تهدید جدی برای گزارشگری فوتبال؛ آیا گزارش هواداری کار حرفه‌ای است؟
برنا - گروه ورزشی: مدتی است که گزارشگران غیر تهرانی به شدت جانبدارانه گزارش می‌کنند و این موضوع با واکنش هواداران سرخابی‌های پایتخت همراه شده است.
نزدیک به دو قرن از اختراع فوتبال گذشته و اصل ماجرا همان عبور توپ از خط دروازه است؛ در نتیجه برای گزارش بازی نیاز به شق‌القمر نیست. اما در سال‌های اخیر و با ظهور شبکه‌های اجتماعی، گزارشگری فوتبال به امری برای جذب فالوور تبدیل شده؛ مسئله‌ای که به اصل موضوع یعنی یک روایت جذاب از خود بازی خدشه وارد کرده است.
به گزارش برنا، از اواسط دهه ۶۰ که کم و بیش بازی‌های فوتبال زنده پخش می‌شد، سبک و سیاق گزارشگری هم تغییر کرد و به‌مرور گزارشگر فوتبال جایگاهی ویژه پیدا کرد. در ابتدا شیوه گزارش‌ها خشک و رسمی بود تا اینکه عادل فردوسی‌پور این قالب را شکست و با ظهور گزارشگرانی چون خیابانی، یوسفی و دیگران، این فضا به‌روزرسانی شد.
ظهور شبکه‌های اجتماعی؛ سمی به نام دیده شدن!
پس از عبور از این نسل و یک افت جدی در اواخر دهه ۹۰ در زمینه گزارشگری، حالا نسل جدیدی وارد میدان شده‌اند که عملکرد بدی هم نداشتند. اما با ظهور شبکه‌های اجتماعی و مفهومی چون فالوئر، همه چیز تغییر کرد و یکی از روش‌های جذب فالوئر هم طرفداری از یک تیم است.
سال‌های پیش یکی از گزارشگران در توصیف ناکامی یک تیم تهرانی مقابل یک تیم پایین جدولی گفت: «اگر این تیم را نبرند، کدام تیم را می‌خواهند ببرند!» و این جمله با واکنش تند مردم آن شهر همراه شد. بحث به نژادپرستی و تهران و شهرستانی بودن ارتباط پیدا کرد و در نهایت هم فیصله یافت. اما این روزها آن‌قدر گزارش‌های هواخواهانه پخش می‌شود که آن طعنه به تیم شهرستانی پیشش یک لطیفه به حساب می‌آید!
وقتی گزارشگران شهرستانی، تهران را دشمن می‌پندارند!
برجسته کردن ویژگی‌های یک تیم شهرستانی توسط گزارشگر آن شهر چیز بدی نیست، اما تمرکز بیش از حد روی آن و بر طبق هواداری کوبیدن، چیزی نیست که به مذاق فوتبال‌دوستان خوش بیاید؛ چون در هر بازی، طرف مقابل هم هوادار دارد. دو مورد از موردانتقادترین گزارشگران فوتبال هم گزارشگران تبریز و اصفهان هستند که شدیداً به تیم‌های تهرانی گارد دارند و در هیچ گزارشی از طعنه و کنایه نمی‌گذرند.
اکبر ارمنده، گزارشگر باسابقه رادیو درباره این موضوع می‌گوید: گزارشگر نباید رنگی باشد. ممکن است انتقاداتی را من هم به یک تیم وارد بدانم و این اتفاقات با واکنش از سوی هواداران مواجه شود، اما تکرار بیش از حد آن از اعتبار نقد می‌کاهد. من هم به سبک هوادارانه گزارش کردن علاقه ندارم، اما مسئله اینجاست که مدیر آن برنامه یا شبکه باید جلوی این مسئله را بگیرد.
از معضلات جدی در راه جلوگیری از گزارش‌های جانبدارانه، گرایش رنگی تهیه‌کننده‌ها و حتی دستور آن‌ها به انجام این کار است، زیرا باعث دیده شدن برنامه می‌شود.
احمدرضا طاهری، تهیه‌کننده رادیو ورزش که سال‌هاست در کار تهیه‌کنندگی برنامه‌های پخش زنده فوتبال فعال است، می‌گوید: دلایل زیادی وجود دارد که این گزارش‌ها به وفور شنیده می‌شود. اول اینکه دوستان تصور می‌کردند باید این کار را انجام دهند تا فوتبال از دو قطبی دربیاید. همچنین عدم آموزش صحیح هم به این کار لطمه زده است. چیزی که اهمیت دارد، این است که نباید به اختلافات این‌چنین دامن زد. ما همه از این خاکیم و پس از پایان فوتبال، هم‌وطنیم. چه اهمیتی دارد که بازی با برد یک طرف خاتمه یافته و حالا ما باید طعنه و کنایه نثار حریف کنیم؟
وی در ادامه، در خصوص اینکه برخوردش با یک گزارشگر این‌چنینی چیست، گفت: بیش از یک دهه قبل، یک گزارش جانبدارانه از یکی از مراکز استان شنیدم. بین دو نیمه، گزارشگر را عوض کردم و از گزارشگر حاضر در پخش استفاده کردم، نه از گزارشگری که جانبدارانه روایت می‌کرد، چون کار او لطمه زدن به اعتبار من، رادیو و رسانه بود.
ایده جدید؛ گزارشگری هواداری رسمی می‌شود!
یکی از شبکه‌های تلویزیونی اقدام به پخش یک مسابقه بین اینتر و میلان با حضور دو گزارشگر هوادار کرد و در واقع تکلیف هر دو گزارشگر از ابتدا معلوم بود و مخاطب هم می‌دانست با چه چیزی مواجه است. اما این مسئله هم مورد تأیید بسیاری قرار ندارد.
اکبر ارمنده در این خصوص می‌گوید: دیدم که به طور مثال گزارشگر طرفدار میلان می‌گفت امیدوارم طارمی موفق نشود، که اصلاً حرف زیبایی نیست. جانبداری را دوست ندارم؛ چه داخلی باشد و چه خارجی. برای من نه آبی و قرمز مهم است و نه رنگ‌های دیگر. نباید قصد و غرضی در کار گزارش باشد و اصول من هم برای گزارش، همین است.
راهکار جلوگیری از گزارش هواداری چیست؟
به نظر می‌رسد راهکار جدی و درست برای حفظ شأن و شخصیت یک گزارشگر، کنترل صحیح و جلوگیری از ابراز علایق شخصی باشد، زیرا در غیر این صورت ممکن است طعنه‌های گزارشگران غیرتهرانی با واکنش تهرانی‌ها همراه شود؛ آن‌وقت است که دیگر ماجرا قابل کنترل نیست.
بهتر است گزارشگران غیرتهرانی در حد معقول موفقیت‌های تیم خود را منعکس کنند و به دشمنی با دیگر تیم‌ها نپردازند، زیرا فضا به سمت هواداری می‌رود و آن‌وقت ما می‌مانیم و یک گزارش کاملاً بی‌اعتبار!
انتهای پیام/
