چرا اس-۳۰۰‌ها روسی به اندازه باور ۳۷۳ در دفع حملات اسرائیل موثر نبودند؟

طبق اعلام ستاد پدافند مرکزی خاتم الانبیا (ص) ۹۰ درصد این پرتابه‌ها منهدم و رهگیری شده است.

به گزارش سرویس سیاسی تابناک، ابتدا مناسب است به تحلیل فنی سامانه‌های پدافندی بپردازیم:

برای درک بهتر این موضوع، باید به ویژگی‌های فنی سامانه‌های پدافندی و چالش‌های موجود در مقابله با تهدیدات مدرن توجه کرد. سامانه‌های پدافندی مانند اس-۳۰۰ و صیاد، به دلیل طراحی و تکنولوژی خاص خود، دارای قابلیت‌های محدودی هستند. به عنوان مثال، ریزپرنده‌هایی که در این حمله استفاده شدند، با وزن حدود ۲ کیلوگرم، موتور‌های سوپر سایلنت و بدنه‌ای از جنس کامپوزیت، به سختی قابل شناسایی و رهگیری هستند. این موضوع به‌ویژه در شرایطی که این سامانه‌ها باید با تکنولوژی‌های پیشرفته امروزی مقابله کنند، چالش‌برانگیز است.

سامانه اس 300 روسی در خدمت پدافند ایران

این موضوع جایی ملموس‌تر میشود که بدانیم اسرائیل هم با موشک‌ها و پدافند‌های پیکان خود، نتوانست از خود در عملیات وعده صادق ۲به صورت ۱۰۰ درصدی دفاع کند و موشک‌های بالستیک شلیک شده از طرف ایران را منهدم کند.

اما مهم ترین چالش‌های شناسایی و رهگیری سامانه های پدافندی چیست؟ سامانه‌های پدافندی نیاز به شناسایی دقیق اهداف دارند. برای این کار، رادار‌های تشخیصی باید بتوانند با ارسال فرکانس‌های مختلف، اهداف را شناسایی کنند. با توجه به اینکه سامانه اس-۳۰۰ در سال ۱۹۷۹ میلادی طراحی شده و با تکنولوژی‌های جدیدی که امروزه در حال توسعه هستند، مواجه است، این موضوع به‌ویژه در مورد موشک‌های کروز با سرعت بالا، به چالش تبدیل می‌شود.

موشک‌هایی مانند AGM-۱۵۸ JASSM که دارای برد ۱۰۰۰ کیلومتر و طراحی خاص برای مقابله با سامانه‌های پدافندی هستند، نیاز به شناسایی دقیق و سریع دارند. اگر هدف نتواند به درستی شناسایی شود، سامانه پدافندی نمی‌تواند به‌طور مؤثر عمل کند.

ویژگی‌های سامانه اس-۳۰۰

سامانه اس-۳۰۰، یک سیستم کاملا روسی محسوب می شود، توانایی رهگیری و انهدام اهدافی در ارتفاع حداکثر ۲۷ کیلومتر را دارد و می‌تواند به طور همزمان با ۱۲ هدف درگیر شود. با این حال، این سامانه نیز محدودیت‌هایی دارد. به‌ویژه در مواجهه با اهداف ریز و سرعت بالا، کارایی آن کاهش می‌یابد. همچنین، سامانه‌های پدافندی قدیمی‌تر مانند هاگ که از دهه ۵۰ در ایران مستقر هستند، به‌روزرسانی‌های لازم را برای مقابله با تهدیدات مدرن دریافت نکرده‌اند.

نمونه کوتاه برد موشک ای جی ام ۱۵۸ نصب شده روی غلاف هواپیمایی اف شانزده آمریکایی

با توجه به پیشرفت‌های سریع تکنولوژی نظامی و چالش‌های موجود در شناسایی و رهگیری اهداف، انتظار نمی‌رود که سامانه‌های پدافندی ایران به‌طور کامل قادر به مقابله با تهدیدات مدرن باشند. این موضوع نیازمند بازنگری در استراتژی‌های دفاعی و سرمایه‌گذاری در تکنولوژی‌های جدید است تا بتوان به‌طور مؤثری از حریم هوایی کشور دفاع کرد.

در نهایت، این حمله و عدم عملکرد سامانه‌های پدافندی نشان‌دهنده ضرورت توجه بیشتر به توسعه و به‌روزرسانی سیستم‌های دفاعی کشور است تا بتوان در برابر تهدیدات احتمالی آینده، آمادگی بیشتری داشت.

سامانه پدافند ایرانی باور 373

اما باور-۳۷۳، دوربردترین سامانه موشکی پدافند هوایی نیرو‌های مسلح ایران است که دستاوردی راهبردی و بسیار مهم در حوزه سامانه‌های پدافند هوایی کشورمان محسوب می‌شود؛ که در حمله ۵ آبان خوش درخشید.

باور-۳۷۳ یک سامانه دفاع هوایی دوربرد ایرانی است که برای درگیری با اهداف هوایی متخاصم در برد بیش از ۳۰۰ کیلومتر طراحی شده است. سامانه موشکی باور-۳۷۳ را می‌توان به راحتی برای پرتاب آماده کرد. دارای قابلیت ضد رادارگریزی است که به آن امکان می‌دهد اهداف پنهان با سطح مقطع راداری بسیار کم را شناسایی کند. این سامانه برای اولین بار در سال ۱۳۹۵ رونمایی شد و بعداً در سال ۱۳۹۸ به نیروی پدافند هوایی ارتش ایران اضافه شد. وزارت دفاع ایران از موشک ارتقا یافته سامانه پدافندی باور-۳۷۳ با نام صیاد-۴ بی رونمایی کرد. با این به روز رسانی برد سامانه پدافند هوایی باور-۳۷۳ به بیش از ۳۰۰ کیلومتر افزایش یافت.

نمونه برد بلند و سنگین موشک کروز ای جی ام ۱۵۸ جی اس اس که در غلاف داخلی هواپیمای جنگنده اف۳۵ آمریکایی نصب میشود .

این سامانه پدافندی حاصل معکوس معکوس مهندسان ایرانی و خلاقیت ایرانی است که با تجربه پنجم آبان 1403 حتما اشکالات احتمالی آن هم برطرف خواهد شد و برای دفاع از آسمان کشورمان آماده تر از قبل خواهد بود، می توان پیش بینی کرد که سامانه باور 373 به مرور به عنوان یک سیستم پدافندی کاملا اختصاصی و و محرمانه مانند سامانه های پاتریوت و گنبد آهنین دربیاید.

سید محمد آصف