شناخت خاموش: هر آنچه باید درباره سرطان اوروفارنکس بدانید

سرطان اوروفارنکس، نوعی سرطان سر و گردن است که در قسمت میانی گلو، یعنی اوروفارنکس، ایجاد می‌شود. این ناحیه شامل لوزه‌ها، پشت زبان، کام نرم و دیواره‌های حلق است. سرطان اوروفارنکس معمولاً از سلول‌های سنگفرشی که سطح این ناحیه را پوشانده‌اند، آغاز می‌شود.

عوامل خطر متعددی در بروز سرطان اوروفارنکس نقش دارند. مصرف دخانیات (سیگار، قلیان و تنباکو)، مصرف الکل، و عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، به ویژه نوع 16، از جمله مهم‌ترین این عوامل هستند. همچنین، ضعف سیستم ایمنی، تغذیه نامناسب و سابقه خانوادگی سرطان سر و گردن نیز می‌توانند خطر ابتلا را افزایش دهند.

علائم سرطان اوروفارنکس می‌تواند شامل گلودرد مداوم، مشکل در بلع، وجود توده در گردن، گوش درد، تغییر صدا، و کاهش وزن بی‌دلیل باشد. این علائم ممکن است در مراحل اولیه بیماری خفیف باشند، اما با پیشرفت سرطان، شدت آن‌ها افزایش می‌یابد.

تشخیص سرطان اوروفارنکس معمولاً با استفاده از معاینه فیزیکی، اندوسکوپی (بررسی داخل گلو با استفاده از لوله نازک و انعطاف‌پذیر)، و نمونه‌برداری از بافت مشکوک انجام می‌شود. تصویربرداری پزشکی (مانند سی‌تی‌اسکن و ام‌آرآی) نیز می‌تواند در تعیین میزان گسترش سرطان مفید باشد.

روش‌های درمان سرطان اوروفارنکس بسته به مرحله بیماری، اندازه و محل تومور، و وضعیت عمومی بیمار متفاوت است. جراحی، پرتودرمانی، شیمی‌درمانی، و درمان‌های هدفمند از جمله روش‌های درمانی مورد استفاده هستند. در برخی موارد، ترکیبی از این روش‌ها برای درمان مؤثرتر سرطان به کار می‌رود.

پیشگیری از سرطان اوروفارنکس با کنترل عوامل خطر امکان‌پذیر است. ترک دخانیات و الکل، واکسیناسیون علیه HPV، و رعایت بهداشت دهان و دندان، از جمله اقدامات پیشگیرانه‌ای هستند که می‌توان انجام داد. همچنین، انجام معاینات منظم دهان و گلو، به ویژه برای افراد در معرض خطر، می‌تواند به تشخیص زودهنگام بیماری کمک کند.

مراقبت‌های بعد از درمان سرطان اوروفارنکس، بسته به نوع درمان و وضعیت بیمار متفاوت است. پیگیری‌های منظم پزشکی، توانبخشی گفتاری و بلع، و حمایت‌های روانی-اجتماعی، از جمله مواردی هستند که در مراقبت‌های بعد از درمان مورد توجه قرار می‌گیرند.