی رفتم که باید با مدال طلا به ایران برگردم. یک وقت‌هایی که فکر مدال نقره یا برنز به ذهنم خطور می‌کرد، سریع ذهنم را از این تفکر پاک می‌کردم. به خودم می‌گفت یا طلا می‌گیری یا هیچی!
و بدین ترتیب ارزشمندترین مدال ورزشی‌ات را گرفتی؟
بله. من پیش از این در رقابت‌های غرب آسیا موفق به کسب مدال شده بودم ولی این طلا، اولین مدال طلای آسیایی‌ام به شمار می‌رود.
لحظه قهرمانی اولین حسی یا جمله‌ای که از ذهنت گذشت، چه مساله ای بود؟
با خودم گفتم ریحانه بالاخره شد! در این مدت سختی‌های زیادی را کشیده بودم و امیدوار بودم نتیجه این سختی‌ها و تلاش‌هایم را بگیرم. اولین لحظه‌ای که قهرمان شدم، باورم نمی‌شد، فکر می‌کردم خواب می‌بینیم ولی در مجموع حس عجیب و واقعا شیرینی بود. لحظه‌ای که با پرچم ایران دور افتخار می‌زدم، حس عجیبی داشتم و واقعا در آسمان‌ها سیر می‌کردم.
به نظر می‌رسد مسیر ذهنی‌ات در کسب این موفقیت برایت خیلی موثر بوده؟
صددرصد. ذهن قوی می‌تواند به هر کسی کمک کند تا عملکرد قوی در هر زمینه‌ای داشته باشد. من در این مدت کتاب‌های روانشناسی زیادی را مطالعه کردم و سعی کردم در کنار تمرینات جسمی و بدنی، ذهنم را هم با تمرینات مناسب، آماده و فعال نگه دارم و با کسب اعتماد به نفس بیشتر بتوانم حس قهرمانی را از ذهنم به جسمم انتقال داده و به هدفم برسم.
قهرمان پرش طول آسیا، یک خانم دکتر واقعی است! قطعا این مساله اتفاقی نبوده؟
به هرحال من همزمان برای دو هدف تلاش کردم و خدا را شکر موفق شدم در هر دو زمینه موفقیت‌هایی را به دست آورم. البته این بدان معنا نیست که این اتفاق باید بری هر کسی رخ بدهد. هر کسی می‌تواند در زمینه‌ای که استعداد دارد تلاش کند و این مساله می‌تواند به صورت همزمان در دو مسیر مختلف رقم بخورد. من در حال حاضر دانشجوی ترم آخر رشته دندانپزشکی هستم. برای من درس خواندن و ورزش قهرمانی هر دو لذت بخش است. البته در مقطعی که سال کنکور را سپری می‌کردم، یک آسیب دیدگی برایم پیش آمد که در آن سال نه در درس موفق بودم نه در ورزش ولی خوشبختانه آن مقطع را با تمام مشکلاتش سپری کردم. الان هم ورزش برایم مهم است هم با درس خواندن حالم خوب می‌شود.
سقف آرزوی‌هایت در ورزش کجاست؟
از الان عزمم را جزم کرده‌ام که بتوانم مسیری را که با طلای آسیایی آغاز کرده‌ام به سمت رقابت‌های جهانی و المپیک ادامه دهم. مسیر سخت است و قطعا برای آن باید زحمت و تلاش زیادی داشته باشم ولی شیرینی این موفقیت ها، به من این انگیزه را می‌دهد تا بتوانم برای رسیدن به این اهدافم تمام توان و انرژی‌ام را بگذارم.
حرف پایانی؟
مسئولان فدراسیون به خصوص احسان حدادی تلاش‌های ویژه‌ای را انجام می‌دهد تا مسیر ورزشکاران رشته‌های مختلف دو و میدانی بتوانند در مسیر موفقیت‌های بیشتر قرار بگیرند. از طریق خبرگزاری برنا، می‌خواهم از زحمات مربی‌ام آقای بادپی که در راه موفقیت و قهرمانی برای من تلاش زیادی داشتند و در این راه به من کمک زیادی داشته‌اند، تشکر و قدردانی می‌کنم و امیدوارم بتوانم با ادامه روند خوبم در فرصت‌های بعدی هم با کسب مدال بخشی زحمات او را جبران کنم.
گفت‌و‌گو از سمیه قدیری
انتهای پیام/
