«وفاق» اغلب در جهت جلب رضایت اقلیت سیاسی بوده / در بدنه‌ی اجتماعی و سیاسی حامی پزشکیان، موقعیت دولت تضعیف شده / دولت و حامیانش الان به زمین سفت برخورد کرده‌اند، اما از جهتی شاید این موضوع بد نباشد؛ کسانی که نگاه فانتری به سیاست داشتند، اکنون نگاهشان اصلاح می‌شود

فعال سیاسی اصلاح طلب در خصوص استعفای ظریف و استیضاح همتی معتقد است که دولت و حامیانش الان به زمین سفت برخورد کرده‌اند، اما از جهتی شاید این موضوع بد نباشد؛ کسانی که نگاه فانتری به سیاست داشتند، اکنون نگاهشان اصلاح می‌شود.

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

حسین نورانی نژاد، فعال سیاسی اصلاح طلب، درباره‌ی وضعیت پیش روی دولت با وجود استعفا ظریف و استیضاح همتی به «انتخاب» گفت: یک تحلیل در زمان انتخابات وجود داشت، مبنی بر اینکه وقتی حاکمیت پذیرفته پزشکیان در انتخابات حاضر شود، آداب و تمهیدات لازم برای فعالیت دولت را هم رعایت می‌کند. برخلاف دولت اهل ملاحظه خاتمی و یا زمانیکه میرحسین موسوی به عنوان نیروی میانه به میدان آمد و یا دولت اعتدال روحانی، این بار شانس بیشتری برای تفاهم در بالا برای حل مسائل اصلی کشور به وجود می‌آید. اصل تأیید صلاحیت پزشکیان، این ذهنیت را ایجاد کرد.

وی افزود: از طرفی این ذهنیت وجود داشت که حاکمیت به خسارت‌های فراوان تندرو‌ها پی برده و قصد به حاشیه راندن آن‌ها را دارد. از طرف دیگر انتظار می‌رفت که طیف قالیباف و مجلس از تندرو‌ها کناره‌گیری کنند که البته من شخصا چنین حسن ظنی به آقای قالیباف ندارم ولی به هر حال تلقی خوشبینانه دیگر غالب بود.

نورانی نژاد تصریح کرد: با وجود تحولات اخیر، به نظر می‌رسد اقتدارگرایی، تمامیت خواهی و حق تعیین تکلیف برای ملت، به خصلت و عادت یک جریان بدل شده که در ابتدا منافع ملی را متاثر کرد و حالا می‌تواند علیه منافع آن جریان هم عمل کند.

او افزود: وقتی تا این حد شاهد تداوم رفتار پیشین در بحث به کار‌گیری نیرو‌ها برای سمت‌های مدیریتی هستیم، به این نتیجه می‌رسیم که حتی اگر جناح رقیب بنا بر تحلیل و مصلحت به این نتیجه رسیده که چندصدایی باشد و دولت میانه رو سر کار بیاید، باز تمامیت خواهی ها، مانع ایجاد می‌کند. البته این تحلیل خوشبینانه است. تحلیل بدبینانه این است که با توجه به اطلاع خودشان از شرایط بدی که برای کشور ساخته‌اند، به حضور رئیس‌جمهوری متفاوت رضایت داده شده تا هزینه‌های وضع موجود را با آنها سرشکن کنند نه این که اجازه پیشبرد برنامه‌های اصلاحی را بدهند.

وی در رابطه با شکست ایده‌ی وفاق بیان کرد: آنچه تحت عنوان وفاق پیش رفته اغلب در جهت جلب رضایت اقلیت سیاسی و تندرو‌ها و مجموعه اصولگرایان بوده است که به لحاظ واقعیات سیاسی قابل درک است. اما نتیجه این شده که در بدنه‌ی اجتماعی و سیاسی و نیرو‌های حامی، موقعیت دولت تضعیف شده و باید راهکاری برای حفظ سرمایه اجتماعی و قدرت سیاسی پیدا کنند. البته زود است که بگوییم دولت، بازنده شده است اما واقعیت این است که همکاری با تندرو‌ها سخت است و باید همچنان بدون خوشبینی یا بدبینی قطعی، به تلاش‌ها ادامه داد.

وی تصریح کرد: سیاست، صفر و صد نیست و یک طیف است. دولت و حامیانش الان به زمین سفت برخورد کرده‌اند و از جهتی شاید بد نباشد. کسانی که نگاه فانتری به سیاست داشتند، نگاهشان اصلاح می‌شود. واقعیت این است که برای امثال بنده، وضعیت فعلی خیلی شوک‌آور نیست. نیرو‌هایی که مقداری امید غیر واقعی به وفاق داشتند، ذهنیتشان آسیب دیده است.

نورانی نژاد درباره‌ی لزوم نگاه واقع بینانه دولت به جامعه و جامعه به دولت گفت: جایی برای تندی به دولت نیست. اگرچه می‌توان به دولت پیشنهاد کرد که سیاست را واقع بینانه ببیند و ارتباط‌اش را با بدنه‌ی حامی تغییر تقویت کند. بخشی از این بدنه‌ی حامی تغییر، شامل کسانیکه رأی نمی‌دهند هم می‌شود. چون آنها هم حامی تغییرند ولی تصور کرده اند که تغییر از درون دولت ممکن نیست. ولی اگر این هدف محقق شود، بسیاری از آنها استقبال می کنند.

وی تاکید کرد: مشکل بزرگ دولت این است که لیدر و نیروی سیاسی ندارد. روزمره است، منسجم نیست و هدایت‌گری قدرتمند سیاسی در آن دیده نمی‌شود.