اپوزیسیون ورشکسته، از استقرار دیکتاتوری جدید حمایت می کند/ برخی تنش زدایی و مذاکره را خیانت می دانند

به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز، روزنامه اطلاعات نوشت: سالهاست در اثر تبلیغاتِ دشمنان خارج نشین و رسانه های آنها، به معاضدت گروههای تندرو و نابخرد داخلی، دست اصلاح و تحول در مملکت ایران بسته و راه افراط و تفریط گشوده و باز است. در نتیجه تعویق و توقف و تعطیل و ناترازی در تمام زمینه ها به وجود آمده و دولتِ سختکوش دکتر پزشکیان وارث این ورشکستگی و مشکلات بزرگ است.

اما در لحظات تاریخی کنونی ایران درگیر مذاکراتی تاریخی و سرنوشت ساز است که خوشبختانه برخلاف ادوار و موارد پیشین، کمتر موانع و مخالف جدی در مقابل دارد. خردمندی می گفت با انتخاب پزشکیان تندروها تمام شدند. آنها مثل ماده و انرژی هستند از شکلی به شکل دیگر در می‌آیند و امیدوارم اینک در دورۀ کَمون و نهفتگی باشند! اما گزارۀ مورد توافق این است که: «مذاکره لازم است»

اگرچه قدرت خاص و روشن ایران در خاورمیانه که از تاریخ و فرهنگ و ژئوپولیتیک میهن گرامی تا دانشوران و سیاستگران و قشون ما ایجاد کرده است، اجازۀ تعرض و تعدی به هیچ دشمنی را نخواهد داد، ولی قدرت تنها در قشون خلاصه نمی شود، بقول عباس عراقچی «قدرت مذاکره» کم از جنگ نیست و دستلوردهایش گاهی فتوحاتی برای چندین نسل به ارمغان خواهد آ ورد.

در ایرانِ امروز، اینک دولت با کوششی فوق العاده در حال رسیدگی به امور معیشت، مشکلات مردم، مالیه و مسایل پرشمارِ مملکت است. می دانیم که سیاست خارجی و نظامِ گستردۀ تحریمها تا چه اندازه بر زندگی عموم، مبادلات تجاری، صنایع، تولیدات، حتی فرهنگ و زیرساختهای آموزشی ایران تاثیر منفی نهاده است. کوشش برای حل و فصل منصفانه و سودمند، و گره گشایی در سیاست خارجی اهمیت بسیار دارد. مذاکرات اخیر با احتیاط زیاد این فرصت را ایجاد کرده که اندک گشایشی در اقتصاد ایجاد شود و خوشبختانه وزیر خارجه با اختیار تام در این مسیر گام برمی دارد.

با این چشم انداز، همچنان سه گروه در راه مذاکرات و تنش زدایی سنگ اندازی خواهند کرد، هرچند ضعیفتر از آنند که کاری درخور انجام دهند و کارهاشان موجب شکست برای مردم و نظام شود. اما شاید موجب سرشکستگی و ناامیدی برخی بشوند.تیری در تاریکی می اندازند.

یک گروه آنهایی هستند که عادت دارند همیشه از موضع دانای کل سخن بگویند و ملامت کنند که چرا زودتر به این مسیر و این مذاکرات نپرداختید؟ یا چرا این همه هزینه داده شد و این شرایط می توانست نباشد و چنین باشد و چنان نباشد! باری، اینها پیشگویان هستند و گویی از بازی تاریخ و قیود روزگار و سرعت تغییرات هیچ خبر ندارند. تنها حدیث نفس می گویند و بقول خواجه حافظ ملامت گوی بی حاصل هستند.

گروه دوم، تنش زدایی و مذاکره را خیانت و سازش نشان می‌دهند و با طرح شعارهای تند و بحران ساز، تنشهای داخلی و خوراک رسانه‌ای خارجی ایجاد می‌کنند. گاهی نوشته ها و ایده ها و شعارها و یادداشتهای این حضرات، دردسرهای دیپلماتیک و هزینه ساز برای نظام و دولت هم ایجاد می کند و مانع پیشرفت کارها به نحو مطلوب می شود. قدرت مانور کوچکی از یک اقلیت تنش طلب می جویند و گاهی خشونتهای خیابانی هم چاشنی کارهای آنهاست که این وجیزه را به نام تجمعات خودجوش مطرح می‌کنند.

گروه سوم اپوزیسیون مزدور و ورشکسته ای است که سالها و دهه‌هاست با شعارها و ادعاها و تحلیل‌های بسیار، خود را در یک قدمی ایران نشان داده است، از فلان فرقه تروریست پرورش یافته در دامن صدّام تا فلان دار و دسته غریب و عجیب و مضحکی که در خیابانهای فرنگ جولان می دهند و رسماً از استقرار دیکتاتوری جدید حمایت می‌کنند. واپسین نمایش اینها در انتخابات تیرماه با ارعاب و حمله و فحاشی به رای دهندگان و شرکت کنندگان در انتخابات ریاست جمهوری ایران رخ داد و هیچ اعتبار و آبرویی برایشان باقی نگذاشت! این جماعات همراه با برخی رسانه های فحاش و معاند و یا آب زیر کاه و فرصت طلب به امید تضعیف وطن و رسیدن به قدرت و مکنت، بسیج شده و مورد استفاده قرار گرفته شده اند.

این مجموعه به ما گوشزد می‌کند که متحد باشیم، برای اصلاح کشور از فسادها و ناکارآمدیها بکوشیم، از مذاکرات جاری و تنش زدایی حمایت کنیم و بدانیم سرمایه های ایران، مردمان ما هستند؛ جوانان و کار آفرینان ما، دانشوران و کارگران و قهرمانان گمنام و نام آور ما. اگر ایران تحول و اعتلا یابد؛ بی تردید با نیرویی از داخل کشور عظمت خواهد یافت. به یک ایران بزرگ و سربلند ایمان داشته باشیم.

برای پیگیری اخبار سیاسی اینجا کلیک کنید.