به گزارش تجارت نیوز، رعایت ۸۵ استاندارد جدید از دی 1399 اجباری شد، اما نیسان زامیاد با وجود پاس نکردن این استانداردها همچنان در خط تولید سایپا حضور دارد. سال گذشته سازمان ملی استاندارد و وزارت صمت آخرین اولتیماتوم برای توقف تولید نیسان زامیاد را به سایپا دادند.
قرار بود سایپا پس از تولید ۳۵ هزار دستگاه نیسان زامیاد با الزامات قدیمی، تولید این خودرو را متوقف کند؛ اما درنهایت تصمیم گرفت پس از اتمام مهلت تولید، الزامات استانداردهای جدید را روی وانت سالخورده اعمال کند.
اما چرا سایپا از زامیاد دل نمی‌کند؟ اگر اجرای الزامات استانداردی جدید روی وانت زامیاد امکان‌پذیر بود، چرا سایپا پیش‌تر این الزامات را اجرا نمی‌کرد؟
قرارداد ۱۸.۵ میلیون دلاری و صادرات نیسان طلایی
نیسان زامیاد که به دلیل رنگ آبی خاص خود، در بازار خودرو چهره‌ای متمایز پیدا کرده است، در بازار خودرو کشورهای همسایه نیز با رنگ طلایی و ظاهر متفاوت حضور یافته است.
سایپا در نمایشگاه تحولات صنعت خودرو سال گذشته از نسخه صادراتی زامیاد رونمایی کرد؛ محصولی که تصاویر حضور آن در کشورهای آفریقایی پیش‌تر در فضای مجازی منتشر شده بود.
برای عرضه نسخه صادراتی زامیاد، علاوه بر رنگ طلایی جدید، تغییراتی مانند بهبود پیشرانه، افزایش فاصله محوری و انتقال فرمان به سمت راست روی این خودرو اعمال شده است؛ تغییراتی که بیش از ایجاد بهبود ایمنی با هدف افزایش جذابیت و ارزآوری انجام شده‌اند.
ارزآوری و صادرات یکی از دلایل ادامه تولید سایپا زامیاد است. همان‌طور که مهدی اسلام‌پناه، رئیس سابق سازمان استاندارد، در گفت‌وگو با صداوسیما تاکید کرد که اگر خودرویی زمینه صادرات را فراهم و قرارداد صادراتی منعقد کند، سازمان استاندارد از ارزآوری استقبال کرده و شرایط تولید را تسهیل می‌کند.
در این میان شرکت فرآورده‌های نفتی نیز وارد همکاری شده تا آخرین دستگاه‌های نیسان وانت با الزامات قبلی، اما به‌صورت دوگانه‌سوز تولید شوند. براساس تفاهم‌نامه میان سایپا و شرکت پخش فرآورده‌های نفتی، خودروساز دولتی با سرمایه‌گذاری ۱۸.۵ میلیون دلاری شرکت پخش فرآورده‌های نفتی، ۳۰ هزار دستگاه از ۳۵ هزار دستگاه نیسان آبی را به صورت دوگانه‌سوز تولید می‌کند. اما پرسش این است که چرا این قرارداد باید برای تولید خودرویی با عملکرد ایمنی ضعیف و در آستانه توقف تولید منعقد شود؟
خسارات جبران‌ناپذیر نیسان آبی
نیسان زامیاد از ناایمن‌ترین خودروهای تولیدی ایران است. طراحی پلتفرم و ساختار شاسی آن به دهه ۶۰ میلادی بازمی‌گردد و فقدان نقاط جذب ضربه، نبود ستون A مقاوم، مرکز ثقل بالا و فرمان‌پذیری ضعیف کابین سرنشینان را در معرض آسیب جدی قرار می‌دهد.
این محصول در مواجهه با سایر خودروها و عابران پیاده نیز عملکرد ضعیفی دارد و ضربه را به جای پخش و جذب، مستقیما به عابر وارد می‌کند که به دلیل ارتفاع بالای قسمت جلویی خودرو و طراحی نامناسب، اغلب باعث آسیب‌های جبران‌ناپذیر به شکم و سینه عابران می‌شود. همچنین طراحی نامناسب قسمت جلو، ستون‌ها و شیشه‌های خودروهای دیگر را هم در معرض آسیب قرار داده و تصادفات با نیسان برای طرف مقابل خسارات جبران ناپذیری بر جای می‌گذارد.
تاریخچه تولید نیسان آبی
نیسان جونیور یا نیسان آبی در حدود سه دهه تولید در ژاپن سه نسل اصلی داشت که هر کدام نشان‌دهنده پیشرفت‌های فنی قابل توجهی برای شرکت نیسان بودند.
نسل اول از ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰ با موتور ۱.۵ لیتری چهار سیلندر و ظرفیت بار ۱.۷۵ تن تولید شد و شروع موفقی برای نیسان بود.
نسل دوم (۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰) با طراحی جدید بدنه و موتورهای متنوع‌تر از جمله دیزل محبوبیت بیشتری کسب کرد و به کامیونتی متوسط و کارآمد تبدیل شد.
نسل سوم (۱۹۷۰ تا ۱۹۸۲) با ادغام فناوری‌های نیسان و پرینس موتور و ارتقای موتورهای بنزینی و دیزل دو لیتری نیسان جونیور را به خودروی مقاوم و کارآمدی تبدیل کرد.
نیسان جونیور در ایران بر پایه نسل سوم و مدل سری ۱۴۰/۱۴۱ تولید شده است. از اواخر دهه ۴۰ شمسی (دهه ۱۹۷۰ میلادی) این کامیونت با همکاری شرکت زامیاد و نیسان به خط تولید داخلی راه یافت و مونتاژ آن تاکنون ادامه دارد.
گرچه نیسان جونیور در ابتدا نسبت به استانداردهای زمان خود محصول بدی نبود، اما ضعف‌های قابل توجه آن در حوزه ایمنی حتی با به‌روزرسانی‌های محدود شرکت سایپا و زامیاد بهبود چندانی نیافته است.
این خودرو فاقد امکانات ایمنی پایه و ساختار مقاوم در برابر ضربه است و فناوری‌های کمک راننده نمی‌توانند آن را خودرویی ایمن کنند. ادامه تولید این خودرو با توجه به استانداردهای مدرن ایمنی منطقی نیست و باید به سمت توسعه خودروهای جدید با استانداردهای به‌روز حرکت کرد تا امنیت کاربران و جامعه تضمین شود.
برای مطالعه بیشتر گزارش «قرارداد خط تولید ۳۰ هزار دستگاه وانت نیسان دوگانه سوز امضا شد» را در تجارت‌نیوز بخوانید.
