به گزارش همشهری‌آنلاین، بعد از قهرمانی در لیگ‌های بیست‌ودوم و بیست‌وسوم، هواداران پرسپولیس خیلی امیدوار بودند که این تیم در فصل جاری هم جام را فتح و هت‌تریکش را کامل کند. با این حال در لیگ بیست‌وچهارم قرعه به نام تراکتور افتاد که پس از بیش از نیم‌قرن، نخستین قهرمانی تاریخش در لیگ را جشن بگیرد. اینکه چرا پرسپولیس در این مسیر موفق نبود، طبعا عوامل زیادی دارد که در این مطلب بعضی از آنها را مرور کرده‌ایم.
از دست دادن مهره‌های کلیدی
بی‌گمان یکی از مهم‌ترین شکست‌های پرسپولیس در این فصل، از دست دادن بعضی از بازیکنان کلیدی‌اش بود. در سمت چپ خط دفاعی، عبدالکریم حسن در حالی جدا شد که فصل گذشته یکی از عوامل قهرمانی سرخپوشان به شمار می‌آمد. میلاد محمدی که جای او جذب شد، ابتدا امیدوارکننده نشان داد، اما تراز کلی فصلش امیدوارکننده از کار در نیامد. بین ۳بازیکنی که با هم به تراکتور رفتند، مؤثرترین آنها مهدی ترابی بود که قبلا گزارش مفصلی در موردش نوشتیم. علیرضا بیرانوند فصل خوبی نداشت و نمی‌شد حسرتش را خورد، اما جدایی دانیال اسماعیلی‌فر هم آسیب زد؛ مخصوصا که ایوب عملود با وجود همه امیدهایی که به او بسته شده بود، به هیچ وجه نتوانست در پست دفاع راست مفید باشد.
ناتوانی در جذب ستاره‌ها
از سوی دیگر پرسپولیس در جذب ستاره‌های مؤثر هم عملکرد چندان خوبی نداشت. اگرچه رضا درویش، مدیرعامل باشگاه به‌خودش در این زمینه نمره خوب می‌دهد، اما گذر زمان نشان داد که پرسپولیس لیگ بیست‌وچهارم کم و کاستی‌های زیادی داشته است. اگر قرار باشد فقط یک مثال بزنیم، حضور مهدی لیموچی در پرسپولیس و گلزنی او (به همان اندازه که برای سپاهان گل زد)، شاید می‌توانست معادلات کل فصل را تغییر بدهد. فراموش نکنیم باشگاه با وجود مدت‌ها صرف وقت، در جذب علی قلی‌زاده یا یحیی عطیه (دفاع چپ مراکشی) هم موفق نبود.
پر کشیدن مربی قهرمان
مدیران پرسپولیس برای این فصل، نه توانستند سرمربی قهرمان تیم خودشان یعنی اوسمار ویرا را نگه دارند و نه موفق شدند سرمربی قهرمان همین فصل یعنی دراگان اسکوچیچ را جذب کنند! درویش عقیده دارد اوسمار از مدت‌ها قبل تصمیمش را برای جدایی گرفته بود و در مورد او نمی‌شد کاری کرد، اما اسکوچیچ گزینه مطلوب هواداران و منتقدان بود که در نهایت احتمالا به‌دلیل اختلافات مالی، استخدام او اتفاق نیفتاد. قهرمانی اسکو در تراکتور نشان داد پرسپولیس اشتباه بزرگی کرده؛ باشگاهی که ۳سرمربی تغییر داد و ناچار شد خیلی بیشتر از آن اختلاف رقم کذایی پول خرج کند.
مشکل میزبانی
پرسپولیس و استقلال این فصل از نظر فنی آنقدر بد عمل کردند که کمتر کسی یادش مانده آنها از یکی از بزرگ‌ترین و طبیعی‌ترین امتیازات فوتبال حرفه‌ای یعنی حق میزبانی واقعی محروم بودند. سرخابی‌ها تقریبا نصف فصل ورزشگاه آزادی را در اختیار نداشتند و این واقعا فقدان بزرگی بود.
مصدومیت‌های مرگبار
با وجود همه مشکلاتی که بخشی از آنها را برشمردیم، باز شاید پرسپولیس می‌توانست قهرمان شود، اگر آن همه مصدومیت مخرب برای ستاره‌های این تیم پیش نمی‌آمد. قرمزها در این فصل عملا اوستون اورونوف را در اختیار نداشتند، امید عالیشاه هم حداکثر نصف فصل را بازی کرد و این در حالی است که حضور او در زمین روی نتایج پرسپولیس تأثیر بسیار زیادی داشت. وحید امیری هم زمان طولانی مصدوم بود. چه بسا اگر این آسیب‌دیدگی‌ها (که می‌تواند با میانگین سنی بالای تیم یا بدنسازی ابتدای فصل مرتبط باشد) وجود نداشت، شرایط برای سرخپوشان تغییر می‌کرد.
رقیب قدرتمند
در نهایت هم باید به حضور یک رقیب قدرتمند و سزاوار به‌عنوان آخرین دلیل ناکامی پرسپولیس در این فصل اشاره کرد. تراکتور از نظر فنی واقعا تیم خوب و متوازنی بود که از سوی هوادارانش هم پشتیبانی شد و سرانجام جام را به تبریز برد.
