چرا معادله آتش بس در اوکراین پیچیده شده است؟
همان گونه که مشخص است، رئیس جمهور روسیه در قبال پایان دادن به جنگ اوکراین پیش شرط‌هایی دارد که مهم‌ترین آنها معطوف به "استراتژی کلان ناتو"است. این استراتژی کلان، همان گسترش پیمان آتلانتیک شمالی به شرق است:جایی که روس‌ها با حضور مستمر و تهدید آمیز آمریکا و اعضای اروپایی ناتو در محیط و اطراف خود مواجه می‌شوند.
عضویت دو کشور فنلاند و سوئد در پیمان آتلانتیک شمالی در خلال جنگ
اوکراین مصداق گسترش ناتو به شمال و خلق منازعات پایدار در حوزه اسکاندیناوی و نوردیک محسوب می‌شود. در چنین شرایطی پوتین در صدد مهار مطلق استراتژی "گسترش ناتو به شرق"است. همان گونه که اشاره شد، توافقات قبلی ترامپ و پوتین در خصوص پایان دادن به جنگ اوکراین به واسطه اصرار سه کشور اروپایی عضو ناتو (انگلیس، آلمان و فرانسه) مبنی بر گسترش پیمان آتلانتیک شمالی به شرق و عضویت کشور‌های اوکراین، گرجستان و مولداوی در این منظومه نظامی و امنیتی ابتر مانده است در حالی که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، بار‌ها بر تمایل خود برای پایان دادن به این جنگ که مرگبارترین در اروپا از زمان جنگ جهانی دوم تاکنون است تأکید کرده، تلاش‌ها و وعده‌های او بی‌ثمر باقی مانده است. استمرار این روند باعث شده تا پوتین اخیرا با لحن تندتری علیه پوتین سخن گفته و هشدار داده که رئیس‌جمهور روسیه با امتناع از ورود به مذاکرات آتش‌بس «با آتش بازی می‌کند.»
با وجود تحریم‌هایی که ممکن است طی روز‌های آتی کاخ سفید علیه کاخ کرملین وضع کند، روس‌ها معتقدند که اگر پیمان آتش بس ما به ازایی راهبردی و امنیتی برای آنها به همراه نداشته باشد، اساسا از استحکام و تضمین لازم برخوردار نخواهد بود و در بهترین وضعیت ممکن، صرفا منتج به مهار اوکراین (و نه مهار ناتو) خواهد شد. بنابراین، جنس مطالبات مطرح شده در قبال پدیده آتش بس موقت یا دائم در جنگ اوکراین، روبنایی یا تاکتیکی نبوده و دغدغه‌های استراتژیک و راهبردی روس‌ها را شامل می‌شود. اصرار ترامپ بر نادیده گرفتن اختلافات کلان روسیه-ناتو نتوانسته منجر به عقب نشینی مسکو از این مطالبات راهبردی شود.
انتهای پیام
