روایت تلخ گروه‌های جهادی از بی‌تفاوتی کادر مدارس دولتی
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، در نشست هم‌اندیشی فعالان آموزشی مناطق محروم، جمعی از اعضای گروه‌های جهادی که به صورت میدانی در استان‌های کمتر برخوردار فعالیت دارند، از چالش‌های جدی آموزش در این مناطق گفتند. به گفته آنها، بی‌انگیزگی معلمان و کادر آموزشی، نبود زیرساخت مناسب، ضعف مشاوره تحصیلی و بی‌توجهی به بومی‌سازی محتوا، از موانع جدی ارتقای کیفیت آموزش است.
ضرورت الگوسازی محلی و بومی‌سازی آموزش
در این نشست، چگینی از فعالان جهادی با تأکید بر تفاوت‌های منطقه‌ای گفت:در حوزه آموزش مناطق محروم، باید به الگوسازی محلی توجه کنیم. تجربه ما در سیستان و بلوچستان نشان می‌دهد که نیازهای آن منطقه با شمال کشور بسیار متفاوت است. عدالت آموزشی یعنی آموزش متناسب با جغرافیای زندگی دانش‌آموزان. گروه‌های جهادی نمی‌توانند میانگین نمرات کشوری را تغییر دهند، اما می‌توانند بر توزیع عادلانه‌تر کیفیت تمرکز کنند.
وی افزود: در نظام آموزشی ما، مهارت‌هایی مانند کارگروهی، مسئولیت‌پذیری و تعامل با دیگران نمره ندارند. اما این‌ها دقیقا همان چیزهایی هستند که ما باید روی آنها کار کنیم.
محرومیت زدایی اولویت نیست
سیدعلی حسینی از گروه جهادی «خانه جهادگران» با اشاره به وضعیت زیرساخت‌ها گفت: اولویت ساخت‌وساز مدارس باید به سمت مناطق محروم برود. الان در برخی مناطق مثل لرستان، با جمعیت زیادی از بازماندگان از تحصیل روبه‌رو هستیم، اما اولویت‌های تخصیصی بودجه در مسیر محرومیت‌زدایی نیست.
کادر مدارس دولتی عادی انگیزه‌ای برای کار کردن ندارند
حاج‌محمدی از گروه جهادی «رشد» مهم‌ترین چالش آموزش در مدارس دولتی عادی را بی‌انگیزگی دانست و گفت: هیچ خیریه‌ای نمی‌تواند انگیزه معلمان را افزایش دهد. وقتی معلم خرید خدمات، سه یا چهار ماه یک بار حقوق می‌گیرد، یا مدیر مدرسه‌ای دولتی عادی هیچ همراهی برای بهبود کیفیت نمی‌کند، چطور می‌توان انتظار داشت کیفیت بالا برود؟ ما برای ارتقای سواد خواندن، 10 مدرسه را انتخاب کردیم تنها در دو مدرسه مدیر همراهی کرد، در بقیه مدارس به دلیل عدم همراهی مدیر، گروه جهادی فرسوده شد و هیچ بازخورد مثبتی نگرفتیم.
این جهادگر آموزشی بیان کرد: در برنامه‌های توانمندسازی هم، معلمان اگرچه در کلاس‌ها حاضر می‌شوند اما در عمل هیچ تلاشی برای تغییر در شیوه تدریس یا بهبود وضعیت یادگیری دانش‌آموزان انجام نمی‌دهند.
وی همچنین به بی‌اعتمادی به قراردادهای آموزشی اشاره کرد: قراردادهایی داریم از سال 1399 که هنوز اجرا نشده‌اند، مدارسی داریم که نیمه‌کاره رها شده‌اند و در حال تخریب هستند.
نیروی انسانی بدون توانمندی و آموزش کافی
اعتصام از مؤسسه «رویش مهر» به ضعف مهارتی نیروهای آموزشی مدارس دولتی عادی اشاره کرد و گفت: نیروی انسانی آموزش و پرورش دانش و توانمندی لازم را برای آموزش ندارد. ما در سیستان و بلوچستان 1700 معلم ابتدایی را آموزش داده‌ایم و 5500 دانش‌آموز پایه یازدهم و دوازدهم را برای تقویت بنیه علمی تحت پوشش قرار داده‌ایم.
وی ادامه داد: اگر آموزش و پرورش جدی‌تر پای کار بیاید و از گروه‌های همراه مثل مدرسه‌یاران حمایت کند، می‌توانیم به بهبود کیفیت آموزش در آینده نزدیک امیدوار باشیم.
خلأ جدی در مشاوره تحصیلی و برنامه‌ریزی
دانش از گروه جهادی «فیض» نیز گفت: در مدارس محروم، مشاوره تحصیلی و آموزش برنامه‌ریزی نداریم. بسیاری از دانش‌آموزان نمی‌دانند چطور باید درس بخوانند یا برای آینده برنامه‌ریزی کنند. ما در حال تأسیس مراکز مشاوره حضوری و مجازی در استان‌ها هستیم تا این خلأ را با کمک مشاوران داوطلب جبران کنیم. نیاز داریم پلتفرمی طراحی شود که مشاوران تأییدشده را به دانش‌آموزان متصل کند.
فقر آموزشی و ضعف جدی در نتایج تحصیلی
در پایان این نشست، داوودی از گروه «صبح رویش» به آمارهای نگران‌کننده اشاره کرد:
اکنون با فقر آموزشی روبه‌رو هستیم. میانگین نمرات امتحانات نهایی حدود 10 است، این عدد یعنی بسیاری از دانش‌آموزان از حداقل‌های یادگیری هم فاصله دارند. مدرسه‌یاری باید جدی گرفته شود. توجه اخیر دولت به مدرسه‌سازی و حضور رئیس‌جمهور در جلسات مربوطه قدم مثبتی است اما باید منابع بیشتری به سمت مدرسه‌یارها و کیفیت آموزش سوق پیدا کند.
انتهای پیام/
