سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) پیش‌بینی می‌کند که ظرفیت جهانی فولاد تا سال ۲۰۲۷ با رشدی ۶.۷ درصدی معادل حدود ۱۶۵ میلیون تن افزایش یابد، که نزدیک به ۶۰ درصد از این رشد از آسیا، به‌ویژه چین و هند، خواهد بود.
با این حال، انتظار می‌رود که تقاضای جهانی فولاد تا سال ۲۰۳۰ تنها به‌طور متوسط ۰.۷ درصد در سال رشد کند؛ رشدی که عمدتاً توسط مناطق ASEAN (آسه‌آن) و MENA (خاورمیانه و شمال آفریقا) هدایت خواهد شد، در حالی که پیش‌بینی می‌شود تقاضای چین کاهش یابد.
به گزارش فولاد نیوز، این عدم توازن ممکن است بهره‌برداری از ظرفیت را به حدود ۷۰ درصد کاهش دهد که حتی بر تولیدکنندگان کارآمد نیز فشار وارد خواهد کرد. قیمت فولاد و سودآوری از اوج‌های سال ۲۰۲۱ سقوط کرده‌اند و همچنان پایین باقی مانده‌اند.
یارانه‌دهی گسترده، به‌ویژه در چین، همچنان باعث اختلال در رقابت می‌شود. افزایش صادرات فولاد از چین موجب افزایش اقدامات حمایتی تجاری شده است، به‌طوری که در سال گذشته ۸۱ پرونده تحقیق ضد دامپینگ در زمینه محصولات فولادی در سطح جهانی آغاز شده است.
علاوه بر این، مازاد ظرفیت باعث کند شدن سرمایه‌گذاری در فولاد سبز نیز شده است؛ به‌طوری که بیش از ۴۰ درصد از ظرفیت جدید همچنان به روش سنتی BF/BOF با انتشار کربن بالا متکی است.
منبع: فولادنیوز
